Kayıp Kitabın Parçaları

[arien]

Cadı xiomberg'le ilgili hikayenin Redleaf (Eal Eshder) tarafından düzenlenmiş halidir. İyi eğlenceler dilerim...

Eal Eshder ----Redleaf
Merenwen İsilrá---- Blueshine Eowien
Amras Culnamo ---Archer



1

Elf Komutan ağır kumaşı yavaşça palantirin üstüne örttü. Palantirin bulunduğu oda neredeyse tamamen boştu. Yandaki odaya geçerken kapıdaki nöbetçi hemen palantir odasını kilitledi. Elf lordu pencereye doğru ilerledi. Göl ve hobbiton ayışığı altında çok sakin gözüküyordu. Bir an kendisini burada yaşamak zorunda bırakan şeyin ne olduğunu düşündü. Kendini toparladı. Palantirde gördükleri daha önemliydi;
"Kütüphaneyi soymak isteyen bir cadı. Başımızda yeterince dert yokmuş gibi bir bu eksikti."
Omzundaki yara henüz tam iyileşmemişti. Yardımcısına döndü;
"Gindor. En hızlı iki haberciyi hazırlat. Biri Yeşil Orman Kütüphanesine gidecek. Erestor'un heran saldırıya uğrayacakmış gibi hazır olmasını istiyorum. Diğeri de şövalye sir Lómion’u bulsun."
Genç muhafız eline tutuşturulmuş notla koşar adım uzaklaşırken arkasından onu izleyen elfin içi hala rahat değildi. Daha büyük bir kötülük hissediyordu.
"Yaranın ağrısından olmalı"diye düşündü. Dinlenmek iyi gelecekti. Odasına çekildi. Kale sessizdi.




2

Yeşil Orman’da yaprakları hafifçe oynatan yavaş bir esintiden başka gözle görülür bir hareketlilik yoktu.
Yaşlı Brethil'in altında yer alan kulübesinin önündeki yeşil gür çimenlerin üstüne rahatça yerleşmiş yarımelf beyinin yanına gitmeden önce durduğu yerden onu bir süre sessizce izledi Arién. Pek çok Elf'e göre daha uzun ve iri Lómion’un siyah saçları kısa kesilmişti. Ormanın seslerini dinlemekte olan adamın kara gözlerinde dinginliği ve huzuru görüyordu. Son görüşmelerinde uzak diyarlarda bir grup korsanla mücadele etmişler ve yarımelf yakın bir dostunu kaybetmişti. Kafasını hafifçe sallayarak bu düşünceleri uzaklaştırdı, gülümseyerek hafif adımlarla Lómion'un yanına giderek çimenlerin üzerine oturdu..

Lómion ormanın ruhuna verdiği enerji yolculukları sayesinde tüm yorgunluğunu atmıştı. Lady Arién yanına gelip oturduğunda gülümsedi ve kendisine uzattığı bal şarabını teşekkür ederek aldı..
"Hmm çok güzelmiş gerçekten” derken sanki etrafındaki her nesne Arien’in gelmesiyle büyülenmiş gibiydi.
"Beğenmenize sevindim." dedi Arién. Aralarında huzurlu bir sessizlik vardı. Sanki birisi konuşsa bu ana saygısızlık edecekmiş gibiydi.. Lómion sessizce şarabını yudumlayan elf kızına bakarak söylemek istediklerini düşündü. Dilinin ucuna kadar gelen sözcükleri nasıl seslendireceğini bilemedi. Bu sırada keskin kulakları hafif bir ses işitti. Hızla ayağa kalkarken gözleri ağaçların arasını tarıyordu. Koyu yeşil gölgelerin arasından bir elf habercisi çıkınca elini yavaşça kılıcının kabzasından çekti. Yanında rahat bir nefes alan Arién'in hafif soluğunu duydu. Haberci Nargothrond üniforması giyiyordu. Arién’in gelenin iyi haberler getirmiş olmasını ummaktan başka bir çaresi yoktu. Elf sessiz bir saygıyla yanlarına yaklaşarak selam verdi ve elindeki mühürlü parşömeni Lómion’a doğru uzattı. Arién sessizlik içinde Lómion'un yazıyı okuması bekledi. Lómion haberciyi selamladıktan sonra kendisine uzattığı notu alarak üzerindeki mührü açtı. Not Nargothrond Kalesi’ nden, Lord Felagund Finrod'dan gelmekteydi. Aldığı haberler pek hoş sayılmazdı. Yeşil ormanın kadim kütüphanesinin bir cadı ve onun uğursuz yandaşlarının tehdidinde olduğu hakkında kısa bilgiler içeren notu dikkatlice katlarken haberciye Lord Felagund'a elinden geleni yapacağını iletmesini istedi. Yerden pelerinini alarak giydikten sonra gri-mavi gözlerinden Arién'in pek çok şeyi anladığını gören yarımelf nazikçe elf'in ellerini tuttu.
"Lady'dim ne yazık ki Kadim kütüphane tehlike içerisinde ve korunmasını hatta gerektiğinde, umarım gerekmez, savunmasının önceden kurulmasını sağlamalıyım" Arién'in hafifçe ellerini sıktığını hissetti.
Arién "Anlıyorum" dedikten sonra kısa bir süre durdu ve konuşmaya devam etti
"O zaman bende kaleye gidip neler olduğu hakkında daha fazla bilgi almaya çalışacağım. Eğer karşımızdaki bir cadıysa onu durdurmak için sadece kılıçlarımız yeterli olmayabilir."

Lómion gri savaş atını hafif ancak güçlü bir ıslıkla yanına çağırdıktan sonra Arién’i geride bırakarak ormanın içlerine doğru hızla ilerledi. Arién yarımelfin ağaçların arasında gözden kaybolmasını bekledikten sonra yapacaklarının bir programını hazırlanmak için ağır adımlarla kulübesine döndü.
"Belki de zaman kaybetmeden büyüyle gitmeliyim" diye düşündü. Kulübesinin kapısını kapatırken ormandan isteksizce ayrılan pek çok varlığın duygularını paylaşıyordu.. Kendi kendine tüm yola çıkanlar için Elbereth adına kısa bir dua mırıldandı.

[arien]

3

Lómion her gece olduğu gibi bu gecede uyuyamıyordu. Kadim kütüphanenin civarında dolaşıp duruyor sürekli nöbetçileri kontrol ediyordu. Devriye sayısını iki katına çıkarmış pek çok ekstra güvenlik önlemi almıştı. Hatta güçlü uyarı ve koruma büyüleri yaptırmıştı. Genede bunların yeterli olmadığını hissedebiliyordu. Ayakları onu köklerini nehrin ay ışığında pırıldayan sularına uzatmış yaşlı bir ağacın önüne getirdiğinde durdu. Burada bir süre oturmaya karar vererek geniş köklerden birinin üzerine rahatça yerleşti. Gözleri nehrin sularına bakıyor ama görmüyordu. Düşünceleri çoktan yapması gereken savunmanın detayları arasında kaybolmuştu bile.




4

Tuhaf dostlarına alışması zaman alıyordu genç elfin. Tüm geceyi tek kişi nöbet tutmak yerine aralıklı sohbetlerle geçirmiş olmalarına rağmen, Eal Eshder’in yeni dostlarına alışması zaman alacaktı. Kıyısında oturdukları göl oldukça durgundu ve güneş ışıklarının yansımasıyla tembellik aşılayan bir güzellik sunuyordu. Eal Eshder ışıl ışıl bir sabahta aniden yaklaşan sisi gördüğünde tedirgin oldu. Tepelerden göle kadar uzanan sis bulutu, bulundukları yöne doğru bütün doğayı yutarak geliyordu. Kimi zaman karşı yakadaki orman tamamen kayboluyor, kimi zaman da ağaçların tepeleri gökyüzüne yardım istercesine uzanan eller gibi sisin arasından çıkıyordu. Gökyüzü ise hala bomboştu. Sadece güneş ışınları etkisini giderek kaybediyordu. Bu arada hobbit gerinerek uyandı. Her tarafı tutulmuş gibiydi. Eal Eshder'e bakarak "Günaydın" dedi. Gerinince sırtından çıtırtılar geldi.
"Uzun zamandır dışarıda yatıyorum ama hala alışamadım sanırım"
Eal Eshder ile birlikte sisin merakına kapılmış olan Bobadillo aniden sıçradı.
"Sen uyuyor muydun??" dedi hobbit'e şaşkınlıkla bakarak dev uruk hai savaşçı... sonra tekrar sise döndü.. "Gidip neler olduğuna baksak iyi olacak.. bu sis bulutu pek hayra alamet görünmüyor..."
"Günaydın Sessizayak, gecenin nasıl geçtiğini anlamadık bile. Haklısın Bobadillo. Gidip bakmak gerekiyor." Eal Eshder sözlerini bitirdiğinde sis bulutu çoktan etraflarını sarmıştı. Önce derin bir sessizlik oldu. Sadece birbirlerine bakıyorlardı. Gölün sevimli şıpırtısı bile kesilmişti. Eal Eshder üşüdüğünü hissetti, Uruk-Hai olanca kasvetiyle yerinden kıpırdamadan duruyordu. Hobbit ise soğuktan olduğu yerde sıçramaya başlamıştı. Çok derinden gelen bir ses, Eal Eshder Tezayak'ın okunu ve yayını hazırlamasına sebep oldu.
"Bir şeyler geliyor.."
Etrafını saran sis kanını donduruyordu hobbitin. İçini garip bir huzursuzluk kapladı. Uruk Hai ve Elf'in de tetikte olduklarını görünce hançerini çekerek Bobadillo'nun yanına yaklaştı. Gözlerini kısarak sisin derinliklerinde bir şeyler görmeye çalıştı boş yere.
Uruk Hai dev palasını belinden çıkarıp elinde tarttı. sisin içine doğru birkaç adım attı ve palasını salladı.. pala kesif sis bulutunu et keser gibi kesiyordu ama bulut tekrar eski halini alıyordu.. "gelen şey sadece bu sis bulutu değil sanırım.. içimden bir ses sisin içinde, yakınımızda, kesilmeye daha uygun birşeyler olduğunu söylüyor.." geriye dönüp arkadaşlarına baktı.. sis yüzünden ikisi de görünmüyordu artık...

Eal Eshder arkasından gelen hırıltıya dikkat kesmişti ki, Uruk-Hai nin ani hareketle elindeki palayı sisin içinde gezdirdiğini gördü. Sessizayak ise olduğu yerde daire çizerek etrafını kolluyordu son kez gördüğünde. Hırıltının yaklaştığını hissetti. "Dikkat edin!" Sesi ufacık bir odada kilitli kalmış gibi boğuk çıktı. İlk oku bıraktığında saniyeler ölümsüzleşti sanki.. Büyük bir ıslıkla yayından kurtulan ok hafif bir dönüş hareketiyle sis bulutunun içine girdi. O sırada uğursuz bir kılıcın kendisini sıyırarak geçtiğini gördü. Okun saplandığı yerden çıkan ses ile görmediği düşmanına salladığı kamanın hedefi bulduğunda çıkan ses aynıydı.Et, kemik ve çeliğin birbirine çarpma sesi. Aynı anda düşmanlarına saplanmışlardı. Düşmanını yere serdiğini düşünen Eal Eshder, aynı kılıcı bir kez daha gördü. Bu onun için aynı zamanda umutsuzluk demekti. Yeni bir ok almak için sadağına uzandığında kolu kaskatı kesildi birden. Kanat sesi ve ardından omzuna dokunan buz gibi bir pençe kanını dondurdu. Yardım istemesi boşa olacaktı ama yine de son kez mırıldandı "Boba! sessi..!" Gözleri kararırken sanki yere düşmüyor, havada asılı duruyordu.

Eal Eshder annesini hatırlıyordu. Kendisi için yapılan isim verme törenindelerdi. Çok zarif bir lady annesinin hazırladığı kızıl yaprak savaş tacını takmasına yardım ediyordu. Bir an bilinci kayboldu.. "Neden onu takmadım sanki? Neden yanımda değil? Bu canımı yakan şey de ne?" Sonra tekrar annesinin gülümsemesi ile karşılaştı. "Sana" diyordu annesi "Kötülüğün büyüleri kolay kolay işlemez bebeğim. Senin içine çok az kötülük attık ve sana siyah giydirdik, kan kızılın yanında. Kötü büyüler hep saf iyiliğe karşıdır. Bu sana panzehir oldu...oldu..oldu" karanlığın içinde hayaller gidip geliyordu ve hatıraları uçuşuyordu Eal Eshder'in.

Sis hobitin etrafında yoğunlaşmıştı. Az önce yanıbaşında duran dev Uruk Haiyi bile göremiyordu hobbit. Sisin içine doğru seslendi:
"Bobadilloooo!!! Eal Eshder!!!"
Kendi sesi duvara çarpmışcasına geri geldi. Ama cevap gelmedi. Cevap yerine sisin içinden birbirine çarpan çeliklerin şakırtısı duyuldu bir an. Yön duygusunu kaybettiği için sesin ne taraftan geldiğini anlayamadı. hançeri önüne doğru tutarak ilerlemeye çalıştı. Birden hafif bir rüzgar esti. Hemen hemen aynı anda başına çarpan küçük kanatları hissederek dehşete kapıldı hobbit. Başının üzerinde birşeyler dönüyor, alay eder gibi ara sıra kanatlarının ucunu hobbitin kafasına değdiriyorlardı. Hançeri havaya doğru savurdu. Havadan başka bir şeye temas etmedi kısa çelik. Hobbit çıldırmak üzere olduğunu hissediyor, deli gibi koşarak kaçmamak için kendini zor zaptediyordu. Aklını daha fazla koruyamayacağını hissediyordu. Artık her taraftan adının seslendiğini duyar gibiydi. Panik içinde hançeri her tarafa savurarak koşmaya başladı. Sisin içinde az ötede büyük bir karartı görünüp kayboldu. Soluk soluğa "Boba!!!" diye bağırdı. Evet bu kesin Uruk Hai olmalıydı. Ümitlenen hobbit karartıyı en son gördüğü yere doğru körlemesine koşmaya başladı. Bir anda iri bir şeye çarptı. Çarpmanın şiddetiyle yere yuvarlanırken, neye çarptığını bile görememişti.


Çok derinden hobbit'in kendisine seslendiğini duyar gibi oldu uruk hai.. Aynı anda sanki birisi sırtına sürtünerek geçti.. Ya da ona öyle geldi. Hızla palasını savurdu ama kimsecikler yoktu. Başının tepesinde de belli belirsiz kanat çırpışları duyar gibiydi. Sağa sola dönerek palasını salladı yine. Havaya salladı. Ancak palayı her savuruşunda sadece sis biraz aralanıyor, aralıktan şekilsiz cisimlerin hareketleri seçilir gibi oluyor, sonra sis tekrar eski halini alıyordu. Palasını savura savura dönerken yön duygusunu iyice kaybetti. Arkadaşlarının olduğu tarafa doğru olduğunu tahmin ederek yürüdü.
"sessiiiiiizzz.... reeeeedddd......" sesini kendi bile duyamadı. Tam da arkadaşlarının olduğu yönün tersine doğru ilerliyordu. Bobadillo yürüdükçe yürüdü. Ama arkadaşlarına rastayamadı. Göl kıyısına gelmiş olmalıydı ama göle de rastlayamadı. Sis yüzünden hiçbir şey göremiyordu. Eğilip toprağı yokladı. Shire'ın verimli, baharda yeşermiş toprakları yerine vıcık vıcık bir balçık geldi eline. Ve kendi kokusundan bile daha pis bir koku.... Sis yavaş yavaş dağılır gibiydi...

Yere yuvarlanan hobbit sert toprak yerine ıslak balçığa düşünce şaşırdı. Gölün kıyısında bile böyle balçık olduğunu hatırlamıyordu. Balçığın kötü kokusu genizini yaktı hobbitin. Yüzünü buruşturarak "Bir de bobadilloya kötü kökuyor diyordum" diye söylendi. Birden sisin yavaş yavaş yoğunluğunu kaybettiği dikkatini çekti. Artık etrafını hayal meyal seçebiliyordu. İleride Dev Uruk Haiyi gördü. Yüzü sevinçle aydınlandı hobbitin. Ayağa fırladı ve yerden aldığı birşeyi koklamakta olan Uruk Haiye doğru bağırarak koştu:
"Bobadillooooo!!!"

Ortalık sabah olmasına rağmen alacakaranlıktı. Bahar gitmiş yerine kış gelmişti sanki. Bobadillo adını seslenerek kendisine doğru gelen sessizayağı gördü önce. El salladı. Etrafa bakındı. Gölün yerini sanki pis kokulu bir balçık kütlesi almıştı. Biraz ileride ilk defa gördüğü türden ağaçlardan oluşan, ürkütücü bir karanlığı içinde saklar gibi duran küçük bir orman belirmişti. Ne beyaz ev, ne barhana, ne de han ortalıkta yoktu. Alacakaranlıkta daha ilerileri görmeye çalıştı. Arazinin bütün coğrafi yapısı değişmişti sanki. Gökyüzü bile farklıydı. Kara kara bulutlar elini uzatsan değecekmişsin gibi yakında tehditkar bir tavırla bir o yana bir bu yana gidip duruyorlardı.. Güneş hiç bir zaman bu topraklar üzerine ışık saçmamışçasına yoktu ortalıkta.
“Burası... burası... Shire değil.” artık iyice yakına gelmiş hobbit'e baktı yine. Onun da gözlerinde bir şaşkınlık vardı. Hobbit'in geldiği yönde, daha gerilerde, balçığın kuru toprağa dönüşüyormuş izlenimi verdiği bir yerde bir karaltı gördü. Yerde yatan biri vardı sanki.
"Eal Eshder!" orada yatan Eal Eshder olmalıydı.

"Böğk!" Eal Eshder yüzünü çamurdan ayırırken midesi ağzına dolmuştu. Henüz sabah yediği tüm Lembasları tükürdü. Siyah dar zırhı balçıkla kaplanmıştı ve kızıl yaprak işlemeleri gözükmüyordu bile. Saçları birbirine yapışmıştı ve üzerine iğrenç balçık kokusu sinmişti. Bu durumu gören elf tekrar kusmaya başladı. Yerdeki balçık üzerinde oluşmuş ufak su birikintisinden gökyüzünü gördü. Ya da gökyüzü olduğunu sandığı şeyi. Yaklaşan ayak sesleri onu ilgilendirmedi bile, bu bulantı devam ettiği sürece ölüm bir ödüldü onun için.

Uruk Hai'nin yanına vardığında konuşmadı hobbit. Sanki bu garip ortamda ağzından çıkacak kelimeler canlanıp garip yaratıklara dönüşecekmiş gibi geliyordu. Hançeri daha bir sıkı kavradı avucunda. Büyülenmiş gibi etrafı izliyordu.
"Burası Shire olamaz, güzel olan ne varsa tam tersi şekilde kötülük var burada" diye düşündü içinden. Ciğerlerine çektiği hava bile zehirli gibiydi sanki. Uruk Hai'nin bakışlarının ileride bir noktaya sabitlendiğini görünce gözlerini kısarak o tarafa baktı. İleride dağılmaya yüz tutmuş sisin içerisinde yerde yatan bir kaç siluet belli belirsiz çarptı gözüne. "Eal Eshder" dediğini duydu Bobadillo'nun. Ork'a dönerek:
"O mudur sence? Emin misin? Sanki birileri daha var gibi"
"Durun!!!!!" diye bağırdı uruk hai kükrer gibi bir sesle."kimse kıpırdamasın yerinden!! kimse bişey söylemesin kısa bir süre... şimdi.. durumumuzu toparlayalım.. Haklısın Sessizayak.. O tarafta bir hareketlilik de var... Ama orada yatan Eal Eshder değil.... Bak... Eal Eshder bu tarafta... Koş bak bakalım Eal Eshder iyi mi... Ben de o yerde yatan ve ona takılıp düşmüş gibi duran şu karaltılara doğru ilerliyorum..." Boba palasını sıkıca kavradı ve ilerlemeye başladı. "Bu arada görünen o ki artık shire'da değiliz. O garip sis bizi başka bir yere, hatta başka bir dünyaya getirmiş olmalı. Böyle bir efsane sis duymuştum. İçinde kalanları başka bir dünyaya götürüyordu. Ama yanlış hatırlamıyorsam güzel bir dünyaya değil kan içici yaratıkların olduğu bir dünyaya... tıpkı... tıpkı burası gibi...."

Yavaş yavaş soluduğu zehirli havaya alışan genç elf hafifçe başını kaldırdı. Kendisine doğru koşarak gelen ufak yaratığı tanısa da çevreyi tanıyamadı. Gökyüzü ve yeryüzü tanıyıp bildiğinden çok daha farklıydı. Başlarına geleni anımsamaya başladı. Peki ya nereye gelmişlerdi? Yoksa Shire Bölgesi korkunç bir felakete mi maruz kalmıştı? Sendeleyerek ayağa kalktı. Hala başı dönüyordu. Okunu ve yayını toparladı. "Hey Sessizayak .. İyi misiniz?"

Hobbit Elf'in ayağa kalkmasına yardımcı oldu. "Evet, iyiyiz, yani en azından şimdilik. Nerede olduğumuzu bilmiyorum ama sanırım Shire'da değiliz artık. Bobadillo da burada. Yani şurada, ilerde, birilerini daha gördük, onlara bakmaya gitti. Sen iyi misin, yürüyebilecek durumda mısın?"

Artık çevresini daha iyi algılayabiliyordu Eal Eshder. Gökyüzü koyu renkli bulutlarla kaplıydı ve bulutların arasından sızan ışık bildiği güneşten çok daha farklıydı. Bulutlar oldukça hızlı hareket ediyordu -ki bu normalde bir tek fırtınalarda gördüğü bir manzara olurdu- ve gökyüzünde birisi koyu yeşil, diğeri koyu kırmızı renkte iki tane ışık kaynağı vardı. Ancak bulundukları yerde rüzgar o kadar sert esmiyordu. Çevrelerindeki kurumuş ve yanmış ağaçlar buraların bir zamanlar daha farklı olduğunun göstergesiydi. Zemin pis kokulu sert balçıkla kaplıydı. Belli aralıklarla sıralanan kayalıkların altları karanlık büyük deliklerle doluydu. Sessizayak'ın geldiği yönde dev Uruk-Hai'yi de gördü Eal Eshder.. Hatta başka birilerini de.

"Sağol Sessizayak, tahminimce hiç yaralanmadım. En azından ağrım yok. Bobadillo'nun yanına gidelim, orada birilerini daha görüyorum. Neler oluyor Sessizayak?"
“Gidelim Eal Eshder..” dedi hobbit. Huzursuzca etrafına bakınıyordu. Kendi dünyasından Shire'a düştüğünde de şaşalamıştı, ama burası çok kötü bir yerdi. "Shire'la mukayese bile edilmez" diye düşündü. Elf'in yanında Bobadilloya doğru ilerlerken buradan nasıl çıkabileceğini kara kara düşünüyordu.

Eal Eshder’in ise içini yeni bir bulantı kapladı. Aniden sendeledi. Çamura gömüldüğünü hissetti bir an. Sonrası tam bir sarhoşluktu, patlayan yanardağlar arasında mutlu bir hobbit ve dehşetle bağıran bir Uruk-Hai. Dostlarına son bir kez baktı. Bu sarhoşuk göl kenarında burnuna konan bir sineği ejderha sanarak uyandığı ana kadar devam edecekti.

[arien]

5

AshenShugar…Dünyanın özünden oluşmuş bu kudretli varlık ölümünden sonra dünyanın özüyle bir bütün olmuştu taki ruhunu uyandıracak olay gerçekleşene kadar.Bir zamanların kudretli Ejderha efendilerinden biri *sonuncusuydu* diğer Valherular en sonunda tanrılara meydan okuyarak kendi sonlarını getirmişlerdi.
Bunlar çok uzun zaman önce olmuştu ve Ashen-Shugar’ın özü bir parça huzur bulmuştu. Bir zaman özünde sıcak bir dokunuş, hafif bir hareketlenme hissetti, topraklarında yürüyen bir canlı uyanmasına neden oldu. Bulduğu özün sıcaklığını takip ederek başka bir dünyaya geldi. Burası da canlıydı tıpkı kendi dünyası gibi. Aradığı kişiyi bulabilmek için ruhunu serbest bıraktı. Hafif rüzgarlar onu pek çok yere taşıdı. Yıldızların aydınlattığı o gece de özüne dokunan aynı sıcaklığı hissetti ve gecenin karanlığında karanlık suları gümüşi bir ışıkla aydınlanan bir gölün üzerinden geçti. Ruhu rüzgarla yükselerek zarif kuleleri göğe uzanan bir kaleye doğru süzüldü. Kalenin üzerinden uçup geçecekken pencerelerden birinden içeride elinde kitabıyla uyuyakalmış elf kızını gördü. *Annesine ne kadar da benziyordu* rüzgarın da yardımıyla pencerenin kanatları sessizce açıldı ve yavaşça kızın yanına süzüldü. Kızın damarlarında akan gücü hissedebiliyordu. Mirasını…Demek ruhu yaşamında belki de gerçekten önemsediği tek canlının, kızının topraklarında yürümesiyle uyanmıştı. Onun varlığının peşinden buralara kadar gelmişti. Arién’in pek huzurlu olmadığını, etrafını saran karanlığı hissetti. Ona yardım etmek istedi, bal rengi saçlarına doğru uzanırken gecenin sessizliğini bozan bir gürültüyle kırmızı kitap yere düştü. Varlığı kızın uyanmasıyla açılan gri-mavi gözleri bir zamanlar kendisinin sahip olduğu gözlerin birer eşini görünce tekrar huzura kavuşurken artık kendi zamanın kapandığını bir kez daha anladı. Kızı sorunların üstesinden gelecekti. Pencerenin kenarına giden kızını izledi, titrediğini fark edince yanına yaklaşarak *her zaman yanında olacağım* diye fısıldadı. Kız sanki söylediğini işitmiş gibi gülümsedi. Arién’in odadan ayrılmasını bekledikten sonra huzurlu uykusuna geri dönmek için oradan ayrıldı.

Birden Kırmızı kaplı bir kitap gecenin sessizliğinde gürültüyle yere düşünce Elf irkilerek uyandı. Odasında oturduğu rahat koltukta okurken uyuyakalmış olmalıydı. Yavaşça kitabı yerden alırken *Kaderi sürekli düşmek galiba* diye düşündü. Pencereye doğru giderken kitabı ahşap masanın üzerine bıraktı. Pencere açılmıştı. Serin havanın yada belki de kabusun etkisiyle titredi. Pencerenin kanatlarını kapatmadan önce bakışlarını gökyüzüne çevirdi. Yıldızlardan yayılan tatlı ışıltıyı görünce gülümsedi orada bu gece birisinin kendisini izlediğini hissediyordu. Masadaki kitabı aldı, geceye sırtını dönerek sessiz adımlarla odasından çıktı. Kale tam bir sessizlik içindeydi. Sadece nöbetçiler ayaktaydı bu saatte. Daire biçimli kütüphaneye girdiğinde küçük bir şaşkınlık nidası atmamak için kendini zor tuttu. Kitaplar gitmişti... tüm raflar bomboştu... basit bir tarama büyüsü yaptığında tanıdık bir taşıma büyüsünün hafif izini hissetti ve Lord Felagund’un büyü yapısını tanıdı. Demek artık kadim kütüphaneye gitme vakti gelmişti. Ormanda ki kulübesine gitmek için gereken büyüyü yapmadan önce odasına dönerek hızla hazırlandı. Kulübesinin görüntüsünü zihninde netleştirdikten sonra kolaylıkla büyüyü yaptı. Havada ki hafif dalgalanmanın ardından Arién’in görüntüsü yavaşça kayboldu...

Varlığı kulübesinin güvenli karanlığında ortaya çıktı. Bir an sessizce durup etrafını dinledi.
Sessizdi... Sadece gece yaratıklarının olağan sesleri duyuluyordu. *Kütüphaneye gün ağarınca giderim diye düşündü*... su ısıtmak için ocaktaki çıraları tutuşturup küçük bir ateş yaktı... Büyüsünü kullanabilirdi ama mecbur kalmadıkça bilinen yöntemleri kullanmayı tercih ederdi. Büyük bir fincan alarak içine biraz kahve koyduktan sonra biraz da şeker ilave etti. Kaynayan suyu alarak yavaşça fincana doldurdu. İçeriyi dolduran kahve kokusunu içine çekti. Fincanı dikkatle alarak kulübeden çıktı. Küçük verandadaki minderlerin üzerine oturduktan sonra keyifle kahvesinden yudumlamaya başladı...

