Post by CursedFeanor on Jun 19, 2013 11:02:47 GMT 3
XVI. Bölüm (Sessizce)
Zamanımızın tek büyük savaşı, geride gözyaşı bırakırken, tarifsiz acıları ile unutulmayacaktı. Ne Lodwar kızıl cüceleri, ne de bir avuç Aranorn düşmanı, asla seslerini duyuramayacaklardı. Hepsinin icabına bakılacaktı. Yapılacaklar yapılacaktı, sessizce.
İşte Shaera, ne olursa olsun Aranorn’a gidecektik, elin elimde iken. Lord Gramin karşı çıksa da artık Watersmeet’de bizi tutan bir şey kalmamıştı. Hüzün ve sevgi içinde, sessizce…
İşte Lysander, yaraları içinde Büyük Arcan limanlarında, hiç şikayet eder mi ki? Hiç sessizce tek kelime eder mi? Ooo Lord Lysander, yapılması gerekeni yaptın. Palaedra sessizce saygısını sunmaz mı? Paledon’daki tahtında halkını kabul ettiğinde, sessizce…
İşte Nighthaven, büyülü dünyasından düzeni sağlamasını bilmedi mi? Yaşamlarını kaybedenler için en güzel çiçekleri sunmadı mı, yaşayanlara. Hiç sessizce ağladığını gören olmadı mı? Bahçesindeki kamelyada uzun yıllar boyunca, sessizce…
İşte Waerjak, soğuk dünyasının titanları ile, duyduğu savaşın hikâyesini defalarca sessizce dağlara kazımayacak mıydı? Gidip dönmeyenlerinin klanlarına yıllar sonra bile uğradığında sessizce gururu yaşatmayacak mıydı? Klan Toprakları’nda, sessizce…
İşte Gauldoth, yıkım ile yaşamın ince dengesinde, hiç huzur bulmayacak iken aklında bir yaşam rahibi varken ölülerin tahtında sessice karşılamadın mı savaşın getirdiklerini? Her akşamüstü güneşin yıkadığı terasta, zamanını doldurmayı, dengeyi bozmadan sessizce…
İşte Harke, intikamlar alınmış iken Watersmeet’in limanını inşa etmeyecek miydin, tekrardan sessizce? Elwin’den bir şeyler duymayacak mıydın? Son bir dostluk eli, sessizce…
İşte Tawni, Kızıl Bulutlarına kavuştuğun an, sessizce terk edecektin Altın Denizi. Adını lanetleyenlerin soğuk ağıtları, kulaklarda iken, sessizce…
İşte Kahin, tek soru hakkı olanlara sessizce her şeyi anlatmayacak mıydın? Unutulmuş, sarmaşıklarla sarılmış kulenin duvarlarında soru soranların sesleri, sessizce…
İşte dünyamızın hikâyesini dinleyenler, şu büyücü çocuğa teşekkür etmeme izin verin, pazaryerinden zamanda yolculuk yaparak parşömenleri toplayıp, kopyalarını çıkartan büyücü adayına. Elwin ve Shaera’dan Bir Hatıra, bu sayede bir kış gecesi okunur iken, sessizce…
-Son-
Zamanımızın tek büyük savaşı, geride gözyaşı bırakırken, tarifsiz acıları ile unutulmayacaktı. Ne Lodwar kızıl cüceleri, ne de bir avuç Aranorn düşmanı, asla seslerini duyuramayacaklardı. Hepsinin icabına bakılacaktı. Yapılacaklar yapılacaktı, sessizce.
İşte Shaera, ne olursa olsun Aranorn’a gidecektik, elin elimde iken. Lord Gramin karşı çıksa da artık Watersmeet’de bizi tutan bir şey kalmamıştı. Hüzün ve sevgi içinde, sessizce…
İşte Lysander, yaraları içinde Büyük Arcan limanlarında, hiç şikayet eder mi ki? Hiç sessizce tek kelime eder mi? Ooo Lord Lysander, yapılması gerekeni yaptın. Palaedra sessizce saygısını sunmaz mı? Paledon’daki tahtında halkını kabul ettiğinde, sessizce…
İşte Nighthaven, büyülü dünyasından düzeni sağlamasını bilmedi mi? Yaşamlarını kaybedenler için en güzel çiçekleri sunmadı mı, yaşayanlara. Hiç sessizce ağladığını gören olmadı mı? Bahçesindeki kamelyada uzun yıllar boyunca, sessizce…
İşte Waerjak, soğuk dünyasının titanları ile, duyduğu savaşın hikâyesini defalarca sessizce dağlara kazımayacak mıydı? Gidip dönmeyenlerinin klanlarına yıllar sonra bile uğradığında sessizce gururu yaşatmayacak mıydı? Klan Toprakları’nda, sessizce…
İşte Gauldoth, yıkım ile yaşamın ince dengesinde, hiç huzur bulmayacak iken aklında bir yaşam rahibi varken ölülerin tahtında sessice karşılamadın mı savaşın getirdiklerini? Her akşamüstü güneşin yıkadığı terasta, zamanını doldurmayı, dengeyi bozmadan sessizce…
İşte Harke, intikamlar alınmış iken Watersmeet’in limanını inşa etmeyecek miydin, tekrardan sessizce? Elwin’den bir şeyler duymayacak mıydın? Son bir dostluk eli, sessizce…
İşte Tawni, Kızıl Bulutlarına kavuştuğun an, sessizce terk edecektin Altın Denizi. Adını lanetleyenlerin soğuk ağıtları, kulaklarda iken, sessizce…
İşte Kahin, tek soru hakkı olanlara sessizce her şeyi anlatmayacak mıydın? Unutulmuş, sarmaşıklarla sarılmış kulenin duvarlarında soru soranların sesleri, sessizce…
İşte dünyamızın hikâyesini dinleyenler, şu büyücü çocuğa teşekkür etmeme izin verin, pazaryerinden zamanda yolculuk yaparak parşömenleri toplayıp, kopyalarını çıkartan büyücü adayına. Elwin ve Shaera’dan Bir Hatıra, bu sayede bir kış gecesi okunur iken, sessizce…
-Son-