[arien]

7

Agar_en_Eol gerinerek kalktı yatağından. Doğrusu cadının büyülü yatakları çok rahattı. Uzun zamandan sonra ilk kez uyanır uyanmaz eli kılıcına gitmemişti. Garipti ama tehlikeden çok uzaklarda olduğuna inanıyordu. Ve yeni müttefik bulmak son derece rahatlatmıştı onu. Virane yapıyı taradı yine soğuk gözleri ile. Cadı ortalarda yoktu. Zaten oldum olası garip tiplerdir bu büyücüler diye geçirdi içinden. Çıkıp bir bakmalıydı belkide. Fazla acele etmeden kuşandı siyah zırhını. Kılıcını ve kamasını güzelce iliştirdi kemerine. Babasını anımsadı. Ama soğuk bakışlı gözlerinde ve yüzünde en ufak bir yumuşama ve gülümseme geçmeden. Kendi kendine tekrarladı intikam yeminini. Ne olursa olsun ölümüne gidecekti yolunda. Angmorel'in ruhu da zaten onu rahat bırakmazdı. Toparlandı sonra. Viraneden çıktı. Etraf sessizdi ve hiç tehditkar değildi. Ama puslu ve keyifsiz bir hava vardı. Kim bilir neredeydi bu cadı. Neden sonra atlatılmış olabilir miyim acaba diye düşündü. Sonuçta karşısındaki bir cadıydı. Çevrede kısa bir yürüyüş yapmaya karar verdi.

Kısa bir gezinti idi niyeti ama hava kararana dek sürmüştü işte. Cadının en ufak izine bile rastlayamamıştı dark elf. Artık kendi kendine söylenmeye başlamıştı. Lanetler yağdırıyordu cadıya ve kendi saflığına. Birden aklına bakmadığı ve aslında bir cadıya en uygun mekan aklına geldi. Gündüz bir ara yakınlarından geçtiği o garip ve belli belirsiz mezarlık. Hava da karardığına göre bir kontrol etmekte fayda var diye düşündü. İyice yaklaştı dark elf mezarlığa. Belli belirsiz bir aydınlık vardı. Titrediğine göre birileri ateş yakmıştı. Bir kaç adım daha ve genç cadının mırıltılı sesini fark etti. Anlayamadığı bir şeyler söylüyordu cadı.Büyücüler ve büyüleri diye söylendi. Yine neler karıştırıyordu bakalım. Yaklaşmaya devam ederken ses kesildi. Eli gayrı ihtiyari kılıcının kabzasına gitti dark elf'in. Ağaçları dönüp cadıyı görünce dilini yutuyordu az daha.

Genç cadı büyü gücünü tekrar denemek istiyordu. Bu kez denizin içindeki değil mezarlıktaki bir ölüyü canlandırmayı deneyecekti. gerekli malzemeleri kontrol etti. Hepsi hazırdı. Çantasını topladı. Hava karanlıktı. "Tam gecesi" diye düşündü. Karanlıkta bulması zor olmuştu. Yeni bir mezardı. Daha toprak yerine oturmamıştı. Mezarın hemen yanında bir ateş yaktı. Çantasından çıkarttığı bir tozu mezara serpti. Ortaya rahatsız edici bir his yayıldı. Cadı anlaşılmaz büyü sözcükleri mırıldanmaya başladı. Kendinden tamamen geçmişti. Hızla büyünün sözcüklerini mırıldanıyordu. Mezarın üstündeki toprak hafifçe ışıldamaya başladı. Genç cadı kendini tamamen büyüye vermişti. Cadının anlı terden sırılsıklam olmuştu
Gözleri kapanmış, sesi genç bir kızdan beklenmeyecek kadar çatallaşmıştı. Mezarın üstündeki toprak oynamaya başladı. Ses birden kesildi. Kolları yana düşmüştü ama zihni hala büyüyü yönetiyordu. Mezarın üstündeki toprak tekrar hareketlendi ve mezardan bir el çıktı. Hareket devam etti. Ardından mezardan manasız bakışları olan bir ceset çıktı. Görmeyen gözleri Xiomberg'e dikilmişti. Yorgun cadı cesede oturmasını emretti. Ceset hala ona bakıyordu. Ceset sarsak hareketlerle mezarından çıktı.
Xiomberg dirilttiği ölüye kumanda edemediğini anlamıştı. Kalan son gücüyle bir şimşek fırlattı. Ölünün kafasının yarısı parçalanmıştı ama hala üstüne geliyordu. Bıçağını çekti ve kaçmak için hazırlandı.

Agar_en_Eol Cadıyı ve karşısındakini gördü. Xiomberg karşısında yarım kafalı ve garip görünüşlü bir yaratık, elinde bıçak ve yüzünde dehşet ile geri geri ufak adımlar atıyordu. Ne olup bittiğini tam kestiremese de beklemeye ve anlamaya zaman olmayan bir durum olduğu açıktı. Angmorel'i sıyırdı ve kan donuran bir savaş narası ile ileri atıldı dark elf. Cadının üzerine yürüyen her kimse kafası olmadan yürüyordu artık. Ama hala yürüyordu. Ceset kaçan cadıyı elbisesinden yakalamıştı. Cansız sert eller cadının boğazını buldu ve yavaşça sıkmaya başladı. Cadının gücü kesilmeye başlamıştı. Yaşadığı görüntüler teker teker gözünün önünden geçmeye başladı.
"Ölüyorum". Hayatı bitiyordu. Bunun farkındaydı.

Dark elf dehşet içinde donup kalmıştı.Toparladı kendisini sonunda ve bu kez Angmorel gecenin içinde siyah siyah parlayıp indiğinde cadının boğazını kavrayan eller dirseklerinden kopup ayrıldı.
"Neler karıştırdın burada be kadın. Bu da ne böyle! "

Cadının cevap verecek hali yoktu. Son gücüyle hala sıkan elleri boğazından sokup ateşe attı.
Sesi mırıltı gibiydi.
"Yak onu" kendine geliyordu. "yak çabuk Agar, yak onu”

Bir cadıya, bir yaratığa bakıyordu dark elf.
“Yakayım mı ?"
Anlayamıyordu bir türlü neler olup bittiğini. Ama cadıyı dinlemenin en doğrusu olduğuna karar verdi ve artık kafasız vaziyette ortada dönüp duran yaratığa tiksinti ile bakarak üzerine atıldı. Bir kolunun kalan yarısından yakalayıp ateşe doğru sürükledi. Kolay olacağını düşünüyordu ama olmadı. Bu yaratık her ne ise inanılmaz derece güçlüydü. Kafasız ve kolsuz olmasına rağmen. Dark elf yaratık ile ateş arasındaydı ve yer değiştirip çekmek yerine itmenin daha iyi olacağını düşündüğü sırada çekmeye çabaladığı yaratık birden kurtulmaya çabalamak yerine üzerine doğru hamle yaptı. Bu beklemediği darbeyi alan dark elf yaratık ile beraber ateşin içine yuvarlandı. Yaratık inanılmaz bir hızla alev almıştı. Tabii onunla beraber dark elf de alev alıyordu. Pelerinini sarmıştı bile alevler. Son bir hamle ile yaratığın altından sıyrıldı ve kendini yana attı.
"Bakmasana be kadın bir şeyler yap... Yanıyorum! "

Cadı hala güçsüzdü. Zorlukla ayağa kalkıp cesede sert bir tekme attı. Yanan bir meşaleye benzeyen ceset biraz ileride yere yuvarlandı. Pelerinini çıkaran cadı dark elfin üstündeki alevlere vurmaya başladı. Biraz sonra alevler sönmüştü. Dark elfin halini görünce cadının dudaklarına bir gülümseme yayıldı. Ayakta duran dark elf tütsülenmiş bir balığa benziyordu.
"Kes gülmeyi be kadın! Senin nazik poponu kurtarmak için başıma gelenlere bak ve sen karşımda sırıtıp duruyorsun"
Dark elf bağırıp çağırırken bir yandan da ayağa kalkıyor ve üstünü başını temizlemeye uğraşıyordu. Eskiden siyah şimdi ise kapkara olan pelerininden kurtulup hırsla fırlatıp attı.
"Şimdi seni tekmelemeye başlamadan sırıtmayı kes ve bana burada neler olup bittiğini anlat hemen."
Genç cadı çok keyifliydi.
"Bu büyüyü daha önce hiç başaramamıştım. Geçenlerde rıhtımda batmış bir gemide denemiştim olmamıştı. Bak bu canlandı. Görüyorsun değil mi? Bunlardan bir ordu kurabiliriz. Ölü bunlar zaten öldürülemezler. O sivrilerin okları işlemez bunlara"
"Ha ha ha...Komiksin kadın.O ordu ilk önce bizi gırtlaklamaz ise eğer olur dediğin. Hem sivri deyip durma. Bana da dokunuyo biliyorsun."
Dark elf söylenmeye devam ediyordu ama öfkesi dinmeye başlamış ve duyduğu şeyden de etkilenmişti. Müttefiği güçleniyordu. Eğer kontrol sorununu da çözer ise gerçekten baş ağrıtacak ve zorlu bir ordu kurulabilirdi gerçekten.
"Evet. Güçlendiğini de görüyorum artık neler başarabildiğini de. Etkilendiğimi de söylemem gerekir. Ama bunları diriltmekle bitmiyor iş. Nasıl kontrol edeceğiz ? Ve bir şey daha, müttefik isek eğer, yapacaklarını önceden haber ver ki, tehlikeye düşme."

Cadının içi ürperdi. Boğazını sıkan sert ve cansız elleri hatırlamıştı. Yutkunarak cevap verdi;
"Sivri diyerek seni kasdetmiyorum merak etme. Benim bahsettiğim o salak noldor. Kontrol meselesini biraz daha güçlenince çözeriz. Bir kaç ay önce adaya gelen bir korsan vardı. Onun elindeki gibi büyülü bir mücevher şu anda bile benim bunları kontrol etmemi kolaylaştırır. Kontrol edince de bizi değil noldoru kasdediyorum, sivrileri gırtlaklamalarını isteriz. Onlar da yapar."
“Canı cehenneme sivrilerin. En iyi bildiğim ve inandığım şey kılıçtır. Ama bizim durumumuzda büyülerine ihtiyacımız var. Bahsettiğin mücevher nerede acaba?Ya da benzeri var mıdır, var ise nerededir?"
"Felagund denilen bir sivri kralınmış. Bu korsan buralarda Adalmir denilen bir arkadaşı olduğunu söylemişti. onu bulursak o korsana ulaşabiliriz belki."
“Yine o yüce kral çıkıyor karşıma. “ Angmorel kanını içecek kral diye fısıltı ile sıkılmış dişlerinin arasından söylendi dark elf. "Pekala cadı. Gidip bulalım şu korsanı hemen"
"Tamam limanda bir hanı varmış.
Kırık direk mi kırık kol mu öyle bir yer. hadi limana gidelim. ben bu halimle oraya tek başıma gidemem".
"Tabii ki de gitmeyeceksin tek başına"
"Yanındayım. Bu sefer de kafasının yarısı olmayan nesneleri gırtlağına yapışmış olarak bulmak istemiyorum." Hafifçe gülümsedi dark elf. Cadı da eşyalarını toparlayarak yola koyulmaya hazırlandı.
"Bulmazsın."
Cadı gülümseyerek cevap verdi;
"Bu sefer canlı nesneleri tümüyle bana yapışmış olarak bulursun. Hiç büyü yapacak gücüm kalmadı ki engelleyeyim."
"Ne harika bir haber. En yakın zamanda dinleniriz ve gücünü toparlarsın. Hazırsan eğer düşelim yola"

[arien]

8

"Kırık Kılıç Hanı… Burası olmalı. Evet koruyucum. Önce sen girmeye ne dersin?"
"Girelim bakalım"
Dark elf yüzünü buruşturarak hana baktı. Pek de ahım şahım bir yere benzemiyordu. Kasları gerili bir halde yavaşça ilerledi kapıya doğru. Tetikte ve hazırdı ama gerekmedikçe şamata olsun istemiyordu. Rengi iyice kararmış ahşap kapıyı yavaşça iterek açtı. İçeriden loş bir ışık sokağa süzüldü. Cadıya bir işaretle kendisini dikkatlice geriden takip etmesini bildirdi. Adımını içeri attı ve salonda sadece bir kişi olduğunu gördü. Yeni edindiği pelerinini geriye atmadan konuştu. Dark ya da değil. Burada elflerin nasıl karşılandığı hakkında bir fikri yoktu henüz.

Eski korsan dümencisi Adalmir boş salona baktı. Eski günleri çok özlemişti. Deniz Kılıcı güçlü ve hızlı bir gemiydi. Gördükleri her gemiyi yağmalarlardı. Kılıcı artık duvarda paslanıyordu. Kendisi gibi. Şişmanlamış vücuduna baktı. Kaderine küfrettikten sonra kendine bir bardak bira daha doldurdu. Kapı açılırken içeirdeki havanın elindeki bira kadar soğuduğunu hissetti.

"İyi geceler bey. İki yorgun yolcuya aşın ve yatağın var mı?"
"Siz elfsiniz değilmi?" Hancı içeri giren iki kişiye baktı. Biri siyah elbiseli bir elfti. Diğeri ise genç bir kızdı.
"Elfleri sevmem burada ama yanınızdaki küçük hanım hatırına bu gece kalın bakalım." Arkasına dönüp duvarda asılı anahtarlardan birini aldı. “Odalar arkada.
Gözleri iyice soğuklaştı dark elf'in. Dişlerini sıkarak bakıyordu hancıya ve kendini tutmaya uğraşıyordu. Bu küstahın şişko göbeğini delmek iş değildi onun için.
"Sorun değil hancı. Bu zamanda kimse kimseden hoşlanmaz oldu zaten. Düşman değiliz. Benim adım Agar. Sadece dışlanmış iki yolcuyuz. Oda için teşekkürler. Aşın da var ise eğer çok seviniriz." Kendine hakim olarak sıcak yanaşmak ve mucize eseri bu şişkonun bir kaç bilgisi var ise almak istiyordu dark elf. Eliyle bir işaret daha verdi cadıya yanaşması için.

Cadı sakince yürüyordu dark elfi işaret ederken:
“O elflerden bizim kadar nefret eder. Bizim size bir sorumuz olacak."
Hancının bakışları cadının mavi gözleriyle elfin gözleri arasında gidip geldi. Tıslayarak konuştu:
"Onlar benim adamı Numenore'u batırdı." Duvardaki kılıca doğru hamle yapmak için kaslarını gerdi.

Xiomberg ortamın gerginleştiğinin farkındaydı. Hancının yanına geldi.
"Sana söyledim. O elf ama elflerden belki de senden bile çok nefret eder. Babasını öldürdüler. İntikam almak istiyor. Benim de işim onlarla. Bize yardım edersen sen de adanın öcünü alırsın."

Dark elf ırkına özel duyuları ile anlamıştı. Karşısındaki niyetini bozuyordu.
"Bana bak hancı. Aklından geçeni çok iyi tart ve bence kalkışma. Onun yerine kadının sözlerini iyi dinle"

Adalmir Dark elfe ve kıza baktı.
Karşısındaki kız doğru söylüyor gibiydi. Ona güvenmeye karar verdi.
"Ne istersiniz yemek için?
Dark elf de rahatlamıştı biraz. Ama dikkati elden bırakmamaya kararlıydı.
"Neyin varsa hazırda olur hancı. Yakınlığından pişman olmayacaksın."

Hancı elinde üç tabakla geri geldi
“Bu Numenorean çorbası. Artık hatırlamazlar bunu. Yardım istemiştiniz Küçükhanım. Neydi istediğiniz?
“ Büyülü bir mücevher benim aradığım. Arkadaşınız batı denizindeki adada yaşlı bilgeye danışmaya gelmişti. O mücevher lazım bana. Arkadaşınıza ulaşmam lazım.
Dümencinin gözleri dumanlandı.
“Ne ona ne de o mücevhere ulaşamazsınız artık. Çok geç kaldınız.".
"Niye ne oldu ona?" Cadının sesi inanılmayacak kadar yumuşak çıkmıştı. 10 yaşındaki bir çocuk gibiydi.
"Bakın bu çok önemli. o mücevhere ihtiyacım var."
Dümenci önüne baktı.
“Kaleye saldırdık. Sivrikulaklar hazırlıklıymış. Öldü o saldırıda. O Felagund denen sivrikulaktan alacak iki can öcüm var. "
Cadı telaşla dark elfe baktı
"Felagund dedi"
İştahla yediği çorba boğazında düğümlendi dark elf'in
"Lanet olsun bu Felagund'a" diye tekrar söylendi. Gözlerindeki nefret öylesine belirginleşti ki dark elf'in sanki oda biraz daha aydınlanmıştı.
"Bana bak hancı. Tüm bildiklerini anlat bize. Ve yapabileceğin tüm yardımı yap. Yap ki ortak intikamımızı bir an önce alalım artık."
“Eğer kapı açacak büyüyü bulabilirseniz sizi o kaleye götürürüm. Ya da bu mücevheri bulursanız nasıl kullanılacağını öğretebilirim. Artık benim dostumsunuz. Belli ki yorgunsunuz. Yukarıda en sondaki oda en iyisidir. Dinlenin biraz. Dost bir yerdesiniz."
"Dostluğun dostluk bulacak hancı" Agar keyiflenmişti.
"Ortak amaçlarımız var. Ortak düşmanlarımız. Teşekkürler. Dediğin gibi yorgunuz. Sabaha ne yapacağımıza karar veririz artık."

Dark elf ve cadı odalarına doğru yollandılar. Gerçekten de bitkindiler. Dark elf'i en çok yoran da yüreğini ve benliğini yiyip bitiren, kavuran nefreti ve intikam ateşi idi. Angmorel artık iyice çığrından çıkmıştı. Kılıcın kana susayan ruhu durmak bilmiyordu artık. Merdivenleri tırmanırken dark elf cadıya döndü.
"Hancının bahsettiği büyüleri bulabilecek miyiz, bulsak da yapabilecek misin cadı?"
Cadı kendinden emin gülümsüyordu.
"Sen beni oraya gidinceye kadar koru yeter. Ben o adanın en yetenekli öğrencisiydim. Büyülü bir kapıyı açmak çok basit bir iş."
Oda geniş ve rahattı. Adadan ayrıldıktan beri ilk defa bu kadar rahat bir odada kalıyordu. Kendini yatağa bırakır bırakmaz uyumuştu bile.

[arien]

9

Elf kızı bilinçsizce nefes almaya çabalarken. Bataklığın onu yutmaya başladığının farkında değildi. Son bir çaba ile başını geriye atıp seslenmeye çalıştı..Ancak açılan ağzından içeri çamurlar girdi. Tümüyle bataklığa gömüldü. Bir el batağın içine uzanarak elf kızının saçlarını kavradı. Yavaşça, incitmeyeye çalışarak çamurdan dışarı çekti. Diğer eliyle kızın çamurdan çıkan başını arkadan destekledi. Baygın kızın yüzündeki çamurları eliyle silerek yüzünü açığa çıkardı. Eğilerek zırhının altından kavradı ve kucaklayarak çamurdan çıkarttı. Yüzüne kulağını yaklaştırarak dinledi. Hafif bir nefes esintisi kulağını yaladı Ork'un. Başını sallayarak kızı çamurdan uzaklaştırdı. Kuru bir yer bularak usulca yatırdı yere. Artık güvende olduğundan emin olduktan sonra başını gökyüzüne doğru kaldırarak
"Teşekkür ederim" dedi. Döneceği yerden hiç memnun değildi, ama dönmek zorundaydı. Tekrar kıza bakarak "Asla yalnız olmayacaksın komutan" diye fısıldadı. Ork'un üzerine hafif bir gölge düştü, gölge koyulaştıkça ork'un görüntüsü silikleşiyordu. Biraz sonra geride hiçbir iz kalmamıştı. Yerde baygın yatan elf kızından başka.

Eal Eshder otlar arasında yürüdükçe sahibinin yaklaştığını hisseden Redmane sevinçle kişnemeye başlamıştı. Genç elf göl kenarında olanları mutlaka öğrenmeli ve birilerinden bu konuda yardım almalıydı. Tam bunları düşünürken gözleri yerde hareketsiz yatan birisine takıldı. Başından aşağı ince bir kan sızıyordu bu kişinin ve hala canlıydı. Ayrıca akan bu kan, bir elf kanıydı. Yere çöktü ve Elf’in başını dizlerinin üzerine koydu. Kenardan kopardığı oklifes yaprağıyla yaralı elfin başındaki yarayı sildi.

Oklifes yaprağının iyileştirici etkisiyle Elf kızının soluk rengi hafif bir mavi ışıltıya dönüşmeye başlamıştı..Hala kendine gelmiş değildi..Hayalinde ;Shire da miğferine doldurduğu böğürtlenleri yiyerek keyifli bir yürüyüş yapmaktaydı..Ancak miğferin içinde kımıldayan birşeylerin olduğunu farketmişti. Dikkatli baktığında bir sürü kurtçuğun böğürtlenler arasından kıvrandığını gördü. Başı sızlamaya ve midesi bulanmaya başlamıştı. Ve öğürmeye başladı. Sağlık konusunda çok tecrübeli olmayan Eal Eshder, başını hafifçe yana doğru çevirerek yaralı savaşçının nefes borusunun tıkanmamasını sağladı.
"Acaba özel bir muhafız olabilir mi?" Genç elfin bu soruyu kendi kendisine sormasına neden olan şey, yaralı elfin savaş silahı olarak bir kılıç taşıyor olmasıydı. Hareketlenmeye başlamış olan yaralının sırtındaki kılıcı göz ucuyla incelemeye çalıştı. Kılıcın kabzasındaki rünler en eski elf alfabesiyle yazılmıştı. Yanıldığını anlamıştı, tam önünde kendine gelmeye çalışan elf oldukça kudretli bir lady olmalıydı.
"Kendinizi nasıl hissediyorsunuz?"
Cevap almak için acele etmeden gökyüzüne baktı. Henüz sisle beraber yaşadığı olayların etkisinden kurtulamamıştı. Ayrıca Uruk-Hai ve hobbitin nerede olduklarını da bilmiyordu. Çevrede herhangi bir iz veya gürültüye rastlamamıştı. Pamuk kadar beyaz ufak bir bulut güneşin önünü kapatmıştı. Tekrar yaralıya döndü. Lady'nin üzerindeki zırh hala güneş vuruyormuş gibi hafif mavi bir ışık yansıtıyordu. Aynı yansıma yaralının yüzünde de vardı.
"Tuhaf" kendi kendine şaşkınca fısıldadı.

Hafifçe inledi Elf kızı. Ağrı şiddetlenmeye başlamıştı ancak bu oldukça yakından gelen "Kendinizi nasıl hissediyorsunuz?" sorusunu duymasına engel olmamıştı. Bilinci yerine gelmeye başlamıştı. Tanımadığı sesin sahibini görmek için gözlerini açmaya çalıştı. Gözleri ona oyun mu oynuyordu? Masmavi bir gökyüzü ve tepesinden bakan bir yabancı vardı. Bir an için bulunduğu duruma anlam veremedi.Konuşmaya çalıştı ama boğazı o kadar kurumuştu ki çatlak bir iniltiden başka birşey çıkmadı.şaşkın ve soru dolu gözlerini yabancıya yöneltti.

Genç elf matarasını çıkardı. Bir taraftan koluyla savaşçının boynunu desteklerken diğer taraftan su içirmeye çalışıyordu. Daha önceden hiç karşılaşmadığı bir elf soyundan geliyor olmalıydı bu kişi. Gerek taşıdığı kılıç gerekse etrafındaki tuhaf mavi aura onun denize yakın bir yerlerden geldiği izlenimini uyandırdı genç elfte.
Yaralı savaşçı sudan birkaç yudum aldı. Boğazına iyi gelmişti. Günlerdir su içmemiş gibi kana kana içti. Şimdi herşey daha net görünüyordu. Kendisine su içiren Elf savaşçısının neredeyse kucağında yatıyor olduğunu farkettiğinde panikledi. Kimdi bu adam? Saçları daha önce görmediği bir siyahlıktaydı neredeyse mordor zindanlarının karalığındaydı..Siyah, üzerinde kızıl yaprak işlemeleri olan bir zırh giyinmişti..
Doğrulup oturdu Elf kızı ..hafif bir ses tonuyla
"Teşekkür ederim savaşçı, sanırım iyiyim" dedi. Şaşkın gözlerle etrafına bakındı. Shire'daydı. En son göl kenarında keyifle etrafı seyredip dolaşırken bir sis ve gürültü duymuştu. Sonrası karanlıktı.
Eal Eshder toparlanmasına yardım etti.
"Ben Eal Eshder, kuyutormandan geliyorum. Peki ya siz? başınıza ne geldi böyle?" Eal Eshder tuhaf sisle ilgili birşeyler bulmayı umuyordu. Ayrıca mavi ışıklı kişi kendisini meraklandırmıştı.

Merenwen İsilra savaşçının nereden geldiğine dair sorduğu
Soruyu duymamazdan geldi. Bunu ailesinin güvenliği için yapmalıydı.
"Kuytuorman.."diye mırıldandı.." Bir zamanlar orada çok dostum vardı ancak epeydir yolum düşmedi..Ben kayıp bir elf soyundan geliyorum savaşçı..."dedi "İsmim Merenwen İsilra..ama dostlarım bana kısaca Merenwen İsilra derler. Keşke ne olduğunu size söyleyebilsem..Dostlarımı ziyaret amacıyla Shire'a gelmiştim. Keyif içinde yürüyüş yaparken bir gürültü oldu. Ne olduğunu anlayamadığım bir sis her yanı kapladı sonrası karanlık ve iğrenç bir gökyüzü. Kendime geldiğimde - ki bu az önce oluyor- herşey normal görünüyordu..Tabii başımdaki ağrı hariç" gülümseyerek elini alnına götürdü Elf kızı..Eli yaraya değdiğinde yüzü acı ile buruştu.."Alnıma ne oldu?"

Eal Eshder Dikkatlice reverans yaptı.
"Sizinle tanıştığıma memnun oldum Merenwen İsilra..Yere düştüğünüzde başınızı çarpmış olabilirsiniz. Ben ve şu anda burada olmayan iki arkadaşım göl kenarında otururken bahsettiğiniz sisin içinde kaybolduk. Ve şu anda burada yoklar. Ne olduğunu tam olarak anlayabilmiş değilim"
Genç elf reverans yapınca hafif bir gülümseme Elf kızının yüzünü aydınlattı. Reverans yapılmayalı ne kadar zaman olmuştu? Bir lady'e benzer hali kalmışmıydı?
"Arkadaşlarınız sis kalkınca kayıp mı oldular? Tuhaf..Shire'da olmazdı böyle birşey size şaka yapıyor olmasınlar lordum?"
"Zaten herşey şaka gibi geliyor en başından beri. Bahsettiğim iki arkadaştan birisi bir hobbit. Ki bu hikayenin belki de tek normal kısmı. Diğer arkadaş ise oldukça iri bir ork. Hem de çok pis kokuyor, ve yine şaka gibi de olsa bu yaratık Melkor'a hizmet etmiyor. Ne hobbite ne de bana en ufak bir zarar vermedi. Ve sisten sonra tuhaf bir kabusun içinde kaybolup gittiler." Eal Eshder atının kişnemesiyle konuşmasını kesti. "Mane! buraya gel!" Uzun sazlıklar arasından oldukça iri bir at olan Redmane çıkıverdi. Üzerinde çevresi bıçaklarla kaplı siyah bir zırh vardı. Eal Eshder tekrar Merenwen İsilra'ya döndü. "İsterseniz gölün çevresinde bir araştırma yapalım."

"Pis kokan bir ork,oldukça iri ve zarar vermiyor. Bu tanımların uyduğu tek bir ork tanıyorum o da Boba" diye düşündü elf kızı. Yerden destek alarak yavaşça ayağa kalktı. Üstünü düzeltmek istediğinde zırhının ve giysilerinin çamur içerisinde kalmış olduğunu gördü.
"Bu oldukça gerçekçi ve korkutucu bir şaka olsa gerek Lordum" dedi.."Bulunduğum yerde çamur göremiyorum..ancak baştan aşağı çamura bulanmış durumdayım" Gölün kenarına ilerleyerek ellerini ve yüzünü gölüm buz gibi suyunda yıkadı. Ancak iyice temizlenmesi gerekiyordu. En kısa zamanda iyi bir banyo yapması gerektiğini tembihledi kendisine. Siyah saçlı Elf beyine döndü..
"Biraz bekleyebilirseniz atım Simba 'yı çağırayım..." dedi.." bu arada arkadaşlarınızın isimleri nedir?"
"Hobbitin adı Sessizayak, dev ork ise Bobadillo idi." Eal Eshder üzerindeki kurumuş çamur parçalarını silkeledi. İsimleri söyledikten sonra Merenwen İsilra'nun duraksadığını fark etti. "Bu çamur parçaları ve siz olmasaydınız hepsinin bir rüya olduğunu düşünürdüm. Bu yakınlarda beyaz bir ev var. Üzerinde Galadriel'in adı geçen bir yazı bile gördüm. Orada bir elfin yaşadığını düşünmüştüm. Gittiniz mi oraya?"
"Boba!!!Eru adına..." Elf kızının sesi endişeyle yükselmişti. Bir an ne yapacağını bilemedi.
"Bobadillo kadim dostumdur lordum! ne yazık ki başı beladan pek kurtulmaz..Korkarım işin içinde o varsa sorun da vardır! ama bahsettiğiniz hobbit'i tanımıyorum...Galadriel hanım da eski dostlarımdandır.ne yazık ki uzun zamandır kendisini göremiyorum" Elf kızı bunları söylerken arkasındaki çalılıklardan ses geldiğini farketti. O kadar ani bir hızla kılıcını çekti ki kendisi bile bunu gözleriyle takip edemezdi. Ancak çalıların arasından alnındaki beyaz lekesi, kızıl kahve tüyleriyle atı Simba'nın başı göründü. Birkaç adım atıp atının yanına gitti. Başını okşadıktan sonra yularından tutarak savaşçıya döndü.
"Atım da geldiğine göre sanırım göl kenarındaki keşfimize başlaybiliriz. Bu arada siz bana sevgili kayıp dostumla nasıl tanıştığınızla ilgili birşeyler anlatabilirsiniz"
Atına doğru hamle yaparken konuşmaya başladı Eal Eshder.
"Beyaz ev yakınlarındaki bir kulübede tanıştım. Orada kalıyordu. Hatta Sessizayak ile de orada karşılaştım. Bir hobbit ve orkun dostluğu imkansız gelmişti ama tanıştıktan sonra ben de Bobadillo'yu sevdim." eliyle burnunu kapadı. "en azından uzaktan".

Birlikte göl kıyısı boyunca ilerlemeye başladılar. Elf kızı önceliği Eal Eshder'a verdi. Simba ile onu
takip ediyorlardı. Asıl kılıcı eğerin hemen yanına bağladığı yerde , iyice sarmalayıp heybesiyle birlikte eğerin arka kısmına bağlı olan asa da yerinde duruyordu. Eksik bişey var mı diye çabucak kontrol etti. Sorun yoktu. Bu arada Realeaf'ın fazla bilgi sahibi olmadığını da öğrenmişti. Çok ama çok uzun zaman geçmişti. Bobayı en son gördüğünde kötü kokuyordu ve çürümeye başlamıştı. Keşke onun için yapabileceği birşey olsaydı. Acaba asa bir işe yararmıydı? Sırtına astığı beyaz kılıç yine ışıldamaya başlamıştı. Ancak Elf kızı bunun farkında değildi. Alnındaki yara hızla kapanmaya başladı. Kısa sürede alnındaki kurumuş kandan başka hiçbir iz kalmadı. Elf kızının tüm dikkati bir iz bulma umuduyla çevredeydi.

Bütün öğle vakti göl boyunca ilerlediler. Henüz gölün etrafındaki turlarını tamamlamamışlardı. Başladıkları yerin tam karşısı kıyısındaydılar. Oldukça yavaş ilerliyorlardı. Bazı yerlerde iz bulduklarını sanmışlar ve heyecanla atlarından inip kontrol etmişlerdi ancak sonuç olumsuz olmuştu. Eal Eshder bezgin bir halde kendisini takip eden Merenwen İsilra'a döndü.
"Sanırım birşey bulamayacağız. Bu kadar uzaklarda birşeyler bulmayı umut etmiyorum." Bulunduğu yerden gözüken yapıya doğru baktı dikkatlice. "Buralarda bir kale olduğunu bilmiyordum"
Merenwen İsilra ,Eal Eshder'ın baktığı yöne baktı.. "En son geldiğimde orada meyve ağaçları vardı.. ne dersin? bir gidip bakalım mı? yoksa iz sürmeye devam mı edelim..." bu arada güneş yükselmiş ve üstündeki çamur elf kızını iyice rahatsız etmeye başlamıştı. Bir elf beyinin karşısında sırtını kaşıması da hoş olmazdı doğrusu. Sıkıntıyla eğer üzerinde kımıldandı..

Eal Eshder kendini yorgun hissediyordu.
"Bu şekilde orada hoş karşılanmayabiliriz. Birazcık dinlenip temizlenmek en iyisi. Bir süredir göl kenarında sabahlıyorum. Buralarda uygun bir yer biliyor musun? Bildiğim kadarıyla birçok yapı hobbitlere göre tasarlanmış."
Bu teklifi sevinçle karşıladı Elf kızı.
"Evet..hobbit yurdunda herşey onlara göre ayarlanmıştır. Ancak kalınabilecek 2 yer biliyorum. Sahiplerini uzun zamandır görmedim buralardalar mı bilmiyorum. Birisini siz biliyorsunuz Galadriel* ,diğer kadim dostum ise bir Hobbit..Ranini hanım..şansımızı deneyebiliriz. Anlattığınıza göre göl kenarında durmak doğru olmaz. Onları bulamazsak ne yapacağız?"
"Kendimi güvende ve rahat hissettikten sonra gerisi önemli değil. Bu şekilde yapacağımız aramanın pek bir faydası yok. Daha sonra kaleye gideriz ve yardım isteriz. Yardım bulamasak ta en azından bilgi bulabiliriz. Bu arada kalenin kimlere ait olduğunu da sormamız lazım. Ranini Hanım bize yardımcı olabilir mi?"
Merenwen İsilra gülümsedi.
"Ranini'nin bilmediği, tanımadığı yoktur. Ancak o da hobbit soyuna pek benzemez..sık sık seyahate çıkar..bulabilmemiz şansa kalmış..Bulamazsak hemen yakında Barhana var..Dereye de yakın...Boba barhana'da olmadığına göre kalacak 2 odası var demektir.." Eğilerek Simba'nın boynunu okşadı.
"Haydi Simba..Ranini'ye gidiyoruz.." At söyleneni anlamışçasına yönünü değiştirdi.
" Biraz hızlanmaya ne dersiniz? " Aynı anda topukladı. Simba yeşil çayırda uçarcasına ilerlemeye başlamıştı.
"Bak Mane şu Simba senden daha mı hızlı ne?"
Redmane söylenenlere alınmışçasına şaha kalktı. Ardından Simba'nın peşine takıldı. Bütün ağırlığınca bastığı çimlerden kopan parçalar sağa sola saçılıyordu. Göl kenarında herşey durgundu. Arasıra çıkan kurbağa seslerinden başka birşey duyulmuyordu. Yaklaşan nal sesleriyle birlikte hafif bir rüzgar esmeye başladı. Sesler yaklaştıkça rüzgar hızlandı. Esen rüzgarla dalgalanan yeşillikler arasında süratle ilerleyen iki atlı, yıllarca sakinliğe alışmış göl canlılarını tedirgin etti büyümekte olan bir tehlikeyi haber verircesine.

Rüzgarı yüzünde hissetmek Merenwen İsilra’ya iyi gelmişti. Boşuna "rüzgarın kızı" demiyorlardı ona.. Dağları düşündü..Esen sert rüzgara karşı durduğunu hayal etti. Ancak çok uzaklardaydılar. İki at çok yakın koşuyordu. "Redmane tahminimden daha güçlüymüş..zaten çok güzel bir at" diye düşündü. Kısa sürede gölden ayrılmışlardı. Ranini'nin evine yaklaştılar. Ev uzaktan terkedilmiş görüntüsü veriyordu. Civarda hareket yoktu. Dikkatli baktığında bacadan duman çıkmadığını gördü. " Galiba Barhana'ya mecbur kalacağız" diye düşündü. Eal Eshder'ın ne durumda olduğunu görmek için başını çevirdi. Merenwen İsilra'ın hemen arkasındaydı genç elf. Siyah saçları ve kızıl pelerini arkasında dalgalanıyordu. Kendisine dönen Merenwen İsilra'a seslendi.
"Umarım gittiğimiz yerde yiyecek birşeyler de bulabiliriz. Ne kadar süredir açım bilmiyorum bile."
"Ben de acıktım. Ranini handa..şey evdeyse sorun yok" Bunu söylerken büyük ihtimal evde olmadığını düşündü. Neyse ki bahçede bol meyve ve sebze bulma imkanı vardı. Eliyle ilerideki hanı gösterdi. Her ne kadar eve benzetilmeye çalışsa da bir handı işte.
"Bak geldik sayılır"

[arien]

10

Merenwen İsilra çatıya düşen yapmur damlalarının sesiyle uyandı. Bir süre gözlerini açmadan sesi dinledi.doğru dürüst bir yatakta yatmayalı epey olmuştu. Gözleri kapalı yatakta gerindi. Sonra gözlerini açarak çıplak ayakla tozlu zeminde küçük pencerenin yanına ilerledi. Tozdan sonra yağan yağmur çamurlu izler bırakmıştı. Camı hafifçe araladı. Toprak kokusunu derin derin içine çekti. Tahmin ettiği gibi Ranini'yi evde bulamamış Barhana'ya sığınmak zorunda kalmışlardı.. önce oda ve yatakları ellerinden geldiğince yatılabilecek hale getirmeye çalışmışlar, sonra sırayla dere kenarına gidip soğuk suda banyo yapmışlardı. Odasından Elf savaşçının dışarı çıktığını duymuş ancak o yorgunlukla uyuyakaldığı için dönüşünü duymamıştı. "Acaba uyanmışmıdır?" diye düşündü.

Eal Eshder gece esen rüzgar sayesinde kuruyan zırhını giydi. Siyah, dar ve özel bir deriden yapılmış olan zırhının üzerindeki kızıl yaprak işlemeleri eski parlaklığına kavuşmuştu. Silahlarını gözden geçirdi. Yayının ve uzun menzil kristalinin bakımını yaptı. Yeterince oku vardı. Kamasını belindeki deri kılıfına soktu. Yan taraftan gelen tıkırtılar Lady Merenwen İsilra'ın uyandığının göstergesiydi. Dışarıdaki yağmur nedeniyle kızıl pelerinini ve başlığını taktı. Odasını terk edip Merenwen İsilra'nun kapısına yöneldi. Narin yapılı elleriyle kapıya iki kez hafifçe tıkladı. Elf kızı kapının tıklamasıyla yerinde sıçradı. Ayak sesi duymamıştı. Gelen Eal Eshder olmalıydı. Yine de tedbiri elden bırakmadı.
"Eal Eshder..sizmisiniz?"
"Benim Merenwen İsilra.. Umarım rahat uyumuşsunuzdur. Eğer hazırsanız kaleye doğru yola çıkabiliriz."
"Aslında henüz uyandım..." Merenwen İsilra bunu söyledikten sonra camı kapattı..
"Siz atınızı hazırlarken ben de toplanırım" olur mu?"
"Pekala, atımı hazırladıktan sonra kahvaltı için biraz meyve toplarım." Eal Eshder sessiz adımlarla atının yanına ilerledi. Redmane zırhında 4 adet katlanabilir bıçak bulunduruyordu. Savaş sırasında Eal Eshder basit bir el darbesiyle bıçakları indiriyordu ve kenardan açılan bıçaklar başka atların yaklaşmasını engellediği gibi fazla cesur düşmanların da en yakın organlarını biçiyordu. Eal Eshder savaşırken herzaman fazla sessiz ve fazla şiddetliydi. Yeterince dinlemiş olan atını hazırladıktan sonra kahvaltı için meyve toplamaya başladı genç elf.

Merenwen İsilra uzaklaşan ayak sesleriyle birlikte hızla hazırlanmaya başladı. Kaleye keşif!!! Shire'da bir kale düşüncesi zaten garipti. Ancak orada her kim veya kimler varsa kötülükten yana olduklarını sanmıyordu. Yine de zırh ile gitmenin pek iyi bir fikir olmadığı kanaatine vardı. Heybesinden kadife-ipek karışımı, kurumuş gül rengindeki elbisesini çıkararak giyindi. Her ihtimale karşı göğüs zırhını kuşandı. Pelerinini üzerine aldığında dolaşmaya çıkmış bir Elf lady'si görünümünde olacak ancak savaşması gerekirse de zırhı onu koruyabilecekti. Aceleyle saçlarını taradı ve yine elbiseyle aynı renk kumaş parçasıyla bağladı. Kurumuş otların üzerine atıp yatak yaptığı pelerini aldı. Silkeleyerek yapraklardan temizledi ve giyindi. Zırhının bir bölümünü yaprakların arasına sakladı ve her zaman yaptığı gibi eşyalarının gereksiz olabileceklerinin bir kısmını bırakıp kalanlarını heybesine yerleştirdi. Gıcırdayan kapıyı açıp hızla ilerledi. Dışarı çıktığında yağmur halen çiseliyordu. Atının yanına giderken gözleri Eal Eshder'ı aradı.
Eal Eshder elinde bir sepet karışık meyve ile karşısına dikilmişti.
"İstersen atlarımızla giderken meyvelerimizi yiyebiliriz." Hafif çiseleyen yağmur altında atına çevik bir hareketle sıçradı genç elf. Ardından elindeki koyu yeşil elmaya dişlerini geçirdi. Gökyüzü büyük ve koyu yağmur bulutlarıyla doluydu. Etrafa çiçek ve toprak kokusu hakimdi.
"Acele edin Lady Merenwen İsilrayoksa bu güzel kıyafetiniz de çamura bulanacak"
Elf kızı gülümsedi. Sepetten birkaç elma alıp pelerininin cebine attıktan sonra atının üstüne sıçradı. Pelerinin kapşonu ile başını örttükten sonra cebinden aldığı elmayı atına uzattı. Simba elmayı keyifle yerken ikinci elmayı da Elf kızı yemeye başlamıştı. Simba'nın boynunu sevecenlikle okşadı. Eğerin her iki tarafında iki kılıç asılı olduğunu farketti. Biri kendi kılıcıydı diğeri ise odadan çıkarken yanına almayı unuttuğu beyaz kabzalı kılıç. Yağmur altında kabzadaki kırmızı taşlar alev gibi parlıyorlardı."Sanırım kılıç benimle Valar'a kadar gelecek" diye düşündü. Neyse ki unuttum diye dert etmesine gerek kalmıyordu.
Eal Eshder'a dönerek gülümsedi.
"Gidelim.. yolumuz açık, vardıklarımız dost olsun" bunu söylerken yağmur hızlanmaya , gökyüzünde küçük şimşekler çakmaya başlamıştı..

İki atlı bahçenin kapısından çıkarken çakan şimşekle önlerindeki patika aydınlandı. Yağmurun altında o kadar ağır yürüyorlardı ki, onları gören birisi hareketsiz durduklarını sanabilirdi. Yağmur nedeniyle görüş alanı düşmüştü. Kaleye ulaşmak için biraz da sezgilerini kullanmak zorundaydılar. Hakkında hiçbir şey bilmedikleri Nargothrond Kalesi'ne ulaşmak için...

Yağmur hızlanmıştı. Her ikisinden de ses çıkmıyordu. Ani bir gökgürültüsü atların keyiflerini kaçırmıştı. Ormandayken defalarca ejderha hikayeleri dinlemişti Eal Eshder. Onların gökgürültüsü kadar ürkütücü sesleri olmalıydı. Bir süre ejderha korkusunun nasıl bir şey olduğunu hissetmeye çalıştı.
Patikanın kenarı boyunca sazlıklar diziliyordu. Göle yaklaşmışlardı ancak aşırı yağış nedeniyle çok fazla uzağı göremiyorlardı. Başlıklarını kapatmışlardı ve arasıra birbirlerine bakmak için döndüklerinde at üzerinde ilerleyen bir hayalet görüntüsü ile karşılaşıyorlardı. Merenwen İsilra kapşonunu iyice indirmişti.
Eal Eshder'ın hemen arkasından aynı yolu izleyerek gitmeye gayret ediyordu. Uzun zamandır böyle şiddetli bir yağmur görmemişti. Etrafta hiç hayvan yoktu. hatta kurbağaların bile sesi çıkmıyordu. Sadece gök gürültüsü ve yağmurun sesi. Ağaçlar daha sıklaşmış, zaman zaman d**enli sarmaşıklardan yol tıkanmıştı..
Ormanın bu bölümüne daha önce hiç gelmemişti. "Umarım Eal Eshder buraları biliyordur" diye mırıldandı...

Eal Eshder belli belirsiz bir hareket gördü şimşeklerin ışığında. Uzak bir mesafe olduğu için emin olamadı. Merenwen İsilra'ya döndü; elf lady oldukça rahat gözüküyordu. Yolu tam olarak kestiremese de göl kenarından ayrılmaması gerektiğini düşündü genç elf. Merenwen İsilra kendisine bakan Eal Eshder'a belli belirsiz gülümsedi..
Kısa süre öncesine kadar huzursuzdu. Sanki tehlikeli bir yaratığın habercisi tarafından uyarılmıştı. Ancak o huzursuzluk geçmişti. Yine de ormanın karanlık köşelerinden uzak durmak gerektiğini hissediyordu. Neyse ki Eal Eshder göl kenarından ayrılmıyor, ayrılmaya da niyeti yokmuş gibi görünüyordu. Herşey yolunda dercesine elini salladı Elf kızı. Ancak bu yağmurda giderek bataklık haline gelen göl kenarında ne kadar ilerleyebilecekleri de şüpheliydi. Göl kenarındaki patika hızla balçık halini alıyordu. Eal Eshder artık durmayı düşünüyordu;
"Bir süre ağaç altında beklemek gerek". Redmane onay verircesine kişnedi, kısa bir süre sonra atın sesinin yankısını duydu Eal Eshder. "Buralarda kayalık var mıydı?" diye düşünürken yankı kendisini yineledi. Hızla Merenwen İsilra'ya döndü. Diğer atlının sesini o da duymuş olmalıydı.

***

Yağmur sanki hiç durmayacakmış gibi yağıyordu. Arién neredeyse önünü göremez olmuştu ancak yolculuğunun sonlarına yaklaştığını hissedebiliyordu. Ormanda Lord Felagund ve Lord Taco’yla yaptıkları görüşmenin sonucunda kendisinin Nargothrond’da dönerek kaybolan kitaplarla ilgili araştırma yapmasına karar vermişlerdi. Görüşmenin ardından sabahın erken saatlerinde İsilme’yle ormandan ayrılarak hızla yola koyulmuşlardı. Yorgun kısrağını biraz yavaşlattı, çok hızlı yol almışlar, neredeyse hiç durup dinlenmeden ilerlemişlerdi. Göl kenarındaki patika gittikçe daha tehlikeli bir hal almaya başlamıştı. Kara kısrağının boynunu hafifçe okşadı... *Biraz daha dayan eski dostum* diye fısıldarken yönlerini biraz patikadan ayırarak daha içe doğru çevirdi, balçığa saplanmayı göze alamazlardı..

Eal Eshder tam net göremiyor da olsa emin olmuştu; bir atlı yan patikadan kendi gittikleri yöne paralel yaklaşıyordu. Merenwen İsilra elini sırtındaki kılıcın kabzasına doğru götürmüştü. Eal Eshder eliyle indir işareti yaptı. Bu atı tanıyordu.

Arién yolun ilerisinde net göremesede karaltılar olduğunu fark etti. Biraz daha yaklaştıktan sonra İsilme’ ye sessizce durmasını işaret etti ve tam gerginlik içerisinde ne yapacağını düşünürken iki figürden öndekinin atının kızıl yelelerini gördü. Biraz tereddüt etse de cesaret edebildiği ölçüde seslendi
“Eal Eshder!” bir yandan her ihtimale karşılık kendini savunmaya hazırlamıştı.

Eal Eshder Lady Arien'in sesi ile tebessüm etti.
“Dostumuz!" Merenwen İsilra'nun cevabını beklemeden atını hızla Arien'e doğru sürdü. Zaten o sürmeseydi Redmane sahibini dinlemeden Isilme ile karşılaşmak için hareket edecekti. Arien'e yaklaşırken başlığını geriye atan Eal Eshder atı henüz durmadan çamurun içine atlamıştı bile.
"Dostum Arien." Lady nin attan inmesine yardım etti. Arién rahatlamıştı. Redmane hızla önlerinde gelip dururken etrafa çamurlu su sıçratıyordu. Atından inmesi için kendisine yardım eden Eal Eshder'a gülümseyerek teşekkür etti.
“Eal Eshder sizi görmeyi beklemiyordum hele böyle bir yerde bu şekilde karşılaşmak.. Gerçekten hoş bir tesadüf oldu” dedikten sonra meraklı bakışlarını az ileride pelerinin gölgeleri içinde duran kişiye doğru çevirdi ve ardından soru dolu bakışlarını tekrar Eal Eshder'a doğru yöneltti.
"Aslında anlatacak o kadar çok şey var ki Arien. Ama ben sizi görmeyi bekliyordum doğrusu çünkü beni Shire'da gezdirmeye söz vermiştiniz." Merenwen İsilra'nun olduğu tarafa baktı. Elf lady başlığını çıkarmıştı ve başını öne eğerek selam vermişti. Patikanın birleştiği yerde bekliyordu.
"Kısa bir süredir buralardayım Arien. Shire'daki bahar gezintim tuhaf bir sis içinde kayboldu.." Eal Eshder kısaca başından geçenleri anlattı. "..ve sonra o kaleyi gördük.. Tam tepenin üzerindeydi. Bilgi almak için oraya gidiyorduk...."

Arién Eal Eshder'ın anlattıklarını dikkatle dinlerken tepenin üzerinde gördükleri kaleden bahsedince yüzüne gizemli bir gülümseme yerleşti..
“Demek kaleyi gördünüz” derken neredeyse kendi kendine konuşuyor gibiydi. “Tabiki size verdiğim sözü hatırlıyorum ancak dediğim gibi bu şartlar altında karşılaşmayı beklemiyordum.” Tedirginlikle etrafına göz gezdirdi. ”Çok uğursuz bir hava Shire sınırına girdiğimden beri yağmur hiç dinmedi.” bir an duraksadı ve “Eğer siz ve Lady için de uygunsa yolculuğuma sizlerle devam etmek isterim”
Eal Eshder şaşırmışa benziyordu.
"Bu benim için büyük bir mutluluk. Ancak siz bizimle kaleye gelir misiniz? Peki ya araştırmalarınız? Doğru ya nasıl tahmin edemedim. Zaten oraya gidiyorsunuz. Sizin gittiğiniz yerde mutlaka bir kütüphane vardır. Umarım bu tuhaf sis hakkında da bir şeyler öğrenebiliriz. Öyle değil mi?" Eal Eshder son birkaç gündür bu kadar uzun konuşmalar yapmadığını anımsayıp utandı.
Arién Eal Eshder'ın heyecanına gülümseyerek karşılık verdi.
“Haklısınız Eal Eshder bende Nargothrond'da doğru yol almaktaydım ancak” gözlerinde endişe, yüzünde bir sıkıntı ifadesiyle sözlerine devam etti. “Sanırım büyük bir kötülük sinsice yaklaşıyor.. Henüz elimizde bunu kanıtlayabileceğimiz kesin bulgular yok ama güvenilir ve değerli dostlarımız bu konuyu araştırıyor benim görevim ise daha başka” dedikten sonra başını hafifçe salladı “Neyse bunları konuşmak için daha uzun uzun zamanımız olacak şimdi sırası değil önce akşamı geçirmek için korunaklı bir yer bulalım isterseniz. Sizi bilmem ama ben oldukça yorgunum ve iliklerime kadar da ıslandım.”
Bir elf için yağmurlu bir günde ağaçların arasında korunaklı bir yer edinmek hiç de zor değildi. Merenwen İsilrayanlarına yöneldi. Atından indi; Arien ile kibarca selamlaştıktan sonra
"Çevreye göz gezdirdim. Şuradaki iki ağaçın oldukça geniş kovukları var." Dedi. Eal Eshder tereddütsüz başını salladı. Daha fazla ıslanmaya niyeti yoktu.

Atlarını ağacın altına bıraktıktan sonra kovuklardan birine oturdular. Eal Eshder'in sabah topladığı meyveler sohbetlerini tatlandırıyordu. Hiç birisi korkudan veya yaklaşan kötülükten bahsetmek istemedi. Eğlenceli Yeşil Orman anılarının ardından Eal Eshder yan taraftaki kovuğa geçti. "Yağmur durana kadar beklemek durumundayız. Belki akşama yağmur diner ama gece vakti tepe tırmanmak istemiyorum. Yarın çıkmak en iyisi."

[arien]

11

Yağmur nihayet dinmiş yerini parlak bir güneşe bırakmıştı. Elf gecenin son nöbetini tutmuş olduğu için çoktan yola çıkmaya hazırdı. Ağaç kovuklarında uyuyan doslarının kalkmasını sakin bir sessizlik içerisinde beklerken elindeki lembasın ucunu kemiriyordu. Eal Eshder sessizce yerinden doğruldu. Shire, sevimli yemyeşil haline geri dönmüştü. Bir gün önceki yağmurdan dolayı yerler nemliydi. Başını gölün olduğu tarafa doğru çevirdi. Gölün suyu kahverengiye dönmüştü. Sazlıkların dipleri suyla dolmuştu. Patikadan ayrılmaları halinde ıslak bir yolculuk geçireceklerdi. Yan tarafta Arien'in uyanmış olduğunu fark eden genç elf kibarca seslendi.
"Böylesine güzel bir günde yolculuktan başka ne yapılabilir ki?"
Eal Eshder'ın sesiyle Merenwen İsilra gözlerini açtı.
Güneş yaprakların arasından süzülerek hemen başının üstünde bir noktaya geliyordu. Oturduğu yerde doğruldu.
"Güzel bir gün olacak." üstündeki pelerini iteledi. "Birisinin nöbette olduğunu bilerek uyumak gerçekten iyi geliyor" diye düşündü.

Eal Eshder koşarak göl kenarındaki su birikintisinde yüzünü yıkadı. Geri dönüp atlarla ilgilenmeye başladı
"Siz toparlanırken ben de bunları hazırlarım"

Merenwen İsilragöl kenarına giderek yüzünü yıkadıktan sonra başının altına koyduğu heybesinin yanındaki kılıcını alıp beline bağladı, pelerinini silkeleyerek omzuna aldı. En son heybesini sırtına attığında hazırdı. Atların yanına doğru ilerlerken Arien'e döndü..
"Siz dinlenebildiniz mi peki? "
“Teşekkür ederim oldukça dinlendim.” dedikten sonra gülümsedi ve “hazırlanıp yola çıkalım isterseniz” diyerek ayağa kalktı. Arién kuruması için dala serdiği pelerinini alarak katladı. Üstüne başına şöyle bir çeki düzen vermeye çalıştı ne kadar gereksiz bir çaba olduğunu düşünerek vazgeçti. Yağmur ve yolculuktan perişan bir haldeydi. “Umarım kale nöbetçileri beni tanıyabilirler” diye düşündü ve atlarla ilgilenmekte olan Eal Eshder'ın yanına giderek İsilme'yi yolculuğa hazırladı.

Patikaya boyunca ilerlemeye başladıklarında Eal Eshder ve Merenwen İsilra, yolu iyi bilen Arien'in önden gitmesi için ona yol açtılar. Arien bir at boyu kadar önlerine geçti; Merenwen İsilrave Eal Eshder yanyana kendisini takip etmeye başladılar. Bir türlü kaleyi görememişlerdi. Sürekli birbirlerine sorup duruyor ve tam olarak o gün nerede gördüklerine emin olamıyorlardı. Göl boyunca öğleye kadar süren patika gezintisi, yüksekçe bir tepenin eteklerinde sona erdi. Ortalıkta bir patika gözükmese de Arien onları tepeye doğru ilerletti. Az sonra önlerinden yeni, dar bir patika beliriverdi. Patikada yanyana gitmenin mümkünatı yoktu. Eal Eshder önden gitmesi için Merenwen İsilra'ya yok verdi. Shire'ı bildiğini düşünen Elf kızı afallamıştı. Geçtikleri yolları daha önce hiç görmemişti. Atlar dar patikada kolayca ilerliyorlardı ancak sağlı sollu dizilen ağaçlar bazen geçişlerini zorlaştırmıyor da değildi. Arien yola çıktıklarından beri hiç arkasına dönüp bakmamıştı. Devamlı birşeyler düşünüyor olmalıydı. Epey ilerledikten sonra patikanın birazcık genişlediği bir bölümde Merenwen İsilra Eal Eshder'a döndü.fısıltıyla:
"Sizce dostumu ve minik hobbit'i bulabilecekmiyiz?"
"Eğer kütüphanede yeterli sayıda kaynak kitap varsa en azından sisle ilgili bir fikir edinebiliriz. Bu da bize yol gösterecektir."

Arién az ileride yolun genişlediği yeri görünce mutlulukla gülümsedi. Geniş kısma doğru biraz daha hızlanarak ulaştıktan sonra İsilmeyi durdurarak arkasına döndü
“Bundan sonra daha rahat ilerleriz, az bir yolumuz kaldı” diye sesslendikten sonra yol arkadaşlarının yaklaşmalarını bekledi.

Merenwen İsilra Arien'in sesini duyunca atının yönünü değiştirdi.
“Geliyoruz Arien... yolumuz uzun mu?"
“Hayır Merenwen İsilra. Yoruldunuz biliyorum ama az kaldı.” dedikten sonra atını yavaş yavaş hızlandırarak ilerlemeye başladı. Genişleyen yolda rahatlıkla ilerleyebiliyordu.

Eal Eshder kuşkuyla Arien'e seslendi
"Lady Arien yanlış anlamanızı istemiyorum ama ben buralarda henüz bir kale göremiyorum. En azından yakınlarda böyle bir yer olsaydı görebilirdik. Ama merak etmeyin arkanızdan günlerce yol alabiliriz. Ayrıca bizim gördüğümüz kale daha yakınlardaydı sanki. Zaten bu durum öğleden beri zihnimi meşgul ediyor" onay beklercesine yüzünü Merenwen İsilra'a çevirdi.
"Evet,göl kenarından baktığımızda çok yakın görünüyordu"
'”Lady Arien.. kale..şey.... kaleye büyü mü yapıldı? " bu sözü söylerken Arien'e bakıyordu..Oysa ki Arien kaleye yaklaşmanın keyfiyle tüm dikkatini ileriye vermişti. Arién yol arkadaşlarının endişelerini duyunca gülümseyerek arkasına döndü. Merenwen İsilra'na muzipçe göz kırptı. Kaleye ulaşmış olmanın verdiği mutlulukla tüm yorgunluğu uçup gitmişti, yenilenen enerjisiyle elini ileri doğru uzatarak kalenin artık görüş mesafesine giren güneşe doğru uzanmış ince uzun zarif kulelerini gösterdi.
“İşte Nargothrond, neredeyse geldik sayılır”
Eal Eshder badem gözlerini şaşkınlıkla açtı.
"Evet bu kuleler.. Bu kadar muhteşem gözükmemişti gözüme..." hayranlıkla izlemeye koyuldu.
Merenwen İsilra uzun zamandır böyle zarif işlenmiş bir yapı görmemişti. Elf diyarını özlediğini farketti. Beğeni dolu gözlerle kuleleri incelerken bir yandan da yavaş yavaş yola devam ediyordu..
"Arien.. kulelere bakılırsa Kale'nizin gidilmeye değer olduğu anlaşılıyor.. Sanırım kalenizden uzun süreli ayrılamıyorsunuzdur.”

Arién’in kendi bakışları da beğeni ve özlemle dolu kalenin kulelerine bakıyordu, her seferinde onları ilk kez görüyormuş gibi hissetmekten kendini alamıyordu. Gülümseyerek başını salladı
“Haklısınız Merenwen İsilra burayı gerçekten çok özlüyorum ancak hayatımın büyük bölümü sanırım yollarda geçiyor”
Gözlerini ışıltılı kulelerden alamayan Eal Eshder yaklaştıkça büyülü bir diyara gelmiş olmanın heyecanını hissediyordu.
"Lady Arien iyi ki bu yolculuğa çıkmışım. Daha neler göreceğim kim bilir" dedi kalenin içini hayal etmeye çalışarak.

Arién kalenin girişine ulaştıklarında yanındaki yol arkadaşlarına
“ Nargothrond “ diye fısıldadı. Gelişleri önceden görülmüş muhafızlar çoktan geniş kapıları açmış gelişlerini beklemekteydiler. Selam duran nöbetçileri selamlayarak atını yavaşça içeri doğru sürdü Arién. İçeride geniş bir avlu bulunuyordu. Avluyu baştan başa geçerek büyük çift kanatlı kapıların önüne yaklaştığında İsilme’yi durdurarak yere indi. Eal Eshder’ın ve Merenwen İsilra’nın ne kadar şaşırmış olabileceklerini tahmin edebiliyordu. Kendiside ilk kez kaleyi gördüğünde ne düşüneceğini bilememişti. Merenwen İsilra geniş kapılardan içeri girdiğinde
hayranlıktan nefesi kesilir gibi olmuştu. Atlar geniş avluda nal sesleriyle ağır ağır ilerlerken , avlunun içinde ve surlarda dizili muhafızlar, ilerideki çift kanatlı kapının işlemeleri ve duvarlardaki işçilik gerçekten izlenmeye değerdi. Eal Eshder'ın yüz ifadesini görmek için başını çevirdiğinde elinde olmadan gülümsedi.
Eal Eshder atından inerken gülümseyen Merenwen İsilra ile gözgöze geldi.
"Burada aradığımızdan fazlasını bulacağız sanırım Merenwen İsilra." ardından çekingen hareketlerle Arien'i takip etmeye başladı.

Atlarını götürmek için gelen yaşlı seyise “Diola lle” dedikten sonra yanlarına gelen muhafızla selamlaşıp kısa bir konuşmanın ardından Arién'in yüz ifadesi değişti meraklı ve daha ciddi bir hal aldı. Muhafız başını saygıyla eğip
“Lady’dim gelişinizi görünce misafirleriniz için gerekli hazırlıkları yaptırmıştım, eğer isterlerse odaları, sıcak su ve yemekleri hazır” dedi.
Arién gülümseyerek
“Teşekkür ederim, Her zamanki gibi her şey mükemmel” dedikten sonra arkadaşlarına dönerek “Odalarınız hazırlanmış tahminimce yorulmuş olmalısınız ancak kalede bir misafirimiz daha varmış. Muhafızlar ormanda kendisini baygın halde bulmuşlar ve şifacıların gözetimindeymiş. isterseniz önce kim olduğuna bir bakalım sonra sizlere odalarınızı gösteririm, dinlendikten sonrada sizleri kaleyi gezdiririm.

Eal Eshder başıyla Arien'i onayladı. Tahmin ettiğinden çok daha fazla muhafız bulunuyordu kalede. Ancak her yer bir yaprağın kımıltısının bile duyulabileceği kadar sessizdi. Genç elf bu sessizliğe uyarak takip ediyordu dostunu. Arien öne geçerek kalenin içinde hızla ilerlemeye başladı. Arkasından takip eden arkadaşlarının adımlarını belli belirsiz duymaktan çok hissediyordu. Yabancının tutulduğu odaya çıkan merdivenleri hızla tırmandı. Odanın kapısında iki muhafız bekliyordu. Arién'in gelişiyle yana çekilerek kapıyı açtılar. Yatakta yatan yabancıyı görünce olduğu yerde durdu bir an karşısındakini insan sanmıştı ancak dikkatli bakınca elflere özgü kulaklarını ve gözlerini farketti. Sessizce yatağın yanına yaklaştı.

Merenwen İsilra ,odaya giren Arien ve Eal Eshder ın arkasından ilerledi. Yatakta yatanı gördüğünde “Bu kadarı da fazla” diye düşündü. kısık ama iniltiye benzer bir sesle.
"Amras Culnamo!..." dedi. Diğerleri ona merakla bakarken yatağın yanına gitmişti bile. Şifacılar yatağın kenarından çekilerek ona yer açtılar. Kayıp askerin cüssesi hala iriydi ancak yüzü kararmıştı. Gözlerinin altında kara hareler vardı.
Bir açıklama yapması gerektiğini düşünen Merenwen İsilra, Arien ve Eal Eshder'a döndü.
"Şey.. onu tanıyorum..çok uzun zamandan beri ondan haber almaya çalışıyordum..." Tekrar yatakta yatan Elf'e dönüp baktı. Artık sesi daha zayıf çıkıyordu.
"Anlatması uzun sürer... belki sizler biraz dinlendikten sonra.." Arien'e dönerek.."İzin verirseniz askerimin başında beklemek isterim. Ancak önce dinleneceğim odayı gösterirseniz hem üstümü değiştireyim hem de banyo yapmalıyım. Şifacılarınız için sakıncası yoksa - ve tabii sizin için de- bu gece onun başında beklemek istiyorum" Elf kızı çok yorgun görünüyordu. Ama onu hiçbirşey durduramazdı. Hele askerleri ve dostları söz konusu olduğunda.

Arién Merenwen İsilra'nun baygın Elf'i tanıdığını duyunca biraz olsun rahatlamıştı. Olumlu şekilde başını sallayarak “Tabiki Merenwen İsilra” dedikten sonra kapıdaki muhafızlara dönerek artık beklemelerine gerek olmadığını ve yandaki odayı Merenwen İsilraiçin hazırlamalarını istediğini söyledi. Daha sonra Merenwen İsilra'a dönerek *Yandaki oda sizin için hazırlanıyor ve Eal Eshder isterseniz size de odanızı göstereyim zaten hepsi bu tarafta yer alıyor* dedi ve kendisini izleyen Elf ile oradan ayrıldı




12

Aydınlık bir sabahtı. Xiomberg böyle günleri pek sevmezdi."Gecenin kızıyım ben" diye düşündü. Yine de büyüleri için gerekenleri almak için çıkmak zorundaydı. Kaldığı han limandaydı. Kente doğru yürürken bir köşeye atılmış halatların üstünde lacivert bir deri gördü. Değerli bir şeydi. Ne olduğunu anlamak için yaklaştı. Bu rüyasında bile göremeyeceği bir şeydi. Bir büyü kitabı. Çok eski bir elf kitabıydı. Rünleri okumaya çalıştı. Çoğunu bilmiyordu. Çözebildiği kadarıyla aktarma büyüleriydi bunlar."Kaleye girmek için anahtar bu". Genç cadı bulduğu kitapla beraber hana dönmeye karar verdi. Bu gün güneşten o kadar çok nefret etmiyordu.

[arien]

13

Buğulu sabahta gün ışımaya başlamıştı. Bulutların arasından yer bulabilen güneş ışınları Shire üzerine dökülmeye başlamıştı. Elf kızı odanın penceresinden günün doğmasını izliyordu şimdi. Zor bir gece olmuştu. Arien ve Eal Eshder'ın odadan ayrılmasından sonra kendisine ayırılan odaya gitmiş, banyosunu yapıp üzerini değiştirmişti. Sonra yan odaya geçerek şifacıları göndermiş ve Amras Culnamo'ın başında gece boyunca süren endişeli nöbetini tutmuştu. Genç askerinin zaman zaman ateşi yükselmiş, anlamsız mırıltalarla sayıklamış, zaman zaman da acı içinde inlemişti. Merenwen İsilraAmras Culnamo'ın son durumunu bilmediği için kılıcının iyileştirici gücünü kullanamıyordu. Eğer kötülüğün yanına geçtiyse kılıç onu iyileştirmek bir yana çok çabuk öldürürdü. Ateşini düşürmek için devamlı olarak başındaki bezi ıslatıp tekrar yerine koymuştu. Arada da yüzünü ve boynunu ıslak bezle silmişti. Tan ağarırken Amras Culnamo'ın ateşi biraz daha düşmüş ve inlemeler kesilerek rahat bir uykuya dönmüştü. Birkaç defa da şifacılar odaya gelip ilgilenmişlerdi. bir süre daha gün doğumunu izledikten sonra acıktığını farketti. Gece getirilen yiyecekleri de yiyemediğini hatırladı. Pencere önünden ayrılarak kapıda bekleyen nöbetçilerden birkaç parça lembas, bitki çayı ve biraz da meyve istedi. Birkaç dakika sonra yiyecekleri gelmişti. Odadaki masanın üstüne bırakılan tepsideki yiyecekler ona çok lezzetli görünmüştü. Amras Culnamo'ı görebilecek şekilde oturarak kahvaltısını yapmaya başladı.

Kahvaltısını bitirip masadan kalktı. Kapının önünde beklemekte olan muhafızın yanında bulunan sehpanın üzerine tepsiyi bırakarak tekrar odaya döndü. Yatağın yanındaki koltuğa çökercesine oturdu. Tüm gece uyumamış olmanın ve yolculuğun yorgunluğu karnını doyurunca ortaya çıkmıştı. Koltuğun rahatlığıyla gözleri hafiften kapandı, başı öne düştü. Uykuya yenilmişti.

Amras Culnamo henüz gözlerini açmamıştı. Yanında birrinin olduğunu duyabiliyordu. Hafif ve düzenli bir nefes sesi. Goblin ya da ork değildi. "Belki hobbit" diye düşündü. Sonra riski göze aldı ve göz kapaklarını araladı. Nefesi kesildi. Merenwen İsilra Shine yani komutanı (son karşılaşmalarında öldürmeye çalıştığı ve bolca dayak yediği) baş ucundaki bir sandalyede uyumaktaydı. Hafifçe doğruldu ve düşünmeye çalıştı. Hatırladığı kadarıyla öldü sanılarak bırakılan ravendark gece kampında kendisini bağlayan büyüyü bozmuş ve janos'un çadırına gitmişti. Amras Culnamo zincirlere asılıp kısa bir uğraştan sonra onları kopardı. Hep rüyasında gördüğü gibi.
Ravendark'ın yüzündeki ifadeyi görmüştü ve komuta çadırından yükselen büyü sözleri ile yüksek enerjiyi hissedip kampın dışına doğru koştu ancak yeterince uzaklaşamadan oluşan patlama onu bir yaprak gibi sürdü. Bir ağaca çarpmak üzereydi ama birden çevresi değişti ve bir kale duvarına çarptı.
"Bunishment" diye fısıldadı kendi kendine. Tekrar normale döndü. Komutanın yanında kalmak istemiyordu. Sessizce kalkıp kapıdan dışarıya süzüldü.

Merenwen İsilra hafifi bir esinti hissiyle gözlerini açtı. "Uyuyakalmış olmalıyım" diye düşündü. Ama yatak... yatak boştu? Geçen seferki karşılaşmalarını hatırladı. Amras Culnamo kendinde değildi ve dostlarına saldırmıştı! “acaba?” Eli belindeki kılıcın kabzasında odadan dışarı fırladı. Koridor'un ucuna yaklaşmış olan Amras Culnamo'ı gördü ve seslendi;
"Amras Culnamo!!!"
Amras Culnamo durdu. Sakince arkasını döndü. Komutanını selamladı ve ne diyeceğini merakla bekledi.
Merenwen İsilra Amras Culnamo'ı bulamayınca son gördüğü zamanki haliyle olduğunu düşünmüştü ama karşısında onu selamlayan askeri duruyordu. Bir an ne söyliyeceğini bilemedi. Eli hala kılıcının kabzasındaydı. Çekmeli miydi? Bir süre karşılıklı bakıştılar. Sonunla Elf kızı:
"Amras Culnamo.. Beni hatılıyormusun? Kim olduğumu biliyormusun ?" diye sordu. Amras Culnamo onaylayan şekilde başını sallayarak cevapladı. İyi ama neden konuşmuyordu ve nereye gidiyordu?
"Amras Culnamo. Güvenli bir yerdeyiz..Ve dostlar arasındayız.. O nedenle sakin olmanı rica ediyorum. Ve söylermisin? sen nereye gidiyorsun? " -beni görmüş olmana rağmen diyecekti ki- son anda dilini tutarak cevabın gelmesini bekledi..
”Yaptıklarımı biliyorum. Ama sanki bir başkasını izliyormuşum gibi" dedi. "Affedilmeyi beklemiyorum leydim. Nerede olduğumu anlamak için dolaşmayı amaçlıyordum. Bu arada orchant'ı hiç gördünüz mü?"
“Peki Amras Culnamo..Ancak unutma ki hala senin dostunuz." bunu söyledikten sonra derin bir nefes aldı.."Orchant o geceden sonra iyileşti. Ancak sonrasında kayboldu ve aylar var ki ondan haber alamıyorum. Kara haber gelmesinden korkuyorum"
Amras Culnamo'ın sıkılmış bir hali vardı. Son karşılaşmadan sonra onun karşısında durmaktan dolayı rahatsız olduığu anlaşılıyordu.
”Peki, kendini iyi hissediyorsan kaleyi dolaş bakalım. Hemen bu odanın yanı benim odam. Konuşmak istediğinde kapımı vurman yeterli" dedikten sonra arkasını dönüp çıktığı odaya girdi.

Amras Culnamo komutanını selamlayıp talim alanını bulmak üzere dolaşmaya karar verdi. Bir aydan fazladır tutsak olduğundan antrenmansız kalmıştı. Bir yay ve birkaç ok işini görürdü.

***


Rahat yatağından hiç kalmak istemiyordu Eal Eshder. Ancak merakı, rahatlık duygusuna göre daha ağır bastı. Odasından çıktıktan sonra koridor boyunca yürüdü. Ahşap işlemeli merdivenlerden aşağıya indi. Kısa bir keşif gezisinin ardından kütüphanenin kapısına geldi. Eliyle kapıyı hafifçe araladı; içeride çalışan birileri varsa rahatsız etmek istemiyordu. Daire şeklinde bir odaya girdi. ortada çalışma masaları bulunuyordu. İçeride hiçkimse yoktu. Duvar boyunca raflar uzanıyordu. Rafların bomboş olduğu bir kütüphanede herhangi bir çalışanın olması da beklenemezdi zaten. Sıkıntılı bir şekilde dudaklarını büktü. Odadan dışarı çıkarken bakışlarında hayalkırıklığı vardı.

Arién yumuşak yastıkların arasından güçlükle doğruldu. Pencereye giderek serin havanın kendine getirmesi için bir süre öylece durdu. Gökyüzü masmavi uçsuz bucaksız görünüyordu. Yapılacak çok şey vardı, hızla hazırlandı. Kapıda kendisini bekleyen nöbetçiyle selamlaştıktan sonra verdiği bilgileri sessizce dinledi. Sadece arada bir kafasını sallıyordu
“Merenwen İsilratüm gece dotunun başında bekledi, şifacılara göre yaralı hızla iyileşmekte.”
“İyi” diye düşündü. Eal Eshder'ın'da kalede dolaşmakta olduğunu söylemişti asker. Muhafıza misafirler için ne gerekli olursa yardımcı olmasını ve kalede istedikleri gibi dolaşabileceklerini söyledi. Eğer beni aralarsa kütüphanede çalışıyor olacağım dedikten sonra adımlarını kütüphaneye doğru çevirdi.

Kütüphanenin geniş kapılarına yaklaşırken yüzünde hayal kırıklığının izlerini gördüğü Eal Eshder'a gülümsedi “Herhalde boş kitaplığı görmüştü, keşke bu konudan bahsetseydim” diye düşündü. Adımlarını hızlandırarak yaklaşırken
“Günaydın Eal Eshder, nasılsınız?” dedi.
“Günaydın lady Arien. Çok rahat bir geceydi." Dedi Eal Eshder. "Az önce kütüphanedeydim dostum. Ve sanırım taşınmış olmalı. Çünkü raflar bomboştu."
Arién yüzünde sıkıntılı bir ifadeyle;
“Size daha önce bahsetmeliydim belki ama Lord Felagund bir aktarma büyüsüyle kendisini ormana gönderdiği sırada kitaplar ortadan kaybolmuş. Nedenini bilemiyoruz bende buraya belki büyünün izini takip ederek kitaplara ulaşabilirim diye geldim. Eğer dağılmışlarsa tekrar toplamamız çok uzun ve yorucu bir uğraş gerektirecek. Kötü kişilerin eline geçme ihtimalini düşünmek bile istemiyorum.” Kafasını üzüntüyle salladı. “Neyseki kaybolanlar Ormandaki kadim kütüphanedekiler değil en azından bu beni biraz olsun teselli ediyor” bir an duraksadı “Ne yazıkki benim kütüphanede kalıp araştırma yapmam gerekiyor ancak siz kalede istediğiniz gibi gezebilirsiniz, her türlü isteğiniz yerine getirilecektir” dedikten sonra “İzninizle ben çalışmaya başlamalıyım” dedi.
"Müsaade sizin dostum." Eal Eshder başını hafifçe eğdi. Arien boş kütüphaneye girerken kısa bir süre arkasından baktı. Konu büyü olduğu zaman Eal Eshder her türlü karmaşık hareketi saygıyla karşılıyordu. "Boş bir kütüphanede araştırma yapabilmek bir tek büyü yapmayı bilenlere mahsus" kendi kendine gülümsedi. Bir an Arien'e seslenip siste kaybolan arkadaşlarıyla ilgili yardım istemeyi düşündü ama sonra vazgeçti. Oldukça yoğun olan dostunu meşgul etmek istemiyordu. "Kitapların yok olması veya dağılması. İyi bir haber değil belli ki. Zaten Arien'in endişeleri yüzünden okunuyor." Genç elf gezintisine devam etmek üzere merdivenleri tırmandı.

***


Eal Eshder bir kat aşağıda uzunca yapılmış bir bahçe gördü. Bahçenin diğer tarafında ahşaptan yapılmış ork benzeri tahta heykelcikler vardı. İri yapılı bir elf kendisine yakın olan kenardan bu heykelcikleri okuyla indiriyordu. Eal Eshder oldukça uzak bir yerde duruyordu. Sırtındaki yayını aldı ve uzun menzil kristalini taktı. Hafif havaya kaldırdı yayını; tahmini uzaklığı gösteren kristal kenarında hedef belirmişti. Oku fırlattı. Bir an için okun havayı yaran sesi çevredeki birkaç muhafızı hareketlendirdi. İlk defa kaledeki sessizliğin bu kadar bozulduğuna şahit oluyordu. Bu gürültüye kafa kısmı parçalanan ork heykelinin sesi eklendi.

Amras Culnamo hafifçe gülümsedi. Okun gelişini duymuş ama görememişti. Kafasını çevirmeden işine devam etti. "İyi bir atış" diye geçirdi aklından. "Umarım bir atış daha yapar" diye düşündü.
Eal Eshder poligona doğru ilerledi. Bir tane daha hedef gördü. Kristal eki çıkarıp çıplak yayla gerdi okunu ve bıraktı. Amras Culnamo kirişi henüz gerilirken duymuştu ok fırladı. Amras Culnamo ok yanından geçerken yayını kaldırdı ve ok yayına saplanıp kaldı. Amras Culnamo gülümseyerek döndü ve okun sahibine hafifçe selam verdi.
"Samanpostlular güney grubu askerlerinden Amras Culnamo" diyerek kendini tanıttı.
"Gördüğüm kadarıyla çabuk iyileşmişsiniz Amras Culnamo. Ben Kuyutorman Imlareas'ten Eal Eshder. Kimi dostlarım beni Tezayak diye çağırır." Eal Eshder reverans yaptı. Amras Culnamo'in yanına geldiğinde onun diğer elflere nazaran daha irice olduğunu fark etti. "Merenwen İsilra'ın askeriymişsiniz. Kendisi yanınızda bekleyecekti."
“Biraz konuştuk, sonra dinlenmeye gitti. Ondan beridir görmedim onu. Neyse tanıştığımıza memnun oldum ama nerede olduğumu hala bilmiyorum.”
Genç elf meraklanmıştı.
"İki gün boyunca size bir açıklama yapılmamış olması ilginç. Burası.." Kalenin gizli olabileceği ve güvenlik nedeniyle açıklama yapılmamış olma olasılığını düşündü Eal Eshder. "Burası Shire bölgesine yapılmış bir güvenlik kalesi tahminimce. Ben de fazla ayrıntı veremem çünkü sizin gibi yeniyim. Neden buraya kurulduğunu da bilmiyorum; en azından hobbitler şu ana kadar hiç tehlike oluşturmadılar bizler için." Bunu söylerken hafifçe tebessüm etti. "Bildiğim kadarıyla orta dünyaya batıdan herhangi bir tehlike de gelmiyor." Biraz duraksadı Eal Eshder. "ya geliyorsa?" diye düşündü. "Tanıştığımıza sevindim Amras Culnamo, umarım tekrar karşılaşırız. Dostum Arien'i bulmam lazım. Eğer Merenwen İsilra'ı görecek olursanız ona gün batımına doğru büyük balkonda olacağımı iletin. Bir süre orada oturacağım." Amras Culnamo'in askerlere has selamına karşılık veren Eal Eshder oradan hızlı adımlarla uzaklaştı.

[arien]

14

Eal Eshder mektubu yavaşça masaya bıraktı. Ayağa kalktı ve pencerenin yanına kadar yürüdü. Bir süre manzarayı seyretti. Göl bütün durgunluğuyla karşı kıyıyı yansıtıyordu. Birkaç gün önce tepelerin üstünde gördüğü ağaçlardaki çiçekler yerini açık yeşil renkteki yapraklara bırakmıştı. Lady Merenwen İsilra'yu bulduğu yer yan taraftaki tepenin diğer tarafında kaldığı için gözükmüyordu. Lanetli sisin içinde yaşadığı olayları düşündü. Hiçbir mantığa dayandıramadı. Merenwen İsilra kaleden ayrılalı bir gün geçmiş olmalıydı. Aniden oradan ayrıldığı için özürlerini iletmiş ancak dostunun kayıp olmasından dolayı huzursuz olduğunu ve bekleyerek vakit kaybedemeyeceğini yazmıştı. Yola çıkacağını öğrendiğinde Amras Culnamo'ı durdurmanın mümkün olmadığını bildiğini, bu yüzden de onun dinlenip kendisine gelebilmesi için habersizce kaleden gitmesi gerektiğini de not olarak eklemişti..
"Yolun açık olsun Merenwen İsilra, umarım dostunu bulabilirsin." Odadan çıkıp kütüphaneye doğru yol aldı genç elf. Arien'in uzun süren sessizliği onu fazlasıyla meraklandırmıştı.

Arién neredeyse kütüphaneye girdiğinden beri hiç uyumamıştı. Oturduğu yerden kalkarak çevresine bakındı. Masaya sermiş olduğu haritanın üzerinde pek çok farklı yer işaretlenmişti. Sıkıntıyla derin bir nefes aldı. Bu kadar dağılmış olmamalarını dilerdi. Kitaplar orta dünyaya boncuk gibi saçılmışlardı ve işin kötüsü büyüsü bunların pek çoğuna ulaşamıyordu bile. Geri getirebildiği kitaplara baktı, kaybolanların üçte biri bile değildi. Pencereye doğru yürüdü ve kaleden ayrılan birlikleri görünce bir an hiç bir şeyin onları yenemeyeceğini düşündü. O kadar gururlu ve cesurdular ki hepsi birbirinden yiğit savaşçılardı. Birlik gözden kayboluncaya kadar yerinden kıpırdamadı elf kızı. Son askerde görünmez olunca masasının başına dönerek aramaya göndereceği muhafızlar için parşömen parçalarına kitapların yerlerini hızla yazmaya koyuldu.

Arién yorgun olmasına karşın bunu dışarıya hiç belli etmiyordu. Önündeki muhafıza yazmış olduğu mühürlü parşömenleri alarak dağıtmasını istedi. Asker saygıyla selam verip oradan ayrıldığında Elf tüm yorgunluğun birden üzerine çöktüğünü hissetti. Kalede ki misafirleriyle bile ilgilenememişti ve nöbetçiler Merenwen İsilra'nun kaleden ayrıldığını haber vermişlerdi.
“Off ne kadar da kötü bir ev sahibi oldum böyle” diye yüksek sesle kendini azarlarken yavaşça açılan kapıyı farketmemişti. Eal Eshder kafasını içeriye doğru kuşkuyla uzattı. Arien'i içeride görünce iltifat edercesine gözlerini açtı. Boş rafların bir kısmı dolmuştu.
"Günaydın mı demeliyim? Acaba sizi böyle günlerce çalışmaya iten şey sadece kitapların kaybolması mı Lady Arien? Biraz çalışmayı bırakıp benimle ilgilenirseniz sevinirim; bugün gezintime devam etmek üzere kaleden ayrılmayı düşünüyorum da. Ya da dilerseniz Lady Merenwen İsilra gibi bir mektup bırakıp da gideyim. Bundan haberiniz var mıydı?"
Arién Eal Eshder'a gülümsedi. Ancak Elf'in sözleri üzerine üzüntüyle başını sallayarak
“Sözleriniz hançer gibi keskin ve yaralayıcı dostum” bir an durdu ve devam etti “Ne deseniz haklısınız, iki gündür bu odadan dışarı adımımı bile atamadım ne yazık ki” dedikten sonra sırtını Eal Eshder'a dönerek ağır adımlarla geniş pencerenin önüne doğru yürüdü. Gün ışığına ve temiz havaya ihtiyacı vardı. Eal Eshder hafif bir kahkaha attı
"Sanırım sizi uyandırmayı başardım. Biraz yürüyelim mi Arien? Hem bana neler olduğunu anlatırsınız. Bugün kaleden bir manga askeri çıkarken gördüm" Eliyle kapıyı işaret etti kibarca. Arién Eal Eshder'ın attığı kahkahayı duyunca gözlerinde ateş saçan pırıltılarla Elf'e doğru döndü. Ancak Elf'in asıl niyetini anladığında kendiside küçük bir kahkaha attı.
“Evet sanırım yürümek iyi gelecek” dedikten sonra küçük ve hızlı adımlarla Elf'in yanına doğru ilerledi ve birlikte sessizlik içinde kütüphaneden ayrıldılar.

Kütüphanenin olduğu koridorun sonundaki merdivenler geniş bir avluya iniyordu. Birlikte bu merdivenleri inerken Eal Eshder tavandaki ahşap kabartmaları inceliyordu. Kubbe biçimli bir bölümde yıldızlar saçan bir elf kraliçesi ve yanındaki muhafızları gösteren kabartma vardı. Bir sonraki kubbenin ortasında Valar resmedilmişti. Manwe, Melkor'a sert bir rüzgar üflüyor ve kötülüklerin efendisi koca bir dağa çarparak deprem yaratıyordu. Avluya indiklerinde tam ortadaki masaya yöneldiler. Masanın yanındaki Lerunin ağacı dallarını davetkar bir biçimde masanın üzerine kadar eğmişti.

Arién gri-mavi gözlerini kısarak gökyüzünde parlayan güneşe doğru özlemle baktı. Yüzünde hafif bir tebessümle Eal Eshder'ın karşısındaki sandalyeye oturdu ve
“Sanırım neler olduğunu anlatmanın vakti geldi de geçiyor bile” dedikten sonra bakışlarını sessizlik içerisinde konuşmasını bekleyen Eal Eshder'a doğru çevirdi.
“Aslında nereden başlayacağımı bilemiyorum.” bir an durdu ve konuşmaya devam etti “Bildiğiniz gibi kütüphanedeki pek çok değerli eser talihsiz bir kaza sonucu kayboldu ve ne yazık ki şansızlığımız burada bitmiyor... Kitaplar dört bir yana dağılmış durumda.” Eal Eshder'ın derin bir nefes aldığını duydu “Fark ettiyseniz bazı kitapları geri çağırabildim fakat bunlar kayıp eserlerin üçte biri bile değiller. Yerlerini saptayabildiğim bazılarını aramaları için askerler görevlendirdim, eğer şansları yardım ederse kitapların pek çoğu da onlarla birlikte geri getirilebilecek” bir an sustu ve yüzüne sıkıntılı bir ifade yerleşti, sanki içinde fırtınalar kopuyordu. Sesi bir fısıltı halinde konuşmasına devam etti. “Tek sorunumuz kayıp kitaplar değil eski dostum, Uzak diyarlarda kara kuzenlerimizden biriyle işbirliği içine girmiş bir cadı var. Kaleden ayrıldığını gördüğünüz askerler yeşil ormanda ki kadim kütüphaneyi ona karşı korumak için gönderildiler. Tabi ki bu kalenin savunmasındaki gücü azaltıyor ve eğer cadı ormandaki kütüphaneye değil de kaleye saldıracak olursa zor anlar yaşayabiliriz. Gerçi kaleye gelebilmesi oldukça zor bir ihtimal ama olmayacak bir şey değil özelliklede etrafa dağılmış bu kitaplar varken.” sözlerini tamamlamadan bir süre havada asılı kalmasına izin verdi. Elf’in anlattıklarını düşünmesini bekliyordu ona asıl söylemesi gereken şeyi ise nasıl söyleyeceğini hala bilemiyordu.

Yeşil Orman'ın tehlike altında olması Eal Eshder'in huzursuzca kımıldamasına yol açmıştı.
" Bir cadının büyü kitapları konusundaki merakını anlayabilirim Arien. Bu da Yeşil Orman kütüphanesi'nin gerçekten tehlike altında olduğunu gösteriyor. Bu askerler kütüphaneyi büyü gücüne karşı koruyabilecek mi dersiniz? Bu arada bu kalenin ciddi bir tehlike altında altında olduğunu sanmıyorum. Ele geçirme niyeti varsa da bunu şimdi yapmayacaktır. Kaldı ki buradan almak istediği şeyleri fazlasıyla almış görünüyor." Sesini azaltarak Arien'e doğru eğildi "Peki bu büyü kitaplar ne kadar önemli? Onlarla neler yapılabilir?".

“Endişelerinizi anlıyorum Eal Eshder ancak yeşil orman ve kütüphane iyi korunuyor. Cadıya karşı savunma yapabilmek için pek çok yetenekli büyücü de orada bulunuyor...” derin bir nefes aldı.. “Kitaplar Lord Felagund'un yaptığı bir büyü sırasında ortadan kayboldu ancak bunların cadının eline geçtiğini sanmıyorum yada onun işi olduğunu çünkü dediğim gibi dağılmış durumdalar.. Fakat eğer yanlışlıkla kadim kitaplardan birine ulaşırsa kaleye girebilmek için yeşil ormandaki kitaplara ihtiyacı kalmayabilir” diye üzüntüyle ekledi elf kızı.

"Pekala o zaman sorumu düzeltip tekrar soruyorum Lady Arien. Dağılan kitaplar herhangi bir patikada veya ağacın üzerinde olabilir mi? Yoksa toprağın altına mı girer? Bir sürü kitabın bu şekilde yok olması alışılageldik bir durum olmasa gerek. Bu konuda Lord Felagund'u kutlamak lazım. Eminim çok kişiyi kızdırmış durumdadır. Kütüphaneyi korumak dışında bir planınız vardır umarım"

Karşısındaki Elf'in gerildiğini hisseden Arién sesini oldukça sakin tutmaya çalışarak;
“Ne yazık ki dedikleriniz doğru kitaplar her yerde olabilir. Elimizdeki tüm imkanları kullanarak onları toplamaya çalışıyoruz. Sizde farkında olmalısınız iki gündür sadece birkaç saat uyudum ve benim gibi daha pek çok kişi bu konuyu çözmeye çalışıyor” derken son cümler daha yüksek bir tonda döküldü ağzından. Kendi yaşadığı çaresizliği böylesine dışa vurduğu için kendi kendine kızdı. Elf sözlerinde haklıydı ona kızmaya hakkı yoktu. Soluk yanakları sıkıntı ve pişmanlıktan kızardı, Gözlerinin rengi daha da koyulaştı. “Eal Eshder asıl sorun şu ki dün akşam geç vakitlerde kitaplardan birinin yerini saptamaya çalışıyordum, o kadar yakındaydı ki sanki ellerimin ucunda gibiydi. Sonra birden varlığımın fark edildiğini hissettim, buz gibi bir el bana doğru uzanıyordu” O anı hatırlayarak titredi, kollarını kendine dolayarak içindeki kötü histen kurtulmaya çalıştı. “Günlerdir gücümün son damlasına kadar durup dinlenmeden çalıştığım için yanıldığımı düşündüm ancak kitaba tekrar ulaşmaya çalıştığımda görünmez bir duvarla karşılaşıyorum. Bunun tek bir anlamı olabilir” durdu ve kendini toparlayarak sert bir sesle devam etti. “Geri almamız gereken bir kitap var”

Arien'in gözlerindeki üzüntüyü gören Eal Eshder sakinleşerek arkasına yaslandı. Gözlerini Arien'den ayırmıyordu. Soylu yüz hatlarına düşen yorgunluk belirtilerine rağmen hala tanrısal bir güzelliği vardı.
"Bu bir şüphe mi yoksa kesin bir tehlike mi dostum? Ayrıca kitap hangi bilgileri içeriyor?"

“Eal Eshder şimdilik sadece önemli birkaç büyü kitabından biri olduğunu biliyorum” devam etmeden önce bir an durdu “İşin garibi kitap yakınlarda ama gene de kötülük seziyorum ancak daha fazlasını söyleyebilmem için öncelikle dinlenmeliyim, daha sonra araştırmama devam edebilirim” Bu sırada hafif bir titreşim hissetti. Hızla elleri cebindeki siyah kadife keseye uzandı. Yavaşça keseyi açtığında içinden çıkan mücevherin düzgün kesimli yüzeyleri yavaş yavaş batmaya başlamış güneşin ışıklarını yakalayarak sanki alev almış gibi parladı. Carnimiere Elf kızının ellerinde sanki canlanmış gibiydi. Birden mücevherin parlak yüzeyinde Yeşil ormandaki Elf Beyini tanıdık ancak yorgun yüzü belirdi. Arién hafif bir fısıltıyla “Lomion...” dedikten sonra mücevheri hızla çıkardığı keseye geri koydu. Elf beyinin yeşil ormanla ilgili iletecekleri olmalıydı.

Eal Eshder, artık kesede olmasına rağmen mücevheri o kısacık sürede en ince ayrıntısına kadar incelemeyi başarmıştı. Özel elf yapımı mücevher belli ki büyü gücüne sahipti ve gördükleri arasında en değerli sınıfa sokabileceği türdendi. Karşıdan gelen Amras Culnamo'i görünce bir anda düşünceleri dağıldı. Amras Culnamo Eal Eshder'i selamladı. Yavaşça onun yanına geldi ve yanındaki elf hanımını görünce hafif bir utançla kızardı. Bunun iki sebebi vardı. Birincisi üzerine uyan bir gömlek bulamamıştı ve zırhının nerede olduğunu bilmediği için yarı çıplaktı. İkincisi ise orta dünyanın en güzel elfi ile kendisinin evlenmiş olduğunu düşünüyordu ve yanılmıştı. Saçlarının yüzüne düşmesine izin verdi ve yanaklarındaki kızarıklığı gizlemesini umdu. Hareket kabiliyeti bittiğinden hanımı selamlayamamıştı bile. Arién yavaşça ayağa kalkıp Elf'e gülümsedi.
“Merhabalar Ben Lady Arién, nihayet sizi ayakta gördüğümüze sevindim” dedi ve oturması için yanlarındaki boş bir sandalyeyi gösterdi.
"Merhaba Amras Culnamo (archer) nasılsın?" Eal Eshder eliyle ok atma işareti yaptı."Piyufff bugün talim yaptın mı?"
“Hayır Eal Eshder sadece dolaştım. Amras Culnamo (archer) Arien'e döndü "kabalığımı bağışlayın leydim. Nasılsınız?" dedi. Bu arada hava kulaklarına çatırtılı kelimeler fısıldıyordu. Sorusunu ortaya sordu
"Bir sorun mu var?"


***

Felagund Finrod gelen mesajları okumayı bitirdiğinde canı sıkılmıştı. Lady Arién kitapların bir kısmını yerine koymuştu. Gönderilen muhafızlarda geri kalanın önemli olanlarını bulmuşlardı. Her şey iyi görünüyordu. Ama elf palantirin gösterdiklerinin yanlış olması umuyordu. Kadim kitapların biri Uzak diyarlardaki bir cadıdaydı. Sıkıntısını dağıtmak için koridora çıktı. Hava güzeldi. Avluya indiğinde Lady Arién ve misafirlerini gördü. Onlara doğru ilerledi.
"İyi günler"
Birden duyduğu sesle Arien kafasını avlunun girişine doğru çevirdi. Ciddi bir ifadeyle Elf lordunu selamlamaya çalıştı zira elfin yüzünden sıkıntılı olduğu anlaşılıyordu.
“Merhabalar Lord Felagund”
Felagund gülümsemeye çalıştı.
“Merhaba Mylady. İyi haberlerim var. Aramaya giden muhafızlardan haberler ulaşmaya başladı. Kitapların çoğunu bulmuşlar. Yakında bir kaç tanesi hariç hepsi geri dönmüş olacak."
Kalenin komutanına hafifçe başını eğerek selam veren Eal Eshder,
"Misafirperverliğiniz için sağolun, iyi haberleriniz bizi sevindirdi. Peki ya geriye kalan kitaplar?"
"Bir tanesi hariç pekte önemli değil. Bazı tedavi kitapları ki bilgileri bu günde biliniyor. Bir şey kaybetmiş olmuyoruz. Ama kayıp kitaplardan biri aktarma büyüleri ile ilgili. İstenilen herhangi bir yere ulaşmak mümkün. Üstelik o kitap asla görmemesi hatta bilmemesi gereken birisinin eline geçti. Lady Arién'de belki bahsetmiştir, Uzak Diyarlar'da Xiomberg isimli bir cadı var. Görmemesi gereken o. Yetenekli bir cadı. Gücü de gitgide artıyor. Kitabı henüz okuyamıyor ama okuması yakındır. O zaman Ortadünya'da her yere ulaşabilir. Sonucu tahmin edersiniz."

Arién yüzünde sıkıntılı bir ifadeyle oturduğu yerden kalktı.. Lord Felagund'un yanına giderek
“Lordum bilmeniz gereken bir şey var” bakışlarını yere doğru çevirdi “Sanırım büyü kitaplarından bir başkası da ele geçirilmiş olabilir. Başka biri tarafından. Bu kitap hem çok yakınımda hemde bir o kadar uzak.”

[arien]

16

Menelmacar tepeye doğru yürüyordu sessizce. Bakışlarının kara olmasını burada dert eden yoktu.
"Üzgün görünüyorsunuz ladyim" gibi sinir bozucu sözler dinlemeden yürüyebilmek hoşuna gitmişti. Hele ki onlardan nefret ettiğini söyleyememek yok muydu! En büyük nefreti olacaktı neredeyse (eğer ki kendi ırkından bu kadar nefret etmeseydi). Bu gece buralarda oluşunun nedeni de buydu aslında. Kendisine yardım edebileceğini umduğu tek kişiydi cadı Xiomberg. Kendisini tüm sivri kulaklılara kanıtlayacaktı bu cadı sayesinde. Ama o da görünmüyordu ortalıkta. “Yılmak yok" dedi kendi kendime "Bu gece bu işe bir çözüm bulunacak!". Söylenen bölgede gezinmeye devam etti.

Karanlık gece genç cadının keyfini yerine getirmişti. Kitabı alarak dışarı çıktı. Bu büyüleri denemek istiyordu. Limanın dışına doğru yürüdü. Şehrin dışına çıkmıştı. Limanı ve tüm şehri gören tepeye tırmandı. Buradan halici ve canlandırdığı ölünün yattığı mezarlığı da görebiliyordu. Birdenbire o cansız ellerin boğazını sıktığını hissetti. "Sadece bir düşmüş" diye mırıldandı.

Menelmacar cadıyı gördüğünde tanımakta zorlanmadı. Bir cadı her yerde cadıydı işte. Hızlı davranmalıydı, bu şekilde daha az hata yapacağına inanıyordu. "İşte tam da aradığım kişi” dedi kendi kendine. Elinde kitaplarla yürümekte olan cadının önünü kesti.
"Yardımınız lazım". Acilen konuya girmek istiyordu.
"Yardım mı? Ne tür bir yardım acaba? Bir sivrikulak daha eksikti zaten" diye mırıldandı. Sakin görünmeye çalışarak dişi elfin gözlerinin içine baktı.
“Hey! Seninle konuşuyorum” dedi Menelmacar “Hayallere dalmanın anlamı yok, bu şekilde kafayı yiyip ölmek gibi bir niyetin varsa mümkünse bunu bana biraz yardımcı olduktan sonra yap!”
“Seni duyuyorum. Sertleşmene gerek yok.”
“Affedersin biraz sinirliyim. Dengem bozuldu biraz.”
“Yardım demiştin elf. Seni dinliyorum." Konuşurken yere eğilip açık duran kitabı hemen çantasına koydu. Gözlerini sivrikulaktan ayırmamıştı.
“ Elf deme bana lütfen. Hangi ırktan doğacağımı ben seçmedim! Yardım istememin nedeni de bu bir bakıma. Elfler çok canımı sıkıyor. Onları görmek, o rahat hallerine katlanmak deli ediyor beni. Bir şey yapmak istiyorum. Onlara zarar verecek. Gerçekten canlarını yakacak bir şey. Çünkü onlar benim yeterince canımı yaktılar. İşte bu noktada yardıma ihtiyacım var!”
Xiomberg bu söze şaşırmıştı. Elf olmaktan nefret eden bir elf. Cadı tepedeki ağacın altına çöktü.
" Otur biraz istersen. Yardım deyince neden ben? Ortadünyada bütün zevki elf öldürmek olan, mmm seni kasdetmiyorum, bir sürü ork ve insan var. Bense daha tecrübesiz bir cadıyım."
“ İşte mesele öldürme meselesi. Acı çekmelerini istiyorum, o huzur dolu ifadelerinin kaybolmasını istiyorum ve bu konuda yardım edebileceğini düşünüyorum. Daha tecrübeli birini neden düşünmedim bilmiyorum ama ooooof yardımına ihtiyacım var! Var mısın yok musun?”
Cadı bu duruma çok şaşırmıştı. Keşke Agar burada olsaydı" diye geçirdi içinden. Elf karakterini hiç bilmezdi.
"Ben varım ama bir arkadaşım var. Agar_en_Eöl. Adı seni şaşırtmasın bir dark elftir. O gelinceye kadar kalacak yerin yoksa benim kaldığım handa kalırsın."
“Yani bu bana yardım edeceğiniz anlamına mı geliyor?”
“Hayır.”Cadı ellerini kaldırıp bir kaç sözcük mırıldandı. Menelmacar üstüne doğru hızla gelen bir hayal gördü.
“ Heyyyyy! yapma bunu! Büyü kullanmak istiyorum ama benim üzerimde kullanılması hoş değil. Hmmmm aslında daha çok istiyorum artık seninle işbirliği yapmayı. Ne diyorsun bir fikrin var mı?”

Xiomberg gülümsüyordu.
"Şimdi sivrikulak, ben elfleri pek tanımam. Ama daha önce söyledim mi bilemem ama bir dark elf arkadaşım var. Senin işimize yarayıp yaramayacağını o söyleyecek. O güne kadar da üstüne uçtuğunu gördüğün ibliste senin yanımdan ayrılmanı engelleyecek. Yani ölmeni istediğim anda seni öldürecek. Rahat ol. Dediklerin doğruysa bir kaç gün sonra o beynindeki yaratık seni serbest bırakacak."
“Benim için sorun değil. Sonunda o iğrenç yapış yapış mutluluk ifadelerini silebileceksek o yaratıkların yüzünden, tepemde onbin tane iblis dolaşsa da umurumda değil. Onlar kadar midemi bulandıramazlar. Bu Agar ne zaman gelecek peki. Fazla kalamam buralarda. Seninle görülmesek daha iyi olur. Şimdilik onların yanında gibi görünmeye çalışıyorum. İçerden vurmak gerekebilir çünkü. Tabi sorunu uzaktan çözecek bir fikrin varsa onlardan seve seve uzaklaşırım! Ama şimdilik yoksa ben gitsem iyi olacak.”
"Tamam git. Zaten gelmesi bir haftayı bulur. Ama şehirden ayrılma Çünkü rüyanda beni gördüğün anda gelmen lazım yoksa biliyorsun o anlındaki sembol canlanır ve...." Cadı sözlerini tamamlayınca bir kaç kelime söyledi. Görüntü yavaşça kayboldu. Menelmacar anlına çakılmış demir bir sembolle tepede yalnız başına kalmıştı.
“Offffffff bir bu eksikti” Menelmacar alnını ovuşturarak ilerlemeye başladı...




17

Menelmacar yine baş başa kalmıştı geceyle. Ayağa kalktı,kollarını açıp hafif bir rüzgarın içini ürpertmesine, gece rengi saçlarını taramasına izin verdi. Lord Felagund yanına yaklaşmaktaydı.
“Emir ve görüşlerinize hazırım lordum!” elf kızı bir yandan da insan ırkının askerlerini taklit ederek selam verdi.
"Lütfen Mylady. biz edain değiliz. Sizde basit bir asker değil bir şövalye adayısınız."Elf gülmesini zor engelliyordu.
”Kendimce eğlenmeye çalışıyorum lordum. Sanırım bu cadı bana o iblisten başka birşey daha yaptı garip halüsünasyonlar görüyorum.”
"O iblis hala dert" Lord elini elf kızının anlına yaklaştırdı. Yüzü bir şeyler arıyor gibiydi. " İblis hala orada. üstelik uyanmış. Galiba sizi çağırmak için bir büyü yapmış olmalı ama nedense becerememiş."
“ Bir daha ne zaman cağırır dersiniz? Mümkün olduğunca çabuk bitse şu işkence hiç fena olmayacak.Onu kafamın içinde hissetmek korkunç bir şey.”
“Sizi anlıyorum. Tabii beynin içinde bir iblis olması korkunç bir şey. Bu arada göreviniz çok daha önemli bir hale geldi.
“Biraz daha açıklar mısınız. Önemli olduğunu biliyordum zaten. Peki bunu daha önemli yapan nedir? Bir de sizce geçen hafta gidememiş olmam güvenlerini sarsmış mıdır? Daha da önemlisi sarsılabilecek bir güven var mıydı dersiniz?
“E tabii Xiomberg artık daha dikkatli olacaktır. Keşke tek sorun bu olsaydı. Kaybolan kitapları biliyorsunuz. İkisi hariç hepsi bulundu. Bir tanesi aktarma büyülerinin olduğu kitap. Diğerini henüz tasnif etmemiştik. Aktarma büyülerinin olduğu Xiomberg'in elinde. Bu bile yeterince kötüyken diğerinin kimde olduğunu öğrendik. Artık Nargothrond bile tam olarak güvenli değil.”
“Peki ne yapmamız gerekiyor? Yani şimdiye kadar yapmaya çalıştığımızdan başka.”
“Doğrusunu isterseniz ben de bilemiyorum. Alisra diğer kitabı bulan dark elf büyücü. Xiomberg'den daha güçlü. Öncelikle kafanızdaki o iblisten kurtulmamız lazım. Ve bunu Xiomberg'e belli etmemek gerekiyor. Ardından da Xiomberg'in güvenini tekrar kazanmanız lazım, ki Alisra'yla karşılaşınca sizi kendi taraflarında olarak tanıtsın. Er ya da geç karşılaşacaklar çünkü. Ve en önemli nokta.. Ölmemeye çalışın. Eğer onlardan olmadığınızı anlarlarsa Carnimiere'yi alıp hemen kaçın."
“Nasıl kurtulacağız peki? Hem de ona hissettirmeden. Bunu yapacak biri var mı ki. Güvenini kazanırım gibi geliyor ama diğer dark elf agar'ı kandırabilir miyim bilmiyorum.
"Bu şekilde devam etmek en iyisi. O iblise gelince Nargothrond'da bu iblisi oradan alabilecek hünerde şifacılar ve büyücüler var.”
“Kaçmak bana gire değil lordum başka bir yolu yok mu? Savaşabilirim. Kısa çok kısa bir süre için cadının gücünü yok edecek bir gücümüz yok mu?
"İyi dediniz. Çok kısa değil, daha uzun, belki de tamamen yok edecek gücümüz var hala, ama asıl korumamız gerekenler Nargothrond ve Yeşil Orman Kütüphanesi. Oradaki kitaplar, elyazmaları, hazineler karanlığın eline geçerse gri limanlardan ayrılacak bir gemiye binecek kadar bile zaman bulamayız."
“Peki ne yapacağız?”
"İlk önce şu iblisi yok edelim. Büyüyle Nargothrond'a gideceğiz. Orada o iblisi yok ettikten sonra siz hemen Uzak diyarlara gidip Xiomberg'i bulun. Ben büyüye başladığımda elimi tutun ve kaleye ulaşana kadar bırakmayın."
“Peki lordum.”

Elf elindeki teması hissedinceye kadar bekledi. Ardından dudaklarından Quenya'dan da eski bir lisanda, Valar'ın lisanında sözcükler dökülmeye başladı. Orman çevrelerinde yavaşça kaybolmaya başladı.

Kalenin geniş avlusu boştu. Çevrede nöbetçilerden başka kimse kalmamıştı. Avlunun ortasında birdenbire beliren bir ışık oradaki nöbetçiyi telaşlandırmıştı. Işık gittikçe katılaşıp iki elf şekli aldığında nöbetçi geleni tanıyıp rahatladı. Lord Felagund ve misafiri Lady Menelmacar Nargothrond'un avlusundaydılar.

“Evet lorum şimdi ne yapıyoruz?”
"Şifaevleri orada." Elf karşılarındaki koridoru işaret etti. Geldiklerini gören nöbetçi yanlarında bekliyordu.
"Büyücülerden birini çağır. Misafirimizin ciddi bir sorunu var" Nöbetçi emri yerine getirmek için hemen odaların olduğu bölüme koştu. "Bizde gidip uyanık bir şifacı bulalım mylady."
“Nasıl isterseniz lordum yalnız kendimi pek iyi hissetmiyorum acaba şu iblisten kurtulunca burada kalmam mümkün olur mu?
"Tabii ki. Nargothrond sizi ağırlamaktan şeref duyacaktır." Odalardan birine girdiler. Koridordaki loşluğun aksine bu oda iyi aydınlatılmıştı. Şifacı bir elf hemşire ve bir büyücü onları bekliyordu. Menelmacar'a rahat bir koltuk gösterdiler.
"Rahatlayın Mylady." Hemşire Menelmacar'a koklaması için bir buhurdanlık uzattı.
"Bu sizi biraz rahatlatır." Buhurdanlığı yüzüne yaklaştırmadan daha hoş bir rayiha doldurmuştu odayı. Ama bunu daha da yakından alınca rahatlamasının yanı sıra zihninin boşaldığını asıl bu acıdan rahatladığını hissetti elf kızı. Bütün kötü hisleri uyuşmuştu sanki. Şifacı kızın rahatladığını görmüş ve şakaklarını daha
keskin kokulu bir bitkiyle ovmaya başlamıştı. Bu koku öncekinin aksine hoş değildi ama elf kızı artık şifacının ellerini hissetmiyordu. Felagund kılıcını bir parmak çekti. Siyah metal soluk mavi renkle parlıyordu. Büyücü kızın karşısına geçti. Anlaşılmaz kelimeler mırıldanıyordu. Elf kızının başının çevresinde kırmızımsı bir duman oluşmaya başlamıştı. Felagund kılıcını tekrar çekti. Kılıç artık soluk değil belirgin mavi renkte ışıldıyordu. Büyücü sesinin tonunu arttırdı. Duman odanın ortasında katılaşmaya başladı. Elf kızı çektiği acıyı hissetmemesine rağmen terlemeye başlamıştı ama o kadar rahattı ki o anda yaratığın varlığını hissetmiyordu neredeyse. Çirkin yaratık artık tamamen katılaşmıştı. Bir insandan biraz daha uzundu. Felagund yaratığa tiksintiyle baktı. O sırada büyücünün sesini duydu.
"Milord şimdi. Derisi katılaşmadan öldürün onu"

Mavi pırıltılar saçan siyah kılıç hızlı bir kavisle yaratığın boynuna indi. Kara kanlar saçarak yıkılan gövde hareketsiz kaldı. Cadının iblisi yok olmuştu. Büyücü iblisin kanının kaleyi lanetlememesi için üzerine çeşitli tozlar serpiyordu. Elf koltukta oturan konuğuna baktı. Menelmacar şaşkın gözlerle izliyordu olanları. Görüyordu, biliyordu, anlıyordu ama o rahatlık hissi bunları bir sisin ardından izlemesini sağlıyordu sanki. Ve o rayihanın dışında bir rahatlama hissetti elf kızı. İblis öldüğü anda işte öyle bir ifade ile bakıyordu Finrod'a. Elf kıza gülümsedi.
"İblis yok artık Mylady. Büyücü size cadının mesajını almanız için bir büyü yapacak. isterseniz çıkıp dolaşabilir isterseniz de odanıza çekilip rahat bir uyku uyuyabilirsiniz."

Menelmacar yanında bir mırıldanma duydu. Büyücü Felagund'un bahsettiği büyüyü yapıyordu.
“Uyumak istiyorum lordum. Pek hissetmemiş olsam da zor bir gündü. Gerektiğinde bana nasıl ulaşacağınızı biliyorsunuz, Sizden haber bekleyeceğim. İyi geceler lordum.”
“İyi geceler Mylady. Ulmo sizinle olsun.”
“Valar sizinle olsun.”

[arien]

18

Silahlarının bakımını bitirmiş olan Eal Eshder, nöbet değişiminden hemen sonra dinlenmek üzere odasına yürüyen muhafızı gördü. Mağrur bakışlı asker Eal Eshder'in herhangi bir istekte bulunacağını hissederek adımlarını yavaşlattı.
"Lady Arien'i nerede bulabilirim?"
Muhafız eliyle yukarıyı işaret etti.
"Odasında hazırlanıyor olmalı, yakında yola çıkacak"
Eal Eshder, teşekkür edip merdivenleri hızlı adımlarla tırmandı.

Arién odasındaki büyük balkonda durmuş gri-mavi gözleriyle ufku tarıyordu. Arkasında ayak sesleri duyunca başını çevirerek gelene baktı. Muhafız ciddi bir ses tonuyla
“Lady'dim istediğiniz hazırlıkları yaptırdım şimdi ne yapmamızı istersiniz?” dedi. Arién başını hafifçe salladı. “Teşekkürler, şimdilik bir şey yok” dedikten sonra tam muhafız gitmek üzereyken arkasından seslendi. “Unutmadan, seyise İsilmeyi hazırlamasını söyleyin”

Muhafız dönerek başıyla selam verdi. Arién uzaklaşan muhafızın ayak sesini belli belirsiz duıydu. Kabzasında altın bir ejderha işlemesi olan kısa kılıcını eski kınından çıkardı. Şöyle bir elinde tartıp çevirdi, gün ışığını yakalayan parlak yüzey bir an alev alev göründü.
“Evet gene birlikteyiz eski dost” diye usulca mırıldandı. Kılıcını yavaşça ait olduğu eski kına yerleştirdi. Odadan ayrılmadan önce son kez eşyalarını kontrol etti. Yolculuk kıyafetleri içinde çok rahattı. Uzun, yumuşak deriden yapılmış çizmeleri neredeyse yok gibiydi. Yatağının üzerinde duran pelerinini de aldıktan sonra odasından ayrılmak için kapıya doğru ilerledi. Tam dışarı adımını attığı sırada kapının önündeki Eal Eshder'la çarpışıyordu.
“Kusura bakmayın Eal Eshder” diye hızla dikkatsizliği için özür dilerken bir adım geriye doğru çekildi.

Kapının önünde ifadesiz bir şekilde Arien'e bakan genç elf kollarını göğsünde kavuşturdu.
"Sizi korkuttum sanırım dostum.. Buradan ayrılacağınızı söylediler. Nereye gittiğinizi merak ediyorum."
”O-o galiba Eal Eshder'ı biraz kızdırmışım” diye düşünürken bir taraftan da hafifçe gülümsemeye çalıştı. Suç işlerken yakalanmış çocuklar gibi hissetmişti Elf birden kendini..
"Kayıp kitaplarla ilgili bir gelişme var mı Arien?"

Arién'in gri-mavi gözleri Eal Eshder'ın sorusuyla karardı. Derin bir nefes aldıktan sonra:
“Evet dostum kitabın yerini tespit ettim, buna sevinmeli miyim yoksa üzülmelimi bilemiyorum” dedi. “Ne yazık ki kitap kara kuzenlerimizden birinin elinde ve güçlü bir büyücü olduğunu tahmin ediyorum zira büyülerimle kitaba ulaşmam mümkün olmadı. Bende (ellerini iki yana açarak) kitabı geri almak için kaleden ayrılmak üzereydim.”
"Nasıl bulmayı düşünüyorsunuz? Tek başınıza gidiyorsunuz hem de.." Eal Eshder bir süre önce kaleden çıkan askerleri düşünüyordu.

Arién hafifçe gülümsedi. Umursamaz bir tavırla:
“Tek başıma gitmem önemli değil dostum, olabilecek en kötü şey kitabın o büyücüde kalmasıdır. Büyülerim sayesinde gitmem gereken yeri saptadım.” Bu sırada elindeki pelerinin gizli ceplerinden birinden katlanmış bir parşömen çıkararak açmaya başladı. Açtığı Haritanın üzerindeki bir yeri göstererek: “İşte buralarda bir yerde karanlık altına inen bir tünel olmalı ve sanırım girişi bulmak en kolayı olacaktır” dedikten sonra Bakışlarını haritadan ayırarak Eal Eshder’a çevirdi.
"Karanlık bir deliğin içine gizlenmiş tehlikeli bir elf. Hem de elinde çok önemli bir büyü kitabı var. Ve sen tek başına oraya giderek kitabı geri almak istiyorsun. Yani bu elfin bir taşla iki kuş birden vurmasını istiyorsun. Buna izin veremem lady Arien. O kitap yokken hep bir şansımız olacaktır ama sen gidersen ve başına birşey gelirse." Susmayı tercih ederek koyu gri gözlerini sinirli bir şekilde dostuna yöneltti.

Arién elf dostunun gözlerinde parlayan ani öfkeyi görünce şaşırdı. Bir an ne diyeceğini bilemedi.
“Ben... hiç bu şekilde düşünmemiştim” diye kırık dökük bir sesle konuştu. Sonra kendini toparlayarak kesin bir kararlılıkla sözlerine devam etti “Ancak dostum kitabı geri almak zorundayım. Başka birini bu göreve gönderemem. Bununla yüzleşmem gerek.”

Eal Eshder elini duvara koyarak bir elfe göre oldukça kaba bir yöntemle Arien'in yolunu kesti. " O kitabı sana getiririm." Sesi buz gibi çıkmıştı. Aslında aklında böyle bir şey kesinlikle yoktu. Gezintisine kaldığı yerden devam edeceğini ve veda etmek istediğini söylemek üzere çıktığı odasından şu anki bulunduğu noktaya kadar gelişen olaylar Eal Eshder'in karakterinde belli belirsiz var olan ikilemi açıkça ortaya seriyordu. "Bana gerekli bilgileri ver dostum" Elini duvardan kaldırıp özür dilercesine Arien'in omzuna koydu. Arién dostunun davranışları karşısında şaşkına dönmüştü. Ancak Eal Eshder elini omzuna koyup konuştuğunda elf karşısında tekrar eski dostunu görerek rahatladı. Bakışlarını Eal Eshder'ın gri gözlerinden ayırmadan
“Dostum ne yapmak istediğinizin farkındamısınız. Karanlık altına inmekten bahsediyorum, pek çoğu için geri dönüşü olmayan bir yol bu..” sözlerinin havada asılı kalmasına izin verdi.

Eal Eshder'in yüzüne alaylı bir gülümseme yayılmıştı.
"İyi ya işte. Bu riske sizin girmemeniz gerektiğinin kanıtı. Ayrıca hayatımın hiçbir döneminde ne karanlık bir delikten, ne de içindekilerden korktuğumu hatırlamıyorum. Aksine.." Elini deri kesesinin üzerinde gezdirdi. Kuyutorman altındaki cücelerin gizli madenlerinde bulduğu pırlantayı anımsadı. Sonu dipsiz bir mağara gibi gözükse de Demir Dağlar'da girişi olan bir madendi bu. Cüceler bir süre sonra kim olduğunu bulamadıkları bir elf tarafından soyulduklarını fark edip, mağaranın kuyutorman kısmını büyük kayalarla kapatmışlardı. Bu aynı zamanda iki ırk arasında çok büyük bir skandal sayılırdı. Sadece elf krallarının bilgisinde olan madenlerin orman halkı tarafından farkına varılması halinde büyük bir güven sorunu ortaya çıkacaktı. Ne var ki bu soygun sonrasında cücelerde sessizliğini korumuş ve karmaşayı göze alamamışlardı. Bu olaydan sonra divan toplantıları hep adı açıklanmayan bu huzursuzlukla devam etmişti.

Arién dikkatli bakışlarını elfin yüzünde dolaştırdı. “Acaba aklından neler geçiyordu, kimbilir” diye düşündü. “Pekala madem öyle istiyorsun. Sana gereken bilgileri vereceğim. Gel benimle” dedikten sonra hızla konsey odasına doğru ilerlediler. Konsey odasının geniş masasının önüne geldiklerinde Arién biraz önce göstermiş olduğu haritayı masanın üzerine yaydı. Elleriyle gölün kenarındaki ormanlık alanın dış sınırına yakın bir yerdeki kayalık bölümü işaret ederek “İşte burası, buradan karanlık altına inen bir tünel bulabilirsiniz. Orada daha önce karşılaşmadığınız tehlikeler olacak. Karanlığın avcıları ve daha da kötüsü acımasız Drowların diyarına adım atacaksınız. Eğer bir şekilde içeri girebilirseniz kara kaplı ve üzerinde altın bir güneş işlemesi olan kitabı arayın.” Durdu.. Bakışlarını Kendisini dinleyen Eal Eshder'a çevirdi. “Size önerebileceğim yardım çok az bunu biliyorsunuz” çaresizce başını salladı.


***


Eal Eshder kapının önünde durmuş, muhafızın kilidi indirmesini bekliyordu. Arien avluya inen merdivenlerde belirdi. Büyük bir özenle kesilmiş çimlerin üzerinde çıplak ayaklarıyla yürüyerek Eal Eshder'e yaklaştı. Kızıl pelerinini geriye doğru savuran genç elf reverans yaptı. Siyah zırhının üzerindeki yaprak işlemeleri güneş ışığında alev gibi parlıyordu. Arién başını hafifçe eğerek Eal Eshder'ı selamladı. Arién'in yüzü solgundu ancak hiçbir duygusu, düşüncesi anlaşılmıyordu. Elinde tuttuğu küçük deri keseyi genç elf'e doğru uzatırken yavaşça konuştu
“Dostum bu kesenin içindeki tozu kullanarak büyülü tuzaklardan sakınabilirsin.” Siyah zırhının içindeki elf teşekkür ederek keseyi aldı. Bu sırada Arién boynunda ki ince altın zinciri çıkartıyordu. Altın kolyeyi Eal Eshder'a doğru uzatırken ucundaki safirden yapılmış taş ışıl ışıl parladı. Elf'in gözlerinde merak dolu bir ifade belirmişti. Arién o gün ilk kez hafifçe gülümsedi “Bu kolyede işine yarayabilecek bir büyü var. Yüzeye çıkmak istediğinde sadece taşı tutarak gitmek istediğin yeri düşünmen yeterli. Ancak bunu sadece bir kez kullanabilirsin.” Eal Eshder kolyeyi boynuna taktıktan sonra ilgiyle ucunda sallanan küçük taşa baktı. Kısa bir vedalaşmanın ardından Eal Eshder kaleden ayrılmıştı bile.

Arién hızlı adımlarla surlara çıktı. Endişeliydi. “Aa’ menealle nauva calen ar’ malta” diye mırıldandı ve genç elf gözden kaybolana dek sessizce olduğu yerde bekledi...

[arien]

19

Taco düşünceliydi gecenin siyahında. Düşünceli ve yorgun. Önce yardımcı komutanları ile, daha sonra kalenin konseyi ile tüm gün durum konuşulmuştu ve son karar kendisine bırakılmıştı. Uzak diyarlar da olup bitenin kontrol edilmesi amacı ile birlik göndermek riskliydi. Ayrıca mesafe de uzaktı. Öncesinde müttefiklere haber verip topraklarına askeri güç gönderme izni almak gibi prosedürler gerektiriyordu. Diğer yandan Lord Taco kendisi gidecek durumda değildi. Ve her şey bir yana konsey bu durumu çok garipsemişti. Gidip kolacan etmek gerekliydi. Ama kim ve nasıl gidecekti? İşin içinden çıkamıyordu bir türlü.

Kalenin burçlarından etrafı dinledi bir süre Nostar Harenya'nın kumandanı. Kral'dan ve göreve giden Menelmacar'dan ses cıkmamıştı henüz. Acaba Norgothrond'a gitsem mi diye geçirdi içinden. Sonra beklemenin daha iyi olduğuna karar verdi. Bir uzundip daha sardı kendisine. Elverquisst ile çok iyi gidiyordu. Birden keskin elf gozleri karanlığın içerisinde belli belirsiz bir kıpırtı fark etti. Daha dikkatle bakarken “Bu vakitte ne olabilir?” diye düşündü. Güvenlik kuşaklarından ve devriyelerden bir mesaj yoktu.
Atlı kaleye yaklaştıkça gelenin bir elf olduğu belli olmuştu. Artık üstünde iki ağaç sembolü işlenmiş siyah zırh ve görkemli elf kılıcı seçilebiliyordu.
"Mae Govannen Eldar"

Taco durumu ve geleni anlamıştı.
“Nöbetçiler. Saygıyla yol verin ziyaretçimize!” Aceleyle kapıdaki seyislere sesleniyordu. "Hildorin, Yemini ve suyunu hemen ver. Nargothrond'dan buraya kadar hiç dinlenmedi.. Milord.. Sizi görmek ne büyük bir şeref."
Elf yorgun ama iyi gözüküyordu. Ama tedirginliği belli belirsiz fark ediliyordu. Taco da hemen burçlardan aşağıya inmişti.
“ Lordum. Ziyaretinizle onurlandınız beni. Biraz yorgun ve endişeli görüyorum sizi.. haydi yukarı çıkalım da soluklanın biraz.”
"Umarım biraz ale vardır. Hem size sormak istediğim bir soru da vardı." Ortadünya'nın en güçlü savaşçılarından ikisi yukarı çıkarken nöbetçi hayranlıkla onları süzdü.
“Ale de var var ama ben elverquisst ile uzundip keyfi yapıyordum dostum... Ne istersen alabilirsin.." hemen hizmetlileri çağırdı Taco. "Lordumuza yardımcı olun hemen" yeniden burçlara çıkmışlardı. Karşılıklı oturdu iki kudretli savaşçı.
"Evet dostum.. Nedir sormak istediğin ?"
"Sen elverquisst diyorsan en iyisi odur. Bana da elverquisst." Hizmetli hemen içeceği getirdi. "Tütüne hala alışamadım. Soruya gelirsek, Menelmacar buralara geldi mi?"
” Hayır. Sesi cikmayinca Norgothrond'a geçmiş olabileceğini düşünüyordum ben de... orada değil mi ?"
“ Oradaydı. Benden bir iki gün kalmak için izin istedi. Sonra da burada yani yeşil ormanda olduğu haberi geldi o kadar."
"Hayır dostum burada da değil. Bir ara buraya da geçtiğini biliyorum ama hepsi bu. Zaten görev kararı kendisine bildirildikten sonra bir daha konuşma firsatım olmadı. Garip bir durum. Laydi Eraille de buralarda değil şu an. Biliyorsun onu da göz kulak olması için görevlendirmiştik. Gün ışıynca ilk iş her ikisine de baktırırım kalede ve ormanda. Bir sonuç alamazsam da... tek yol kalıyor.. uzak diyarlara kendim gitmek zorundayım.."
"Benim canımı asıl sıkan bir Carnimiere'nin de yanında olması. O mücevherler çok yararlı oluyor ama düşman eline geçmemeleri lazım. Bir de kötü haber, artık kayıp kitap kalmadı. Hepsi nerede biliyoruz."
“Kitaplarn nerede olduğunu bilmek kötü mü ??!! Kesinlikle olmaması gereken ellerde demek ha... ? Çok garip günler yaşıyoruz dostum. Bakalım sonunda neler çıkacak. Neredeymiş peki kitaplar ?"
"İki tanesi kütüphane de değil. Diğerleri birlikler tarafından bulundu. Ama hepsi değil. İkisi eksikti. Lady Arién her ikisinin de izini buldu. Bir tanesi Uzak Diyarlar'da batı adasından gelen bir cadının elinde. Bu aktarma büyüleri üzerine. Öteki ise henüz tam çözülmedi. Lady Arién bunun daha güçlü büyüler içerdiğini tahmin ediyor ki; bu da ulaşamadığımız bir dark elf büyücünün elinde. Lady Arién Eal Eshder isimli bir savaşçıyla beraber kitabın peşinde."
“Düşündürücü. Menelmacar ile ilgilenmeye gittiğimde şu cadıya da bakabilirim. O kitabı elinden almak gerekli. Hem belki diğeri ile ilgili de bir şeyler biliyordur.. Bu arada.. Eal Eshder.. şanını duyduğum bir savaşçı.. Lady Arien ile başarılı olacaklarına hiç şüphem yok." Taco konuşurken bir yandan da içeri doğru yönelmişti. İçeride kilitli bir çelik çekmeceyi saklayan sürgülü rafı çekti. Çekmeceyi açtı ve içinden bir takım keseler çıkarttı. Konuşması bittiğinde elinde keseler ile geri dönmüştü. "Dostum. Bunlar çok çok uzun yıllardır benim korumam altında olan Astovara'lar.. Noldor bunları yaptığında taştılar ve Astondo deniyordu.. koruyucu taş, ama Eregion düşerken düşman tarafından toz haline getirildiler. Kurtardım. 3 tanesi Dunedain'e hediye edilmiş ama bilgi yok. Bu keselerde sekiz tanesinin tozu var. Dokuzuncusu benim zırhımda.. bunları al.. Nimrodel nehrinin suyu ile ıslatarak zırhına sürersen eğer, çok kuvvetli olmadıkça büyülerden korunursun. Ortalık cadılar ve kayıp kitaplar ile dolduğuna göre gerekebilir.. kalan 7 tanesinin kimlere verilecegini de sana bırakıyorum."
"Bunlar çok değerli şeyler. Belki Carnimiere'lerden de değerli. Bunları Nargothrond'un hazine odasına bırakalım. Gerektiğinde göreve çıkanlara veririz. En azından hazine odası güvencede. Oraya büyüyle bile girmek mümkün değil. Valinor'dan gelen hatıralar orada saklanıyor."
"Sen nasıl uygun görürsen dostum. Sanıyorum ki artık saklandıkları yerden çıkarak işe yaramalarının zamanı geldi. Ben en kısa zamanda uzak diyarlara gitmeyi düşünüyorum. Menelmacar'ın durumu beni endişelendiriyor. Yalnız yokluğumda kalenin komutasını kime bırakacağımı bilemiyorum.."
"Kalede bu iş için yeterli bir elf yok mu? Tam olarak elf olmasa .. Mesela..Sir Lómion'a ne dersin? Pek diplomatça davranmaz. Genellikle kılıca güvenir ama klana alınma görevinde cesaretini kanıtlamış bir savaşçıdır.”
Taco elverquisst'inden uzunca bir yudum aldı. Rahat koltuğun arkasına yaslandı. "Ben de onu düşünüyorum zaten. Ondan daha yeterli ve iyisi yok.. Irix dönene kadar yani.."
"Ben kendisine görevi iletirim. Sınırda at üstünde dolaşmaktan daha iyi bence"
"Orası bilinmez. Ben sınırda dolaşmayı ve kamp ateşlerini özlüyorum halen.."
"O zaman kamp ateşi sohbetleri vardı ama.. Onları ve sınır muhafızlarını özlüyor olmayasın."
“Kesinlikle dostum. Kesinlikle onları özlüyorum. Güzel günlerdi ve daha bir çokları gibi geçmişte kalıp gittiler. Ömür yazgımın en kaldıramadığım yanı bu zaten. Her şeyin, tüm zamanların geçmişte kalması."
"Tek geçimşte kalan onlar mı ki? Dostluklar da yok oldu. İlk başlarda görmek istediklerimizden artık nefret ettiklerim bile var" Elfin yüzünde üzgün bir ifade vardı. İçkisinden derin bir yudum aldı. Parmağındaki Finarfin Hanedeanı yüzüğü neredeyse elini yakıyor gibiydi.
"Maalesef dostum böyle. Kendimiz çekiyoruz bu yazgıyı üzerimize. Hatalarımız ne kadar büyük olursa olsun unutuyoruz ve tekrarlıyoruz. Kendi ellerimizle yaratıyoruz karanlığımızı ve felaketimizi.. acı.. ama böyle." hüzünlü ve düşünceliydi Lord Taco. Gözleri dalmıştı. Uzun, çok uzun yılları düşündü. Kendisinin ve ırkının ölümcül hatalarını düşündü. Yarınları düşündü sonra. "Eğer bir yarın var ise.." diye sesli düşünerek bitirdi ve silkindi.. "Bir elverquisst daha alır mısın dostum ?"
"İyi olur. Beni en çok yaralayan ise dost dediğim kişilerin beni aynı gözle görmemesi. Ortadünyanın sorunu bence. En azından Nargothrond Krallığı'nın dışında böyle.”
"Dostluk zor zanaattır öyle herkes olamaz ya da kaldıramaz."
"Haklısın İstersen gel bu geceyi Nargothrond'da geçirelim. Hem bu taşları da güvenceye almış oluruz.”
"İyi fikir dostum. Hemen söyleyeyim de atlarımızı hazırlasınlar." Hizmetlilere seslenen kale komutanı tüm duygusallığından sıyrılıverdi. "Kral yola çıkıyor, hazırlanın ve benim savaş takımlarım ile Isil' i de hazırlayın"
"Atlara gerek yok aktarma büyüsüyle gideriz. Kolumu tut."
“Pekala, gidelim bakalım"

[arien]

20

Agar_en_Eol cadının kendisini merak ettiğini biliyordu. Olabildiğince hızlı adımlar ile hana doğru yol almaktaydı. İçinden bıdırdanmasa bari diye geçirmekteydi ama kendisi de boş ümitlere dayandığının farkındaydı. Sonunda hana ulaştı ve kapısından içeri süzüldü. Cadıyı salonda volta atarken buldu.
"En sonunda gelebildin. Öldüğünü düşünmeye başlamıştım."
“Üzgünüm. Ama daha seni sevindirmeye niyetim yok cadı" diye yanıtladı dark elf. "Evet ? Yeni bir şeyler var mı ?"
“Önce iyisini mi istersin yoksa kötüsünü mü? her ikisi de var çünkü"
“Hm. Demek ki bir şeyler kaçırdım gerçekten. Neler oldu ?"
"Öyleyse önce kötüsü. Sivriler niyetimizi fark ettiler galiba. Birkaç gün önce bir elf kızı yakaladım. Dark elf gibi davranıyordu ama rol yapmış da olabilir. Planlarımızın önemsiz bir bölümünü anlattım ve beynine bir iblis yerleştirdim. Ama iblise ulaşamıyorum. Sanırım o bir casustu ve beyninden iblisi çıkarttı."
"Dark Elf mi !!!" Agar' ın çok şaşırdığı apaçık belli oluyordu yüzünden ve sesinden. "Adı ne imiş bu Dark Elf'in bakalım ? Sonra nasıl oldu da bula bula seni buldu ve planlarımıza katılmak isteyiverdi ? Iyi kokular gelmiyor burnuma dostum."
"Menelmacar. İsmi pek bir dark elfmiş gibi gelmedi bana ama, sen daha iyi bilirsin. O mezarı hatırlarsın o tepede büyülerden bir iki tanesini denerken karşılaştık. İlk karşılaşma pek dostça olmadı ama.
"Dostça olmadı demek." Agar endişelenmeye başlıyordu. Bu Dark Elf hikayesi pek de hoşuna gitmemişti.
"Bir daha ki goruşmenizde ben de orada olmak istiyorum cadi. Dostça yaklaşmayışı bir Dark Elf ozelliği ama bu günlerde artık kimse öyle yaklaşmıyor zaten. Bakalım, göreceğiz. Diğer haber ne ?"
Genç cadı muzipçe gülümsedi.
"Sana bir mücevherden bahsetmiştim, hatırladın mı? Onu nasıl ele geçireceğiz bir planın var mı?"
"Nerede olduğundan ve nasıil korunduğundan bahsedersen eğer bir planım olacak cadı." Agar düşünceliydi artık. Dark Elf kızı aklına takılmıştı. Bundan sonra cadının yanından ayrılmamaya karar verdi. Adımlarına ve karşılaştıkları herkese ve herşeye çok dikkat etmek zorundaydılar.
"Nerede olduğunu bana bırak. Bir de büyü kitabı buldum. Tahmin et ne konusunda?"
"Tahmin edeyim öyle mi? Yemek tarifleri mi ? Ork mutfağından spesiyaller falan ?"
Cadı kahkahalarla gülmeye başladı.
"Bir aktarma büyüleri kitabı. İki üç denemede o mücevherin bulunduğu yere ulaşabiliriz. Bu akşam almaya ne dersin?"
“Büyüler.. büyüler.. büyüler..Hoşlanmadığım şeyler ama işe de yarıyorlar kabul etmek gerek. Tamam gidip alalım şu mücevheri. Ama önce şu viraneye uğrayıp Galvorn eldivenlerimi almam gerek orada unutmuşum. Ha bu arada.. hancıdan ne haber ?"
"İçip içip sızıyor. Zavallı. Hayalle gerçek arasında gidip geliyor. Geçenlerde beni Numenor kraliçesi sandı. Gerçeği bir türlü kabul ettiremedim. ama deniz konusunda tam bir kurt. Nehirde de öyle."
"Onunla daha işimiz bitmedi. Faydalı olabilecek bir adam. Zıvanalıları da olmasa süper. Haydi, daha fazla oyalanmadan gidelim şu viraneye."
Genç cadı kollarını kaldırdı.
"Kolumu tut ve her hangi bir şey için hazır ol. nerede ortaya çıkacağımızı bilemem." Büyünün sözleri fısıldar gibi duyuluyordu. Odadaki iki şekil bir n parlar gibi oldu ve kayboldular. Artık Shire'daydılar


****


Birden bire ağzına dolan sular cadıyı şaşkına çevirmişti. Kalenin karşısındaki küçük göldeydiler. Kıyıya doğru kulaç atmaya başladı.
"Agaaaaaaaaaaar"
"Kapa çeneni! Boğulmadan çık sudan da geberteyim seni sakar cadı." Agar yüzmek yerine debelenip duran cadıyı kaptığı gibi kıyıya doğru sürüklemeye başladı. Aynı zamanda da durmadan söylenip duruyordu cadıya. "Beceriksiz, sarsak maymun. Daha neler gelecek başımıza bilmiyorum bu büyülerin ile."
"Öhööö öhö öhö" Ayakları yere değmişti. Biraz daha yürüyüp diz çöktü. Su burada dizlerine geliyordu. Bir iki adım daha attı. "Bağırma da çevrene bak. Burasını tanıyor musun?"

Agar da cadının hemen ilerisinde dizlerinin üzerine cökmüş, nefes almaya calışıyordu. Her yanından sular damlatarak sağına soluna bakındı.
"Ne bileyim ben ? En ufak bir fikrim bile yok. Ya sen, sen de mi bilmiyorsun nereye gönderdigini bizi ? Hadi suyu anladık, şanssızlık. Bu ne peki ?" Sırtüstü devirdi kendini Agar. "Bir iki dakika bekle de çevreye göz atarız."
"Bu büyü bizi mücevher'in yakınına getirecekti." Cadı çevreye baktı. Kuzeyde kale olduğu belli bir karaltı güneyde ise sönük ışıklar vardı. "Neredeyiz ve mücevher nerededir sence? Güneyde bir köy var, kuzeyde ise bir kale."
Başını kaldırdı ve keskin gözleri ile çevreye bakındı Dark Elf.
"Bilemiyorum, eğer soylediğin kadar özel bir mücevher ise kalededir herhalde"
"O zaman kılıcını çek. Aynı büyüyü yapmam lazım çünkü bu sefer bizi kalenin içine sokar. Ama bir muhafızla karşılaşabiliriz."
"Bir dakika dur." Agar ayağa kalkarak dikkatlice süzdü kaleyi. Irkının görme gücü ile incelemeye başladı. Bir kaç dakikanın sonunda cadıya döndü. "Hayır, yürüyerek gideceğiz. Kale kalabalık ve iyi korunuyor. Çok iyi. Eger büyü ile yakınına gitmeyi garanti edemiyorsan yürüyelim." Tüm bunları söylerken de eli içgüdüsel olarak kılıcının kabzasına gitmişti savaşçının.

Genç cadı limanda söylediği kelimeleri tekrar söyledi. Bu kez ayakları sert taş zemine değmişti. Ortalık kapkaranlıktı. Cadı fısıltıyla sordu.
"Agar ne görüyorsun?"
Dark Elf içgüdülerini seviyordu. çünkü cadının kendi bildiğini okuyacağından emindi. Söylendi fısıltı ile. Şanslıyız diye düşündü. Böylesine kalabalık bir kalede savaşçiların ortasına düşmemişlerdi. Karanlığı taradı gözleri.
"Silah odasındayız cadı. Kapı senin solunda biraz ileride. Raflara dikkat et. Çarpıp devirirsen tüm kale başımıza toplanır."
Cadı bir iki sözcük mırıldandı. Elinin ucunda soluk bir ışık belirmişti. Kapı zorlukla seçilebiliyordu ve yerle arasında kaln aralıktan ışık geliyordu. Kapıyı dinledi ve yavaşça açarken durdu.
"Agar kapının dışında bir muhafız var"
"Çekil kenara" Dark Elf başını kapıya yaslayarak dinledi kisa bir süre. Daha sonra yavaşça Angmorel'i kınından sıyırdı. Cadı daha ne oldugunu anlamadan Angmorel kapıyı yarıp geçmiş ve muhafızı delmişti.
"Artık muhafız yok." Bunları söylerken yüzü hiç değişmemişti Agar'ın. Karnının acıktığını söyler gibiydi ya da uyumaya gidiyorum der gibi. Hemen usulca kapıyı araladı ve cesedi içeri çekti. Kapı artık çevreyi rahatça gözetleyecek kadar açıktı. Koridor aydınlık ve boştu. Avluya bakan koridorlardan birindeydiler. Cadı parmağını gözlerinin üstünden geçirdi. Gözleri soluk bir renkle parlıyordu. Biraz yürüdü. Karşısındaki kapıyı gösterdi. Kapıda kütüphane yazıyordu.
“Gözlerini kapa cadı. Seyyar bir deniz feneri gibisin, koca bir orduyu kendine çekebilirsin rahatlıkla."
Cadının hemen yanıbaşına geldi ve kapıyı dinlemeye başladı. Duyduğu sesler içeride iki kişinin olduğunu söylüyordu. Aynı anda diğer yönden ayak sesleri duydu. Avlu tarafindan biri geliyordu. Yürürken şıngırdadığına göre zırhlıydı. Hemen cadıyı da kaparak silah odası kapısının geniş kemerinin golgesine çekildi.
"Fener dediğin şey büyü... Bize mücevheri yerini söylüyor. Mücevher kütüphanede. Ben gelenle ilgilenirim. Sen kütüphanedekileri hallet." Xiomberg avlu tarafına doğru fırladı. Gelen muhafızın "Sende kimsin?" sorusu ve bir yığılma sesi duyuldu. Cadı gülerek geldi. "Muhafız Mandos'ta sıra senin. Hadi Agar...
Koridor temiz. Kimse görünmüyor."
Agar artık daha fazla bekleyemeyeceklerini anlamıştı. Angmorel bir kez daha havalandı ve o anda bir omuz darbesi ile kütüphaneye daldı dark elf. İçeride bir kadin bir de erkek çalışma masasının başındaydılar ve silahsızdılar. Ne olduğunu anlamadan dehşet içinde donup kalmışlardı. Seslerini bile çıkartamadan Angmorel kanlarını içti. Xiomberg'de kütüphaneye girdi. Parlayan gözler rafların olduğu duvarları taradı ve bir duvarın önünde durdu.
"Burada gizli bir oda var. Mücevher orada. Kır kapıyı"
"Yol ver cadı." Masanın üzerinden oldukça çevik bir şekilde atlayarak cadının yanında bitiverdi Agar. Cadının bahsettiği bölmeyi saklayan rafları bir kılıç darbesi ile yerle bir etmişti. Ve bir kaç darbe daha bölmenin kapısına yetti. Bir çok kutu vardı.
"Bunlardan birinin içinde. Bütün kutuları açalım. Dumanlı kuvars benzeri bir taş bu." Xiomberg bir kutuyu açtı ve haykırdı. “ Burada Agar burada! Ben bir tane bekliyordum oysa en az on tane var! Al şunları çantana koy. Hemen. Hepsini."

***

Felagund avluyu çevreleyen koridorları seyretti. Birden silah odasının kapısının açık olması dikkatini çekti.
"Taco silahlığın kapısı açık gidip bir bakalım."
Taco manzaradan vazgeçti bir anda. Çünkü her iki kalede de aynı sert kural geçerli idi.. Asla muhafızsız ve açık kapı olamazdı silah odalarında.
"Hemen bakalım."
Kapının yakınında boş bir zırh vardı. Daha korkuncu zırhın neredeyse akkor halinde olması ve içinde pis kokulu bir yağın bulunmasıydı. O sırada kırılan tahtanın sesini duydular.


Arién akşam esintisiyle ürperdi. Gözleri gökyüzünü taradı. Saat epeyce ilerlemiş olmalı diye düşündü. Gene uyku tutmamıştı bu sıralar çoklukla olduğu gibi. “En iyisi biraz yürümek” dedi kendi kendine ve sessiz adımlarla kalenin koridorlarında ilerlemeye başladı. Koridordan sıradışı sesler geliyordu. Arién yükselen sesler üzerine koşmaya başladı. Kütüphanenin bulunduğu koridora geldiğinde İçeriye girmekte olan Lord Felagund'u ve kılıcını çekmiş onu izleyen Lord Tacoyu gördü. Namoruial soğukça parlıyordu gecede.

Agar artık zamanlarının kalmadığını biliyordu. Kapıya doğru dönerek savaş için pozisyonunu alarak beklemeye koyuldu.
"Haydi kadın. Ne yapacaksan kendi başına yap. Ben savaşa giriyorum."

FelagundFinrod dehşet içinde kapının önündeki dark elfi gördü.
"Demek muhafızın katili buymuş." Anglachel soluk mavi ışıklar saçarak kınından çıktı. "Kılıcını at Moriquendi. Yoksa biz cansız elinden alırız."
"Onları çantaya sen koy cadı, benim işim var." Agar kapıdaki üç kişiye odaklanmıştı. Ikisi ağır zırhlı ve silahli savaşçılardı. Diğeri kadındı ama savaşçı olduğu duruşundan belliydi. Angmorel ısınmaya ve ışıldamaya başlamıştı. Agar şaşkınlıkla kılıcına baktı ve anladı. Intikam alacaklarından birisi burada, karşısındaydı.
"Geliyorum Agar" Cadı Agar'ın karşısındaki iki elfin önünde gözleri kör edecek kadar parlak bir alev duvarı oluşturdu. "Agar çabuk kolumu tut. Buradan çıkmamız lazım:"

Taco hemen kralın yanında kapıyı tutmuştu. Birden kapıda alevler belirdi.
“Uslu durun minik hırsızlar.. Şansınız yok.."
Felagund Lady Arién'e döndü.
"Milady. Alevleri söndürebilir misiniz?" Elf kızının birden parlayan ışıktan gözleri kamaşmıştı. Ancak Lord Felagund'a başını olur anlamında sallayarak hemen ateşi söndürecek güç kelimelerini mırıldandı.

Agar_en_Eol saldırmaya hazırdı ama ikinci giren savaşçıdan birden inanılmaz bir ışık çıktı ve her yeri kapladı. Hem Taco’ nun kendi zırhından hem de cadının yarattığı ışıktan dolayı kimse kimseyi göremez olmuştu. Cadı Agar'ın koluna yapışmış ikinci odaya çekiyordu.
"Bırak savaşmayı da kolumu tut sersem. Kaçmamız lazım, savaşmamız değil." Xiomberg durumu anlamıştı. Agar'ın gözü dönmüştü. "Şimdi değil salak" diye söylendi. Bir büyü sözcüğüyle Agar'ın ensesine dokundu. Dark elf bayılmıştı. Çuval gibi yere yığıldı. O sırada kütüphanenin alev aldığını fark etti. Agar'a dokunmaya dikkat ederek aktarma büyüsünü yaptı.

"Milady. Hiç bir şey göremiyorum. Lütfen bir büyü yapın söndürün şu alevleri." FelagundFinrod
bu sırada odadaki dark elfin saldırmasını engellemek için kılıcını sallıyordu. Arién büyüsünü tamamladı alevler yükseldikleri gibi birden söndüler. Felagund hızla içeri daldı. İçeride bir ikisi yanmış kitaplardan başka bir şey yoktu. Gizli odanın kapısı ise kırılmıştı. Hemen oraya koştu.
"Carnimiereler! Lanet olasıcalar üç tanesini çalmışlar!"
"Neler oluyor Felagund ?" Taco şaşkınlığını gizleyememişti.
"Carnimiere'leri bulmuşlar ve üç tanesini çalmışlar. Kimbilir ne için kullanacaklar."
"Carnimiere'ler mi ??!!.. Olamaz.." aynı anda cesetleri gördü Taco. Nefretle kısıldı gözleri. "Leydim. Bir şeyler yapıp bulamaz mıyız izlerini ?"

Arién etrafındaki yıkıma üzüntüyle baktı. Hırsızlar çoktan kaçmış olmalıydı. Hızla basit bir tarama büyüsü mırıldandı. Yapılmış büyünün izleri hala havada asılı duruyordu. Bakışlarını Lordlara çevirdi.
“Üzgünüm gitmişler.”
"Kayıp kitaplar yetmezmiş gibi şimdi de Carnimiere. Ne yapmamız lazım dostlarım?” Felagund kendini çok kötü hissediyordu. "Evet Milady. Büyüleriniz onlara ulaşabilir mi? Gerekirse bir de palantirimiz var."

Arién düşünceli bakışlarla dostlarına baktı.
“İzlerini bulabilirim. Aktarma büyüleri çok güç isteyen büyülerdir. Ve cadımızın fazla gücü kaldığını sanmıyorum. Bu civarda olduklarına eminim askerleri devriye çıkartmamız en uygunu olur. Ben de büyünün izini sürebilirim. Belkide bizi onların bulunduğu yere yakın bir yere götürebilirim ancak dışarıda yandaşları varsa zor bir duruma düşebiliriz
"Bu size bağlı Mylady." Felagund'un yanındaki asker devriyelere haber vermek için koşarak gitmişti.
"Eğer yararlı olacaksa biz de yakınlarına gidebiliriz. Ya da burada kalıp yerin tam belli olmasını bekleyebiliriz. siz ne derseniz onu yapacağız."
“Dostum bir devriye birliği ile çıkmama izin verir misin? Hemen peşlerine düşersek belki şansımız olabilir." Taco silahsızken zalimce katledilmiş elflere üzüntüyle bakıyordu. Arién zor durum karşısında ne
diyeceğini bilemiyordu. Gözlerini kapatarak kadim bir büyüe konsantre oldu. Sanki bir parçası kendisinden uzaklaşıyor cadının büyüsünü izliyordu. Uzaklaştı... Uzaklaştı... Birden büyü tamamlandığında cadıya ulaşmıştı. Bitkin bir sesle
“Göl Lordum… Göl kıyısındalar.”
"Bizden iki saat uzaktalar. Zor bir gece oldu Mylady. Gidip yatalım. Bu arada süvariler gölün çevresini ve uzaklaşabilecekleri yolları tutarlar. Şu an için bu da yeterli." dedi FelagundFinrod. Taco dostuna bir bakış atarak hemen fırladı. Koşar adımlarla ana avluya doğru gidiyorken bir yandan da haykırıyordu
"Bana hemen bir at bulun ve at binin. Gidiyoruz!"
“Taco dur! Süvarilere ayakbağı oluruz. Onlar kitapları da buldular. Lady Arién'in söylediği doğru. Yine büyü yapıp kaçacak halleri de güçleri de yok.”

Arién hafifçe sendeledi. Yaptığı büyü çok eskiydi ve bedenle ruhu ayırmaya dayanırdı. Haftalardır zaten güçsüz düşmüş olan Elfin son gücünüde tüketmişti. Lord Felagund'un dediklerini rüyada gibi duydu. Etrafındaki herşey dönüyordu sanki. Bir an sonra herşey karanlığa gömülmüştü. Arien'in durumunu görünce Taco geri döndü. Felagund'a baktı kederli gözlerle
"Yakalayamayız değil mi?"
FelagunFinrod Kaleden ayrılan süvarileri gösterdi.
"Onlar izciler. Kırda yürüyen bir kedinin izini bile farkederler. Ortadünya'ya yayılmış kitapları buldular. Kaldı ki büyü gücü kalmamış bir cadıyla yorgun bir dark elfi haydi haydi bulurlar. Üstelik bizim palantirimiz de var. Yetişemeyiz dostum ama bizden kaçamazlar da."

Gelen hizmetliler kendinden geçmiş olan Lady Arién'i odasına çıkarmışlardı. Felagund göle bakan pencereye gitti. Carnimiereler oradaydı ve erişemiyordu. İçinde büyük bir huzursuzluk vardı. Taco’ nun da hiç keyfi kalmamıştı.
"Dostum. Ben aşağıdaki savunma ayarlamalarını yaparak yeşil ormana dönüyorum. Benzer bir olay olabilir belki. Güvenliği arttırmalıyım. Anlaşılan ortalıkta kitap ve mücevher hırsızları dolanıyor. Ve orman kütüphanesinde iştahlarını kabartacak çok şey var. Fazla oyalanma. Dinlenmeye ihtiyacin var.." dostunun omuzunu sıkıca kavradı Taco ve arkasini donerek uzaklasti. "Atlarından birini ödünç alıyorum dostum.."


***


Kara Elf sadece kendisinin bildiği bir tüneli kullanarak sessizce yüzeye çıkmıştı. Gümüşi gözleri yıldızların ışığını yakalıyor sanki hapsediyordu. Yüzeye gelmek onun için tehlikeliydi ama uçsuz bucaksız göğü izlemek için pek çok kereler yaptığı gibi bu gecede dışarıdaydı. Ancak bu seferin farklı bir amacı vardı.. Kitabını kaybetmiş büyücünün izini sürüyordu. İleride ışıkları ve kuzeyde'ki kaleyi görebiliyordu. Birden önündeki küçük gölcükte birileri sanki gökten düşmüş gibi belirerek çıpınmaya başlamıştı. Kara elfi tam yaklaşacağı sırada suda debelenen kişiyi çekip çıkaran birinin daha olduğunu fark ederek gecenin koyu örtüsü altına gizlendi. Uzaktan pek duyamasa da ikili bir mücevherden ve kaleden bahsediyorlardı. İşin ilginç tarafı diğeri bir başka kara elfti. Ne yazık ki karşısındaki ikili ortaya çıktıkları gibi bir anda ortadan tekrar kayboldular. Alisra zevkle gülümsedi.
“Demek şapşallar bile büyü yapabiliyor” Gecenin serin havasından derin bir nefes aldı. Bu ikisiyle de ilgilenilmeli diye düşündü. Ancak şimdilik karanlık evine dönmeliydi. Bir süre daha beklemesi gerektiğine dair bir hisse kapıldı. Ancak yakıcı gün ışığına da yakalanmak istemiyordu. “En azından şafağa kadar bekleyebilirim” diye düşündü. Serin ve temiz havanın kendisine sunduğu karmaşık duygular arasında bir süre daha gezindi. Taa ki iki karaltı tekrar gelene dek.

Gölün kıyısnda ortaya çıkmışlardı. Cadı gölden aldığı bir avuç suyu dark elfin yüzüne serpti. Agar sıçrayarak kendine geldi. Kılıcı halen elindeydi ve en yakınında olan rakibini tutup cekti. Yere firlatarak dizlerinin uzerinde dikildi ve ölümcül darbe için kılıcını havaya kaldırdı.
"Aarrrrrggghhhh.... Gebeerrr"
Cadı kalan son gücüyle Agar'ı uzağa fırlattı.
"Benim. Xiomberg. Kalede değiliz!"
“Neler oluyor ?? Ne oldu bana ? Kaleden nasıl çıktık? O Elfler nerede?" Agar kendine gelmişti sonunda.
Birden farkettiler. Sahilde yanlız değildiler. Zarif bir gölge onları izliyordu.
"Büyüyle çıktık." Xiomberg tedirgindi. Sahildeki gölgeyi gösterdi. "Dark elf galiba. Tanıyor musun onu?"
Agar cadının işaret ettiği yöne baktı. Gözlerini kısarak izliyordu gölgeyi.
"Hayır, ilk kez görüyorum." Kılıcını kınına yerleştirmeden seslendi gölgeye doğru. "Heeyyy.. Sen, oradaki. Yaklaş ve tanıt kendini."
Basit bir büyü ve gölge aydınlandı. Elfti ama derisi siyah saçları beyazdı.
"Kimsin sen?"
Alisra zalimce gülümsedi. Kendinden emin ve rahat adımlarla yanlarına doğru ilerliyordu. Beyaz dalgalı saçları hafif rüzgarda savrularak elfin ölümcül güzelliğini sanki dahada vurguluyordu. Yanlarına geldiğinde elinde tuttuğu bir mendili cilveli bir şekilde karşısındaki dark elf'e uzatarak alaycı bir şekilde kendini tanıttı “Zor bir gece ha? Ben Alisra”
Xiomberg kapşonunu çıkardı. Kızıl saçlar ve mavi gözleri belirgin biçimde ortaya çıkmıştı. Agar'a fısıldadı.
"Dikkatli ol. Tehlikeli biri. Benim de büyü gücüm tükendi."
Agar dikkatle süzüyordu karşısındaki elfi. Ne kılıcını bıraktı elinden ne de fazlaca yakınlaştı. Yüzü son derece gergin ve ciddiydi.
"Nesin, kimsin, nerdensin tanıt kendini. Ne işin var burada ?"
Alisra eğlenerek karşısındaki elf'e dahada yaklaştı. Keskin kılıcın ucunda zarif ellerini dolaştırarak "Alisra'yım dedim ya* diye tekrarladı. Gümüşi gözleri kara elfin soğuk gözlerinden ayrılmıyordu. Agar'ın tüm yaşadıklarından sonra hiç eğlenecek hali yoktu. Çevik bir hareketle kara derili yaratığı pelerininin yakasından yakalayarak yere yapıştırdı ve Angmorel'i gırtlağına dayadı. Dişlerini gıcırdatarak ve öfkeden tıslayan bir sesle sordu.
"Bana bak kadın, t-a-n-ı-t k-e-n-dini.."
Xiomberg elfin hareketlerini ağırlaştıracak bir büyü denedi. Gücü kalmamıştı. Sözlerin yarısında tükendi. Elini bıçağının yanına götürdü. Alisra'nın gözlerinde şimşekler çaktı. Ancak hiç tavrını bozmadı
“Adım Alisra, daha ne dememi bekliyorsun ki?”
Agar kendini sakinleştirdi. Kılıcını kadının gırtlağından çekti ve kalkmasına yardım etti. Kılıcını kınına soktu ve arkasına dönerken, "Peki Alisra, benim adım da Şafak Vakitleri Zıplayan Mavi Patates. Memnun oldum. Yolumdan çekil." diye tısladı. Cadıya donerek, "Hadi kadin, gidiyoruz."dedi.
"Bence gitmeyelim. Saklanacak bir yer lazım." Cadı kalenin çıkışını gösteriyordu. Süvari birlikleri hızla kaleden çıkmış ve gölün güneyine yönelmişlerdi. "Sence nereye gidiyor bunlar."
"Piknik yapmaya gidiyorlar cadı. Ya da belki saklambaç oynuyorlardır. Saklanmamız lazım. Hızlılar. Çok geçmeden burada olurlar." Acele ile etrafta dağılmış bir şey var mı diye kontrol etmeye başladı Agar. Keyfi iyice kaçmıştı artık. Hazırlanmaya vakit bulursa eğer tüm süvarileri teker teker halledebilirdi. Savaş için en uygun yer yakındaki koruluk gibi görünüyordu.
"Haydi Xiomberg, koruluğa gidiyoruz."

Alisra kalkmasını yardım eden elfi ilgiyle inceledi.
“İlginç, espri yeteneğide varmış” diye mırıldandı. Şapşal insan’ı ise görmezden geliyordu taki akıllıca laflar ettiğini duyana dek. Yüzüne yayılan alaycı bir gülümsemeyle
“Eee zıplayan mavi patates şimdi nereye gideceksin..? O askerler korulukta izinizi saatler geçmeden bulurlar.” diye kendinden emin bir şekilde konuştu kara elf. “Bense yıllardır bu topraklarda yürürüm ama kimse bilmez yerimi.” dedikten sonra gülerek yürümeye başladı.
"Bekle biraz. Bize dark elflerin bu ırkının yeraltında yaşadığını öğretmişlerdi. Belki de limanlara giden bir tünel biliyordur." dedi Xiomberg bir yandan da Agar’dan onay bekleyerek. “ Alisra. Bize yardım eder misin? Evet o askerler bizi arıyorlar. Çünkü kaleden iki mücevher çaldık. Belli ki önemli bir şey. Yardım edersen birini de sana hediye etmek isterim."
Agar_en_Eol hala gergindi. "Anlamadın cadı. Ben saklanacak değil, savaşacak iyi bir yer arıyorum. Orası da ilerideki koruluk. Ne idüğü belirsiz bir yaratık ile hiç bir yere gidecek değilim. Yaşamasının tek nedeni de yanlış bir hareket yapmamış olması. Yürü."
“Yazık halbuki iyi anlaşabileceğimizi düşünmüştüm.” dedi elf. Gözlerinde yaramaz pırıltılar vardı. “Arkadaşın belki yüzme bilmiyor ama kafasının senden daha iyi çalıştığı belli” diye ekledi.
"Yanlış düşünmüşsün esmer şey. Ayrıca dikkat et, küçük dilin koca ve uzun yaşamına mal olabilir cok yakında. Sana gelince cadı. Hadi yürü. Şu süvarileri haklayıp hızla uzaklaşalım buradan." Yanına yaklaşan cadıya bakarak kızgın bir sesle "Ayrıca çenen kopsun kadın. Attığımız her adımı her önüne gelene söylemek zorunda mısın ?" dedi Agar.
Xiomberg bilgece elini havaya kaldırdı.
"Bana bırak bu işi. Bunlar izci. Bizi ormanda bulurlar. Bu [siyah zeytin] tek şansımız." Cadı masum ve yalvaran bir ifadeyle Alisra'ya baktı. "Bize yardım edecek misin dark elf?"
Elfin gözleri bir an parladı.
“Yardım etmek mi?” kendisine masum rolü yapan kızıl saçlı cadının mavi gözlerine baktı. “Ne yani beni ne sanıyor bu? Masum kız numaralarını ancak yanındaki mavi patates yer.” diye düşündü.. Neşeli bir kahkaha attı. Bu iş gittikçe ilginç bir hal alıyordu..
Agar tam koruluğa dönmüşken kaleden daha uzak mesafede ama kendilerine doğru gelmekte olan başka ve daha büyük bir süvari birligini gördü keskin gözleri ile. Durum giderek zorlaşıyordu ve belki de en iyisi bu kara derili dark Elf'e güvenerek yardımını istemek olacaktı. Geri döndü.
"Yerini kimsenin bilmediğini mi söylemiştin ?"

Xiomberg ise karşısındakinin iyi bir büyücü olduğunu anlamıştı.
“Çok az zamanımız kaldı. Birazdan burada olurlar. Sen de bir dark elfsin onları sevmediğini biliyorum."
Torbadan kaleden aldığı mücevherlerden birini çıkarıp gösterdi. "Bunu istiyorlar. Büyülü bunlar. Bizi kurtarmana değmez mi?"

Alisra kısa bir an düşündü. Cadının vereceği mücevher değerli olmalıydı ki kaleden büyük güçlerle peşine düşmüşlerdi. Ayrıca kara elf savaşçıyla da daha hesaplaşacaklardı. Güzel yüzünde hafif bir tebessümle “Sizleri evimde ağırlamaktan şeref duyarım ancak yolu sizin öğrenmenize izin veremem bu yüzden büyümle götüreceğim ve bir şey daha, orası karanlıkaltıdır yani” sesi kısılarak tehlikeli bir hal aldı “benim kurallarımın uygulandığı topraklardır” dedikten sonra karşısındakilerin cevabını bekledi. Cadı gülümsedi ve elindeki mücevheri uzattı.
"Bu bizim içinde bir şereftir.Sizi istediğiniz her şekilde izleriz."
Agar kafası bozuk bir şekilde homurdandı.
“O kadar tehlikeyi göze alarak mücevheri al, sonra saklanacak yer uğruna yitir.” Homurdansa da çaresiz hanımları takip etti. Xiomberg Agar'a sert bir dirsek attı.
"Bu dark elf bize büyük bir kibarlık yapıyor sen ise homurdanıyorsun. Sessiz ol."

Alisra mücevheri aldı.
“Teşekkürler” diyerek başını eğdi. “Şimdi rahat olun.” dedikten sonra evine dönmesini sağlayacak aktarma büyüsünü yaptı ancak bu kez üç kişiydiler. Bir an sonra karanlıkaltının yumuşak örtüsü altında geniş bir salonda ortaya çıktılar. Oda ince bir zevkle döşenmişti. Yanyana iki kapıyı gösterdi.
“Bunlar odalarınız, umarım rahat edersiniz” dedikten sonra karşı taraftaki diğer kapıyı gösterdi. “Bu kalemin içlerine gider ancak odanızdan ayrılmanızı pek tavsiye etmem” Güldü ” yanlışlıkla öldürülmenizi istemiyorum da. Bu yüzden şimdilik rahatınıza bakın” diye ekledikten sonra odadan ayrıldı.

[arien]

21

Kayaların arasında son bir kez daha haritaya baktı Eal Eshder. Yaktığı ufak ateşi hemen söndürdü ve saklandığı yerden çıktı. Karanlık çökmüş ve göl büyük bir sessizliğe gömülmüştü. Kendisini neredeyse tamamen görünmez yapan koyu kızıl pelerini tek koluyla çekerek zırhının üzerine örttü ve başlığını taktı. Mağaranın girişi 500 ayak ötede olmalıydı. O kadar dikkatli ilerliyordu ki, kendi ayak sesini bile duymakta güçlük çekiyordu. Sazlıklarla çevrili kayalar hafif bir meyille göle doğru alçalıyordu. "Buralarda bir yerlerde bir giriş olmalı" diye düşündü. Sazlıkların arasından diz boyu derinlikteki suya girdi. Oldukça iyi incelemesine rağmen ortalıkta bir giriş görünmüyordu. Aniden arkasından gelen bir çıtırtı ile pelerine sarılarak kayanın dibine kadar çöktü. Hemen arkasındaki sazların arasından tehlikeli olması pek muhtemel olmayan bir yılan rahatsız bir edayla göle doğru kıvrılıyordu. Tam kalkmak üzereydi ki yaslandığı kayanın aşağı kısmında yer alan koyuluğu farketti.

Nefesini tutarak yarığın önüne kadar geldi. Herhangi bir kapı yoktu, zaten böyle bi girişe hiç kimse kapı yaparak dikkat çekmek istemezdi. Sessizce içeriye süzülürken dikkatli bakışlarını mağaranın iç kısmına yöneltti. Mağaranın duvarına yaslanarak ilerlemeyi sürdürürken, birkaç dönemeç sonrasında muhtemelen nöbet tutmakta olan muhafızlardan gelen sesleri duydu. Sessizce yaklaşabileceği kadar yaklaştı.
"Pogat! sana uyumamanını söylemiştim aptal goblin! arrgh seni Thorakk'ın ellerinde cezalandırılırken görmek beni memnun edecek. Hanımefendi az önce misafirleriyle evine döndü. Nöbetçilerin sayısını arttırmamız lazım, peşlerinde bir tabur soyu çişli elf varmış. Gerçi burayı bulacaklarını sanmam ama.. Hadi derhal kaynayan göle dön ve birkaç kişi alıp gel. Ben burada beklerim." Eal Eshder konuşmaların ancak bu kadarını anlayabilmişti, gizlendiği iki taşın arkasından konuşanları izledi, aptal aptal koşturan goblini seçmişti ama ses tonu çok değişik olan kıdemli yaratığın ne olduğunu miğferinden dolayı seçememişti.
"Belli ki tek kalabilecek kadar kuvvetli biri" diye düşündü.

Eal Eshder yayına sessizce ok yerleştirirken mesafeyi hesap ediyordu. Hedef aslında yakındı ancak sesini çıkaramadan devrilmeliydi. Yayını gererken çıkan ses rakibinin dikkatini çekmişti. Ancak sesin nereden geldiğini yanlış tahmin eden muhafız geriye doğru bağırdı. " Hala burada mısın, acele et at pisliği!.. Ghkkhhs!" Genç elf yaptığı hain saldırıdan dolayı rahatsızlık duymuyordu. Ok rakibinin tam olarak boynundan girmiş olmalıydı ki onu bu kadar dirençsizce düşürmüştü. Hızlı adımlarla muhafızın cesedine ilerleyen Eal Eshder, kendi boyutlarındaki ölüyü geriye doğru sürükledi. Sürtünmenin etkisiyle başlık açıldı ve ortaya çıkan manzara Eal Eshder'İn midesini ağzına getirdi. Dişlerinin arasından uzanan ok, yılan suratlı bu yaratığın zehirlemek üzere kullandığı dilini andırıyordu. Cesedi saklayan Eal Eshder ilerlemeye devam etti.

Mağaranın genişlediği yerde durdu genç elf. Kara elfin evi 3 tünelin kesiştiği bir açıklıkta bulunuyordu. Bu tünellerden ikisi karanlıkaltının derinliklerine doğru uzanırken diğeri güneşin hüküm sürdüğü, kendisinin geldiği topraklara gidiyordu. Tünellerin birleştiği bu açıklıkta tavanın yüksekliğini anlamak imkansızdı, dipsiz bir kuyu gibi derin ve karanlık… Sarkıtlar ve dikitlerle dolu bu yerde Elfin sarayı içten yayılan hafif bir ışıltıyla etrafını aydınlatıyordu. Morumsu mermer ve harikulade illüzyonların muhteşem bir karışımıydı. Sarayın çevresini ilk bakışta aşılması kolay gözüken kalın ve yüksek bir duvarla çevriliydi ancak duvarın üst kısmı hafifçe dışarı doğru kıvrılıyor, sonrada dümdüz yükselerek geniş, dik açılı bir uçla son buluyordu. Tutunacak hiçbir yer, fırlatılacak bir kancanın takılabileceği hiçbir çıkıntı yoktu. Böyle bir girişime bulunanları duvarın etrafındaki sivri dikitler davetkar bir biçimde bekliyordu. Sarayın kapısına yaklaşmak bile ölüm sebebi olabilirdi. Sessizce duvarın dibine kadar ilerledi genç elf. Duvar boyunca zayıf bir nokta bulma umuduyla inceleme yürüyüşü yaptı. Birden duyduğu adım sesleriyle irkilerek genişçe bir dikitin arkasına doğru saklandı. bir avuç goblin koşturarak gelirken anlamsız hırıltılar çıkartıyor ve önlerinde ilerleyen Pogat'a ağlamaklı iniltilerle yalvarıyorlardı. Duvarlarda sesler yankılanırken Eal Eshder bileğine kadar buz gibi suya battığını fark etti. Su derinleşene kadar ilerledi. Etraftaki yansımalardan dolayı suyun altı mum ışığı kadar da olsa en azından aydınlıktı.

Buz gibi suyun altında kendisine yol ararken birden koyu kızıl bulanıklığı fark etti Eal Eshder. Ardından ufak bir balığın hızla kendisinden uzaklaştığını gördü. Bacağındaki ince sızıltıya dokunduğunda hissettiği acıdan neredeyse suyun altında nefes almaya çalışacaktı. Karşısındaki ışıklı kayalar anlamsız bir şekilde gölgelenmişti ki geriye doğru hareketlendi. Yüzlerce sivri dişli balık için akşam yemeği olarak suyun içinde süzülüyordu. Hızla suyun üzerine çıktı ve kendisini acıyla kenardaki gölgelerin içine attı. Bacağındaki kanı durdurmak için çantasından çıkardığı ufak parça bir bezi özensizce doladı. Geriye doğru yaslandı ve öylece karanlık tavana baktı. Muhafızın öldürüldüğünü fark eden goblinler o tarafa geliyorlardı.

"Tam bu tavanın üzerinde olmak istiyorum" Eal Eshder Arién'in söylediklerini anımsamış ve içinde bulunduğu tehlikeden bu şekilde kurtulmaya karar vermişti. Kolyenin etkisiyle kendisini çok dar bir oyuğun içinde buldu. Yukarıya doğru uzanan kaygan kayalar dışarıya ulaşmayı engelliyordu ve ufak bir aralıktan yıldızlar göz kırpıyordu. "Bir kerelik hakkımı kullandım ve dışarıya çıkamıyorum.. Zaten dışarıda olmayı da istemiyorum." Eğilerek kayaların altındaki oyuklarda ilerlemeye başladı. Bazı yerlerde sürünmesi gerekiyordu. Aşağıya doğru meyilli rutubetli bir oyuğa ulaştığında tutunamayarak kaydı. Birkaç adımlık düşüşten sonra balkon şeklindeki düzlükte durdu. Bulunduğu yer, belki de ortadünya da daha önce hiçbir zaman hiç kimsenin ayak basmadığı bir yerdi. Kara elfin sarayı tam altında, 150 ayak kadar aşağıda parlıyordu.

***


Kaleden kaçan cadı ve dark elfi arayan birlik geri dönmüştü. Son kez gölün güney kıyısında görülmüşlerdi. Süvariler tüm çevreyi aramalarına karşın ne kaçakları ne de saklanmış olabilecekleri bir mağara ya da gizli geçit bulamamışlardı. Elf lordu çok tedirgindi. Kayıp iki büyü kitabı ve üç çalınmış Carnimiere. Kendi kendine söylendi;
"Valar aşkına neler oluyor? Her şey düzeleceğine kötülüyor."

***


Eal Eshder belindeki ipi yavaşça gevşeterek aşağı doğru süzülüyordu. Kısa bir anlığına duraklayıp aşağıya bakan Eal Eshder, Alisra'nın kapısının önünde koşturan birkaç goblinden başka bir hareketlilik görmedi. Yeraltı canlıları belkide yüzyıllardır kafalarını yukarı doğru çevirip bakmıyordu. Yüksekçe bir dikitin yanına kadar indiğinde ipin boyunun artık yetmediğini anlayan genç elf, çevik bir hareketle ipi bırakıp kaygan dikite sarıldı. Dikitin rutubetiyle deri zırhı iyice kayganlaşan Eal Eshder beklediğinden daha hızlı bir şekilde inerken, dikit kollarının yetişemeyeceği kadar kalınlaştığında kendisini aşağı bıraktı. Kendisini bu hızla rahatlıkla ikiye bölebilecek başka ufak bir dikitin hemen yanına sessizce düşmüştü. Yukarısı alabildiğine karanlık yıldızsız bir gökyüzü gibiydi, kendisi ise sarayın tam tepesinde diz çökmüş çevresini inceliyordu.
En üst katta olması onun için avantaj sayılabilirdi.

Karşısındaki ilk kapıdan girmesi hiç de zor olmamıştı; Arien'in verdiği tozları girmeden önce kapılara serpiyor, büyü ve tuzaklara karşı kendisini korumaya çalışıyordu. Bulunduğu katta herhangi bir kapıda ne bir tuzak ne de büyüye rastlamıştı. Alt kata inen merdivenlerin başına geldiğinde duvardaki mumlardan ve bunların yarattığı harikulade yansımalardan dolayı ortalık biraz daha aydınlanmıştı. Ayrıca kesik kesik gelen ayak sesleri güvenli yolculuğun sona erdiğini gösteriyordu. Daha dikkatli bir şekilde bulunduğu kata geri dönerek hesaplamalar yaptı ve bir alt katın tahmini şeklini hayalinde oluşturdu.

Seslerin yok olmasıyla alt kata doğru hareketlenen Eal Eshder tedbir olarak kamasını kemerine bağlayan deri kesenin düğmesini açtı. Merdivenlerden inip koridora ulaştığında başını uzatarak etrafı gözetledi. Koridorun sonundaki pırlanta işlemeli büyük kapı Alisra'nın yatak odası olmalıydı. Ayak sesleriyle irkilen Eal Eshder duvara doğru yaslandı. Kertenkele veya yılan suratlı diye tabir edebileceği muhafız tam önünden Alisra'nın yatak odasına doğru ağır adımlarla geçiyordu. Arkasından bir süre izledikten sonra sessizce bir alt kata yöneldi. Yüksek sesli konuşmalar koridora çıkmasını engelliyordu.
”Bu misafirleri hiç gözüm tutmadı Thorakk.”
”Kes sesini şimdi kapıyı açıp sana cevap verecekler! Sana söyleneni yap sadece. Benim saraydan dışarı çıkıp şu muhafızın katilini bulmam gerekiyor.”
”Konuşurlarken duydum. Misafirler Alisra'ya çok değerli bir hediye vermişler.”
”O zaman bu da alt kattaki büyük odaya arada bir göz atman için sebep olacaktır. Hanımefendimizden başka kimseye güvenmeyeceksin. Çok değerli misafirlerine bile!”
Muhafızların gırtlaklarından çıkan iğrenç sesler genç elf için anlaşılmaz bir hal almıştı. Merdivenlerin hemen yanındaki boş ve karanlık bir odaya girdi ve bir sonraki hareketini planlamaya başladı. Bu sırada adım sesleri yaklaştı ve Thorakk olduğunu tahmin ettiği dev bir Uruk-Hai merdivenlerden aşağı indi.


***

Arién kalenin burçlarında durmuş gri-mavi gözleriyle gölün ötesine bakıyordu. Etrafta askerler arasında sessiz bir hareketlilik vardı ama o, bunların hiçbirini farketmiyor gibiydi. Ne yapacağını bilmeden öylece beklemek Elfi neredeyse çıldırtacaktı. Eal Eshder'ı düşündü “acaba ne haldesin eski dostum, umarım iyisindir, dualarım seninle.” diye kendi kendine mırıldandı. Sanki dünya tersine dönmüştü ve önünde çetin bir karşılaşma olacağının farkındaydı. Bu yüzden o güne kadar hazır olmaydı. Hafif esen rüzgar etrafında dolanıyor, saçlarının uçuşmasına neden oluyordu. Rüzgarın rahatlatıcı etkisini hissederk gözlerini yavaşça kapadı. En azından bir kaç dakika içindeki fırtınanın dinmesine izin verecekti...

***

Alisra hışımla odanın geniş kapılarından çıktı ve arkasından gürültüyle kapattı.. Şu Agar denen elf onu deliye çeviriyordu
“Soğuk, kendini beğenmiş, aksi” derken olduğu yerde durup aniden güldü “Yani benim gibi” diye düşündü ve loş koridor boyunca ilerlemeye devam etti. Çalışma odasına yaklaştığında keskin duyuları ona birinin varlığını haber verdi ki hafif hırıltılı nefes alışından onun Gernek olduğunu anlamıştı. Karanlığa doğru soğuk bir sesle bağırdı
“Ne var Gernek? ne istiyorsun”
Muhafız mızıldanarak “Sssh efendimiz, muhafızzzlarımızdan bisisi ssss öldürülmüşşş”
Elf gümüşi gözleriyle sanki karanlığı delip geçecekmiş gibi öfkeye muhafızına baktı. Muhafz korkuyla olduğu yerde büzülmüş hanımının diyeceklerini bekliyordu. Alisra okkalı bir küfür savurdu. Belki de elfler mağaraya giriş yolunu bulmuşlardı. Hayır olamazdı eğer girseler mutlaka anlardı. Dönüp odasına girerken arkasına bakmadan “Gernek onu öldüren her neyse bulun, yoksa buna pişman olursunuz” dedikten sonra geniş çalışma masasına doğru ilerledi. Gernek'in kapının ardından aceleyle uzaklaşan ayak seslerini duyabiliyordu. Cadının verdiği mücevheri alıp elinde çevirdi. Daha önce böyle birşey görmemişti. Düzgün kesimli yüzeylerinde kendi yansımasını izlerken “Seninle de ödeşeceğiz Agar” diye ağır ağır konuştu.


***

Karanlık koridorlardaki yolculuğu sonu gelmez bir kabus gibiydi. Uzun ve dar koridorlarda görülmesi, kısa bir süre içerisinde öldürülmesi anlamına geliyordu. Büyük odanın olduğu katta özellikle kapılara dokunmadan ilerlemişti ancak şimdi önünde iki adet kapı vardı ve ikisi de kapalıydı. Büyü tozunu hafifçe kapılara serpti; kapılardan birisi yeşil ve mavi renkler vererek hem tuzaklı hem de büyülü olduğunu belli etmişti. Diğer kapıda ise büyü yoktu. Kapıyı dikkatlice incelediğinde, iki farklı tuzakla korunduğunu fark etti. Arkasından gelen adım sesleriyle kendisini sütunun arkasına attı.

İki muhafız sessizce tuzaklı kapının önüne gelip durdular. Kendi aralarındaki konuşmaları tamamen anlaşılmaz bir lisandı. Bunlar kertenkele kafalı muhafızlardandı. Kapana kısıldığını hisseden Eal Eshder elini cebindeki deri keseye daldırdı ve parlak bir taş çıkardı. Birkaç adım ötedeki muhafızlar oldukları yerde durduğu sürece kendisini göremeyeceklerdi ancak beklemenin genç elfe kazandıracağı çok fazla bir şey yoktu.

Eal Eshder elindeki pırlantayı muhafızların diğer tarafına doğru fırlattı. Duvarda yanan mumların hemen altında minik renk kuşakları oluşturarak yuvarlanan pırlanta, muhafızlardan birinin dikkatini çekerek tıslamasına sebep oldu. Kapının önünden ayrılarak pırlantanın yanına gitti ve eğildi. Bu sırada diğer muhafız da dikkatini oraya vermişti. Eal Eshder rüzgar gibi kapıdaki muhafızın arkasında bitti ve kamasıyla rakibinin gırtlağını kesti. Muhafızın gırtlağından fışkıran koyu renkli sıvı kapının üzerine ve yere çarparken, elindeki pırlantanın güzelliğiyle sarhoş olmuş diğer muhafız arkasına bakmadan farklı bir lisanda konuşuyordu. Kapıdaki muhafızın cansız bedeninin yere düşmesiyle arkasını döndü. Gördüğü manzara onu şaşkına çevirmişti. Keskin ağızlı büyükçe bir kılıcı kınından çekti ve düşmanı göremiyor olmanın huzursuzluğuyla tiz bir çığlık attı. Sütunun gölgesindeki Eal Eshder yayını hızla hazırlayıp muhafızın karşısına dikildi birden. Rakibi kılıcını savurarak üzerine doğru hamle yaptığında okunu attı. Göğsüne aldığı darbeyle duraklayan muhafız bir çığlık daha atıp olduğu yere yığıldı. Muhafızın çığlığı bir süre koridorlarda yankılandı.

Eal Eshder hızlı hareketlerle kapıdaki tuzakları çözmeye uğraşıyordu. Üst kattan gelen bağırtılarla panikleyen genç elf ikinci tuzağı çözerken neredeyse vazgeçiyordu. Tüm vücudu korku ve heyecanla kasılmıştı ve hareketlerini kontrol altına almakta zorlanıyordu. Derin bir nefes aldıktan sonra tekrar elindeki ufak demir parçalarını kapının etrafında gezdirdi. İnce bir metal parçasının yere çarpma sesinden sonra kapının tokmağını iteledi. İçeri girmeden önce geri dönerek ölü muhafızın elindeki pırlantayı ve belindeki sarılı esnek kemerini aldı. Hızla içeri daldı kapının hemen arkasındaki çözdüğü tuzağı muhafızın kemeri ve yeni bir ok kullanarak kendi istediği biçimde onardı. Arkasını dönüp iç içe geçmiş odalardan oluşan bu garip yeri gözlemledi. "Bu kadar değerli eşyayı ancak bir ejderhanın mağarasında bulmak mümkündür" diye düşündü ve öyle bir yaratıkla henüz karşılaşmadığı için kendisini şanslı hissetti.

Odaların içinde koştururken buradan alıp gitmesine değecek birçok nesnenin arasında zihnine hakim olmaya çalışıyordu. Duvarlarda yankılanan sesler, kapıdaki muhafızların cesetlerinin görüldüğünün işaretiydi. Ardından kesik bir çığlık daha geldi. Artık kapı açılmıştı ve içeriye giren ilk şanssız muhafız can çekişiyor olmalıydı. Bir türlü aradığı şeyi bulamıyordu Eal Eshder. Bulsaydı da geri dönüşü nasıl yapacaktı, bilemiyordu. Diğerlerinden farklı bir bölüme geldiğini burnuna gelen tutkal kokusundan anladı. Duvarlardaki raflar kitap doluydu ve belli ki birçoğu dokunduğu anda parmaklarını alevler içinde bırakabilirdi. Bir tanesi hariç. Üzerinde Güneş işlemesi olan kara bir kitap. Yaklaşan ayak seslerinin ardından dev uruk-hai nin sesi duyuldu.
"Mücevher odasına bakın ahmaklar!! Kendinize en faydasız organınızı seçin, bunu cezasız bırakmayacağım!! Grrrgh " Tıslamar ve inlemeler bu sözleri takip etti. Eal Eshder kitabı bulduğunda üç kertenkele muhafız kütüphaneye girmişti bile.

Fazla zamanı olmadığından, pek de kaba bir şekilde camı kırdı ve kitabı aldı. Kertenkele adamlardan birisi üzerine kılıcı savurduğu anda yerde yuvarlanarak diğer kapının olduğu yere kadar gitti. Hızla toparlanıp kapıdan dışarı çıktı. Tam olarak nerde olduğunu kestiremiyordu ve korkunun verdiği enerjiyle çevresindeki eşyalara çarparak kaçıyordu. Dar bir koridorun altındaki kapağı kaldırıp kendisini içeri atmasıyla derin bir nefes aldı. Bir süre sürünerek ilerledi. Omuzunda asılı duran yay bazen duvara sürtünüyordu ve Eal Eshder endişeyle duyulup duyulmadığını anlamaya çalışıyordu. Dar tünel taş bir duvarla sona erdi. Eal Eshder bir an burasını yaşadığı kısa elf hayatının sonuna benzetti.

Yukarıdan sızan ışık genç elfi bu çirkin benzetmeyi yapmaktan vazgeçirmişti. Kamasını ağzına alıp sessizce taşlara tutunarak demir parmaklıklı pencereye tırmandı. Eal Eshder, Alisra'yı daha önce hiç zihninde canlandırmaya çalışmamıştı. Geniş odanın içerisinde bir elf için bile muntazam bir fiziği ve uzun beyaz saçları ile elindeki mücevheri okşamakta olan Alisra'yı gördüğünde bir an dengesini kaybedecek gibi oldu Eal Eshder. Odanın kapısı büyük bir gümbürtüyle çalındı ve Alisra nın sinirli bakışları arasında bir muhafız sürünürcesine içeri girdi. "Bir ejderhayı bile dize getirebilir" diye düşündü genç elf.
”Hanımım içeride.. katil, hırsssızz hanımım. alt katta biri var..” Alisra'nın cevabı çok dehşetliydi. Az önce sürünerek af dileyen muhafızın yerinde bir kaç parça kemikten başka birşey yoktu. Alisra hızla dışarı çıkarken Eal Eshder şaşkınlıkla yukarı tırmanmaya devam etti.
Alisra'nın odasının tam üzerindeki yatay zeminde bir süre nefeslendikten sonra önündeki demir kapağı kırarak ufacık bir odaya girdi. Odanın tek bir penceresi vardı. Bir süre sonra zemindeki kapağı fark etti. Alisra nın odasına merdivenlerle bağlanıyordu ve belki bir takım büyüler için kullanılıyordu burası. Kısa bir an Alisra nın güzelliğini ve burada büyüler yaparken keskin gözleriyle ne kadar hükmedici olabileceğini gözünde canlandırdı. Zihnindekileri dağıtarak pencerenin önüne geldi. Saraya geldiği yer ters tarafta kalmıştı ve arada derin bir boşluk vardı. Eal Eshder içinde durduğu yapının ne kadar karmaşık olduğunu bir kez daha anladı. Pencereden çıktı ve kenardaki taşlara tutunarak bahçeye kadar indi. Taş duvarın üzerinde büyük bir tanrıça Loth kabartması vardı.

Duvarın kenarından sessizce ilerlerken içerideki bağırışmaları rahatlıkla duyabiliyordu. Arada sırada mağaranın içinde oluşan tuhaf aydınlanmalardan, Alisra'nın büyüleriyle hırsızı arayışını sürdürdüğü anlaşılıyordu. Sarayın kapısını görünce kapının önündeki muhafıza gözükmemek için eğildi genç elf. Kendini bu karanlık delikte fazlasıyla güvende hisseden Alisra çok fazla muhafıza gerek duymadığı için pişman olmalıydı. Kendisinin hala içeride olduğunu düşünen Thorakk bütün adamlarını içeriye yönlendirdiğinden kapıda bir kişi bırakmıştı. Göğsüne saplanan okla yere düşen muhafız henüz ölmemişti. Elindeki boruyu üfledi. Eal Eshder koşmaya başladı, kapının önüne geldiğinde Thorakk'ın elinde baltasıyla birkaç muhafızın önünde kendisine doğru koştuğunu gördü. İki eliyle güçlükle kapının kilidini kaldırdı.
Bu sırada Thorakk ve askerleri hendeğe kadar gelmişti. Thorakk baltasını savurmak üzere kaldırırken muhafızlardan birine öyle şiddetli çarptı ki, kertenkele adam yerden havalanıp, su dolu hendeğe düştü. Eal Eshder eğildi. Balta kapıya saplanırken koca kapı çarpmanın etkisiyle aralanmıştı. Açılan aralıktan kaçarken hendekteki kertenkelenin çığlıkları duyuluyordu. Thorakk Eal Eshder'e tam çıkışta yetişmişti. Kalın kolları genç elfin pelerinini yakaladı. Pelerin ve başlığından sıyrılan genç elf mağaranın çıkışına doğru koştu. Bir kaç goblinden başka engeli kalmamıştı. Bu arada muhafızın borusu yer altının tüm derinliklerine kadar ulaşmış olmalıydı. Korkunç sesler etrafı doldururken, Eal Eshder karşılaştığı goblinleri yanıltarak koşmaya devam etti. Mağaranın çıkışına ulaştığında tüm mağara cehennemi andırıyordu. On adım kadar geriden koşuyor olsaydı Thorakk'ın hiddetine kurban gidiyor olacaktı.

Parlayan güneşin ışıkları gözlerini kamaştırdı ve kendisini sazlıkların arasından körü körüne göle doğru koşarken buldu. Sadece Thorak peşinden gün ışığına çıkmıştı. Redmane sahibine doğru koştu gölün sığ yerinde. Eal Eshder atına atlarken Thorak tam arkasındaydı. Atın üzerindeki düğmeyi refleksle çözdü genç elf ve Redmane nin zırhının kenarından keskin bıçaklar uzandı. Thorak ani bir hareketle geri çekilirken yüzünde derin bir yara açılmıştı. Şaha kalkan at sazlıkların arasından fırtına gibi çıktı. Patikaya geldiklerinde arkalarında kimse kalmamıştı.


***

Alisra öfkeyle odasında dönüp duruyordu. Elfin gümüşi gözlerinde şimşekler çakıyordu. Yerde kavrulan cesetten kalma artıkları temizlemeye çalışan cılız bir goblin hanımın gözüne çarpmamak için sessiz ve hızlı bir şekilde işini bitirip odadan gitmek için uğraşıyordu. Bu sırada odaya giren Thorak sessizlik içinde hanımının öfkesiyle yüzleşmek için bekledi. Gerginlik içinde geçen saniyelerin ardından sabırsızca konuştu “Evet Torak söyle bakalım nerde o sefil hırsız, umarım kellesini getirmişsindir!”
Thorak bakışlarını kaçırmadan;
“Hanımım elfi kaçırdık çok hızlıydı, tam yakaladığım sırada pelerininden kurtuldu.” Elindeki kızıl pelerini uzattı.Elf uzatılan pelerini alıp hışımla yana doğru savurdu sesinde tehlikeli bir tınıyla
“Demek kaçırdın Thorak” derken Dev uruk-Hai'e yaklaşıyordu.Thorak saygıyla hanımının önünde diz çöktü. “Cezama razıyım sizi hayal kırıklığına uğrattım” dedikten sonra mutlak ölümü bekledi.
Alisra elini acımasızca adamın başına doğru uzattı. Hayatını sona erdirmek o kadar kolaydı ki…
“Hayır Thorak kalk ve işinin başına dön, öldürmem senin için kolay bir kurtuluş olur. Beni hayal kırıklığına uğrattın.” dedikten sonra hızla odayı terk etti. Çıkarken yeri temizlemeye çalışan goblin güçlükle kenera kaçabilmişti.

Alisra karanlık koridorlar boyunca ilerlerken
“Söz veriyorum lanet elf büyücüsü seninle ve hırsızınla ödeşeceğiz” diye kendi kendine tekrarlayıp duruyordu.


***

Uzun yolculuğun ardından nihayet Nargothrond'a varmıştı Taco ve beraberindeki süvari birliği. Gelişini gören kale muhafızları çabucak kapıyı açmışlardı.. Lord Taco' nun acelesi olduğu her halinden belliydi.
"Muhafızlar süvarilere yiyecek ve dinlenecek yer sağlayın hemen. Ve leydi Arien'e geldiğimi haber verin"

Arién büyük avluda oturmuş dikkatini elindeki kitaba yoğunlaştırmaya çalışıyordu ama nafile. Saatlerdir aynı sayfadaydı. Yanına yaklaşan haberciyi görünce
“Yeşil ormana yolladığım haberci geldimi? Sir Lomion kalenin komutasını aldı mı?” diye sordu.
Asker Saygıyla selam verdikten sonra;
“Evet efendim kendisinin görev yerine gittiğini öğrendik.” Bir an duraksadı “Lady'dim size asıl Lord Taco'nun süvarileriyle kaleye geldiğini haber vermem için gönderilmiştim” dedikten sonra hanımın cevabını bekledi.
Arién gülümsedi:
“Teşekkür ederim, gereğini yaptığınıza emin” dedikten sonra muhafızın ardından kendiside yerinden kalkarak içeriye girdi.

***

Nargothrond Kalesi'nin kapıları ağır ağır açıldı. Muhafızların meraklı bakışları arasında içeriye giren Eal Eshder, atından indi ve yorgun bedenini çimlerin üzerine bıraktı. Aceleyle yanına gelen muhafız
Eal Eshder'ın kaleye geldiğini Arién’e haber vermişti. Arién hızla koşarak merdivenleri indi, uzun koridorları geçti. Kalenin girişine geldiğinde Eal Eshder'ı çimlerin üzerine serilmiş bir şekilde bulunca gülümsedi. “Elbereth'e şükürler olsun tek parça halinde geri döndün” diyerek yanına doğru ilerledi ve Elfin yanına çimlerin üzerine oturuverdi. Günlerdir asık suratı neşeyle aydınlanmıştı elf kızının. Son zamanlarda herşey ters gitmişti ve en azından dostunun sağ salim geri dönmesi onu çok mutlu etmişti. Eal Eshder yorgun olmasına karşın başından geçenleri kısaca anlattı. Bir ara cevabını o anda alamadığı bir soru sordu:
“Dark elf’in elindeki mücevher çok sıra dışıydı Arien. Oracıkta ölümü göze alabilirdim. Ne olabilir sizce?”
Arién anlatılanlar karşısında neredeyse nefes bile almıyordu. Ayrıca dostunu cevaplamaktansa artık dinlenmeye ikna etmeliydi.

Eal Eshder hikayesini bitirdiğinde Arién gözlerinde akmamış yaşların parıltısıyla elini elfin omuzuna koyup
“Senin gibi eski bir dostumu kaybetmediğim için mutluyum” dedikten sonra kendisini toparlayarak ayağa kalktı. “Hadi yorgun olmalısın Redmane' i seyise ben teslim ederim sen git biraz dinlen daha sonra uzun uzun konuşuruz” dedikten sonra tam Redmane'in yanına gitmişti ki Eal Eshder yanına gelerek Redmane'nin üstündeki çantadan siyah kaplı üzerinde altın bir güneş kabartması olan kitabı çıkartarak kendisine verdi.. Arién gülümseyerek “Teşekkürler dostum çok teşekkürler” dedi.

Kitabı eline aldığında içinden yayılan gücü hissedebiliyordu. Eal Eshder yorgun adımlarla yanından ayrılıp kaleye doğru yürürken Arién'de Redmane'i seyise teslim etti. Herşeyin yolunda olduğuna emin olduktan sonra biraz olsun rahatlamış olarak kitabı ait olduğu yere koymak için adımlarını kütüphaneye doğru yönlendirdi.